Study guide with article summaries for Health and Medical Psychology at Leiden University - 2020/2021

Articlesummaries with Health and Medical Psychology at Leiden University

Table of content

  • Health psychology and stress: stress and coping with chronic disease
  • Intake Interviewing and Report Writing (Chapter 7)
  • Relaxation (Chapter 5)
  • Mindfullness (Chapter 3)
  • The REBT Theory of Personality and Change
  • Workplace Stress Management Interventions and Health Promotion
  • Health psychology and stress: psychological interventions in chronic illness
  • On taming horses and strengthening riders
  • Psychoneuro-immunologie
  • Implementation intentions: Strong effects of simple plans

Image

Check summaries and supporting content in full:
Article summary with Health psychology and stress: stress and coping with chronic disease by Maes & Elderen - 1998

Article summary with Health psychology and stress: stress and coping with chronic disease by Maes & Elderen - 1998

Researchers stated that 1/4 to 1/3 of the adult population in the Netherlands suffers from a chronic disease (1989). This is an irreversible disease that someone has to deal with for weeks, months or years. The most important chronic diseases affect many people, last for a long time, have a major impact on the health care system and have a high mortality level. Many chronic diseases affect the quality of life. Because of this a psychological intervention is desirable for this. Unfortunately, this often concerns the less common diseases, causing the focus being less on this.

Stress and coping with chronic illness

Researchers stated that 1/4 to 1/3 of the adult population in the Netherlands suffers from a chronic disease (1989). This is an irreversible disease that someone has to deal with for weeks, months or years. The most important chronic diseases affect many people, last for a long time, have a major impact on the health care system and have a high mortality level. Many chronic diseases affect the quality of life. Because of this a psychological intervention is desirable for this. Unfortunately, this often concerns the less common diseases, causing the focus being less on this.

The stage model of adaptation to the chronic disease

The relationship between stress and disease depends on various factors: biological factors, environmental factors and cognitive processes. These factors affect most diseases.

Learning to live with a chronic disease is important and at the same time difficult. To gain more insight into this, Morse and Johnson (1991) have developed the illness constellation model :

  1. Uncertainty. Attempt to understand the symptoms.

  2. Dislocation. High stress levels and high dependence on professionals and family members.

  3. Recovery from the self. Try to gain control of the disease with the help of others and coping mechanisms.

  4. Recovery of well-being. The patient has reached a new balance. The disease and its consequences are accepted.

The stress coping model for chronic disease of Lazarus and Folkman (1984)

Patients assign a value to a stressor or illness. This value determines the emotional or behavioral response that the patient experiences.

Research shows that when people experience unexpected changes in their chronic illness, they experience strong emotional responses (such as anxiety or depression). These feelings often disappear quickly. Other stressors (for example work-related) can then lead to an increased susceptibility to emotional reactions.

In the Lazarus and Folkman model, a distinction is made between emotion-oriented coping and problem-oriented coping. Any reaction from the patient can influence coping behavior in the future. Coping behavior also varies over time and per person. This also explains why one person adapts faster than the other person.

Limitations to the model of Lazarus and Folkman

  • The model can be seen more as a frame of reference than as a model. The situation dimension is insufficiently represented in the model.

  • Contextual interactions are neglected.

  • The effects of the individual's life goals and his or her social relationships on the disease and coping mechanisms are ignored.

An extensive model of coping for chronic illness

Life events

View the model shown in figure 19.8 on page 614 of the article. It states that other important life events contribute to the assessment of disease-related events. The response to chronic illness can, for example, be influenced by violent life events.

Disease characteristics

The characteristics of a disease have a major influence on how someone deals with an event. There is a positive relationship between the observed severity of the disease and avoiding or passive forms of coping. When someone experiences less control, this leads to avoidance and emotion-oriented coping (rheumatism) or to problem-oriented coping (diabetes mellitus). Ambiguity leads to passive forms of emotion-focused coping in women with breast cancer.

Treatment characteristics

Hospital stays, medical examinations, operations and other forms of treatment (such as chemotherapy) lead to changes in the way the patient sees and experiences the disease.

Personal characteristics

Various stable personal characteristics (such as gender and origin) contribute to the way in which someone perceives the chronic disease. The coping style is also influenced by this. It seems that women, lower educated people and older people with a chronic illness use more often avoiding or emotion-oriented coping styles.

Estimation

The assessment that someone makes of an event depends on many different factors. The more goals threatened by a stressor and the more important such a goal is, the more stressful the event is.

External resources

Examples of external resources are money, time and distance to professional help. Social support is also an external means. There is a relationship between social support and adaptation to the chronic illness. In addition, there is also a link between social support and disease progression. The extent of the link varies per disease. The way in which social support works (as a buffer or more directly) is unclear.

Research shows that patients with rheumatoid arthritis showed more often maladaptive coping behavior when their spouse offered little support. When their spouse took a supportive approach, the coping style was more often problem-oriented.

Internal resources

When we speak of internal resources, it is about the physical strength of the patient, the energy that the patient has, personality characteristics and so on. There are different personality traits that can be related to estimation, coping and adaptation. For example, optimistic patients seem to adopt a more active and problem-solving coping style, while pessimistic patients adopt a more passive and avoiding approach. However, research shows that the influence of personality on coping is not enormously strong.

Coping behavior

There are many factors that influence the coping behavior of the patient. It is important to distinguish between actions related to coping or stress reactions and doping functions that relate to the goals that the actions must achieve. This can only be properly displayed in a hierarchical model:

  1. Generalized coping goals, preferences and construction.

  2. Coping strategies.

  3. Specific coping acts.

Because research into coping behavior often did not recognize this hierarchy, many research results can be called variable. On the first level, it is important to distinguish between problem-oriented and emotion-focused coping.

The approach coping style means that the patient tends to approach and maximize the importance of the stressful event. The avoiding coping style means that the patient avoids, ignores or minimizes the importance of the event.

Effectiveness of coping

This is about the relationship between coping behavior and coping outcomes. Three types of outcomes can be distinguished:

  1. Psychological outcomes.

  2. Social outcomes.

  3. Physical outcomes.

Emotion-oriented coping is often more passive and avoiding, while problem-oriented coping is more active. The use of one of these coping strategies is related to the psychological and physical adaptation of the patient. Patients who use more emotion-focused coping styles have more difficulty adapting to the chronic disease than patients with a problem-focused coping style.

Access: 
Public
Intake Interviewing and Report Writing (Chapter 7) - Sommer-Flanagan - 2003 - Article

Intake Interviewing and Report Writing (Chapter 7) - Sommer-Flanagan - 2003 - Article

An intake interview is an assessment interview. Before initiating counselling, psychotherapy, or psychiatric treatment, it is necessary and wise to conduct an intake interview.

In an intake interview, there are a number of questions that will be addressed.

What is an intake interview?

An intake interview is an assessment interview. Before initiating counselling, psychotherapy, or psychiatric treatment, it is necessary and wise to conduct an intake interview.

In an intake interview, there are a number of questions that will be addressed, which often include:

  • Is the client suffering from a mental, emotional, or behavioural problem?
  • If so, are his or her mental, emotional, or behavioural problems sufficient to require treatment?
  • What form of treatment should be provided to the client?
  • Who should provide the treatment and in what setting?

The intake interview procedures have been affected by managed care mental health programs. Today, practitioners need to be faster and more efficient in identifying client problems, establishing treatment goals, and outlining an expected treatment course. However, increasing speed does not always reflect efficiency. For example, when individuals need to work faster, it does not matter whether they are baking cakes, building cabinets, or something else: quality can always be compromised.

What about settings and professional groups?

An intake interview before treatment is necessary, no matter whether the setting is a social service agency, hospital, mental health center, college counselling center, or a private office. It also does not matter whether the interviewer is a social worker, psychiatrist, psychologist, or counsellor: all practitioners must have the ability to conduct an adequate intake interview. However, the nature and the focus of intake interviews varies depending on the type of practitioner, the setting, and the purpose of the interview, but even then there is more consistency than variation.

Often an intake interview is called ‘an intake’. For example, the intake interview is the entry point for clients who seek professional mental health assistance. Intakes however are not designed to help clients to resolve their problems, the only goal is assessment.

What are the objectives of intake interviewing?

There are three objectives of intake interviews:

  1. Identifying, evaluating, and exploring the client’s chief complaint and associated therapy goals
  2. Obtaining a sense of the client’s interpersonal style, interpersonal skills, and personal history.
  3. Evaluating the client’s current life situation and functioning

To achieve these objectives (goals), one needs adequate skills and attentiveness to interpersonal processes and informational content. An additional goal of intake interviews is to communicate the results of the intake, often to other professionals or other interested parties. Often, in mental health settings, one also writes a report of the intake interview.

Identifying, evaluating, and exploring the client’s complaints and therapy goals

It is important to first understand what the client’s problem is. This can be achieved by asking: “Why are you here? How can I help you?”. After the opening statement, the interviewer should spend 5 to 15 minutes observing the client and try to understand their answers. Sometimes clients are clear, and sometimes it is unclear. It is also the task of the interviewer to help clients orient toward solutions early in the counselling process. Behind every client problem, there is a client goal. Common problems are anxiety, depression, and relationship conflicts. Problems can be very broad, and there is a wide range of symptoms, and therefore interviewers need to have general knowledge of psychopathology and DSM-IV-TR. Early in the intake, the interviewers can help clients to re-frame their problem statements into goal statements. For example, when a client is talking about anxiety, interviewers can translate language into something positive:

“I hear you talking about nervousness and anxiety. If I did understand you correctly, what you are saying is that you want to feel more relaxed and calm. I guess that therefore one of your general goals for therapy might be to feel calm and relaxed more often, is that right?”.

By re-framing, interviewers help clients to feel more hopeful and this also leads to a positive, therapeutic goal-setting process.

Prioritizing and selecting client problems and goals

Most clients come to an intake interview with a more than one problem. Then, after asking and observing the client for 5 to 15 minutes, the interviewer has to create a list of primary problems and goals. This is called a transitioning from client free expression to more structured interactions. This has two purposes: it allows the interviewer to check for any additional problems, and the transition begins the process of problem prioritization, selection, and goal setting.

Analyzing symptoms

After the interviewer has identified a primary problem together with the client, then there should be a thorough analysis of the problem, including emotional, cognitive, and behavioural aspects. This includes answering the following questions:

  1. When did the problem or symptoms first occur? (In some cases, the symptom is one that the client has experienced before. If so, you should explore its origin and more recent development and maintenance).
  2. Where were you and what exactly was happening when you first noticed the problem? (What was the setting, who was there, etc.?)
  3. How have you tried to cope with or eliminate this problem?
  4. Which efforts have been most effective?
  5. Can you identify any situations, people, or events that usually precede your experience of this problem?
  6. What exactly happens when the problem or symptoms begin?
  7. What thoughts or images go through your mind when it is occurring?
  8. Do you have any physical sensations before, during, or afterwards?
  9. Where and what do you feel in your body? Describe it as precisely as possible
  10. How frequently do you experience this problem?
  11. How long does it usually last?
  12. Does the problem affect or interfere with your usual ability to function at work, at home, or at play?
  13. In what ways does it interfere with your work, relationships, school, or recreational pursuits?
  14. Describe the worst experience you have had with this particular symptom. When the symptom is at its worst, what are your thoughts, images, and feelings then?
  15. Have you ever expected the symptom to occur and it did not occur, or it occurred only for a few moments and then disappeared?
  16.  If you were to rate the severity of your problem, with 1 indicating no distress and 100 indicating so much distress that it’s going to cause you to kill yourself or die, how would you rate it today?
  17. What rating would you have given your symptom on its worst day ever?
  18. What’s the lowest rating you would ever have given your symptom? In other words, has it ever been complete absent?
  19. As we have discussed your symptom during this interview, have you noticed any changes? (Has it gotten any worse or better as we have focused on it?)
  20. If you were to give this symptom and its effects on you a title, like the title of a book or play, what title would you give?

The order of these questions is good, but it is not standard. Before conducting an interview, one can review a list of questions similar to these and re-word them to fit your own style. You can also add new questions and delete others.

How can we use problem conceptualization systems?

To analyse client problems, some researchers suggest to use organized problem conceptualization systems. These systems are theory-based, but some are more eclectic. These systems guide interviewers by analysing and conceptualizing problems with strict attention to predetermined, specified domains of functioning.

Lazarus developed a ‘multimodal’ behavioural-eclectic approach. He developed the BASIC ID to represent a seven-modality system:

  • Behavior. This means that specific, concrete behavioural responses are analysed. This is especially about behavior that clients engage in too often or too infrequently. For example, positive or negative habits or reactions. A question could be: “Are there some things you would like to stop doing?”
  • Affect. Affect includes feelings, moods, and other emotions. A question could be: “What makes you happy?”
  • Sensation. This is about sensory processing of information. Some clients report physical symptoms associated with high levels of anxiety. A question could be: “What happens to cause you those unpleasant situations?”
  • Imagery. Imagery refers to internal, visual cognitive processes. Clients often experience pictures/images of themselves or of past/future events that affect them. A question could be: “When you are feeling anxious, what images come to your mind?”
  • Cognition. According to Lazarus, it is important to closely evaluate client thinking patterns and beliefs. This usually includes an evaluation of distorted or irrational thinking patterns that occur almost automatically. A question could be: “When you meet someone new, what thoughts go through your mind?”
  • Interpersonal Relationships. This is about communication skills, relationship patterns, and assertive capabilities. A question could be: “What words would you sue to describe the positive or health relationships that you have?”
  • Drugs: This is about biochemical and neurological factors that can affect behavior, emotions, and thinking patterns. A question could be: “Are you participating in any regular physical exercise?”

This model emphasizes cognitive processes, and neglects spiritual, cultural, and recreational domains. There is another model, the ABC model: behavioural Antecedents, the Behavior or problem itself, and the behavioural Consequences. Interviewers can apply the following ABCs with their clients:

  1. What events, thoughts and experiences precede the identified problem?
  2. What is the precise operational definition of the problem?
  3. What events, thoughts, and experiences follow the identified problem?

What are syndromes?

A syndrome is a set of responses that usually occur together. When you identify a symptom, it is important to explore it and to identify accompanying symptoms. One can use the DSM-IV-TR and the ICD-10 for this.

What about background and historical information?

In an intake interview, there are three sources of information used to assess the client’s personality and mental condition:

  1. The client’s personal history
  2. The client’s manner of interacting with others
  3. Formal evaluation of client mental status.

How can we identify the client’s personal history?

After spending 15 to 25 minutes exploring the present problem, it is important to understand the reasons for why the client is seeking counselling. It is also important to explore the personal or psychosocial history, this can be done with ‘the question’:

“I think I understand why you are coming here for counselling. However, I wonder why you are coming now.”

This question aims to identify why the client is seeking help at this particular time in their life. It helps to determine whether a specific event lead to the referral. After the client answers the question, you can shift the interview’s focus from the problem to the person. For example, you can say:

“We discussed the concerns that caused you to come for counselling. Now I would like to try to get a more complete sense of how you have become the person you are today. One of the best ways for me to do that is to ask you some questions about your past.”

It is important to be nondirective: clients reveal significant information simply by what they choose to focus on and by what they choose to avoid to talk about. After a nondirective period of for example 2 to 5 minutes, there can be more structure provided and one can ask specific questions about their past. For example, many clients do not like to talk freely about their childhood: they like some structure and guidance. You can provide some structure by asking: “What is your earliest memory?”.

How to assess current functioning?

After exploring historical and interpersonal issues, interviewers should make one more shift and focus on current functioning. It is also important not to end an interview with a focus on the past. In the end of the interview, it is important to encourage clients to focus on personal strengths and environmental resources, and not on past problems.

Access: 
Public
Relaxation (Chapter 5) - McKay et al. - 2021 - Article

Relaxation (Chapter 5) - McKay et al. - 2021 - Article

Relaxation trainings involve the practice of one or more specific relaxation techniques. Relaxation techniques are effective in reducing general, interpersonal, and performance anxiety. In this chapter, the authors explain a few highly effective techniques.

Relaxation trainings involve the practice of one or more specific relaxation techniques. Relaxation techniques are effective in reducing general, interpersonal, and performance anxiety. In this chapter, the authors explain a few highly effective techniques.

What is abdominal breathing?

Abdominal breathing is the process of reversing a high and shallow breath by relaxing the muscles that press against your diaphragm. They suggest this exercise to practice for three minutes:

  1. Lie down and close your eyes. Identify where your breath is centred and what is going on in your chest.
  2. Place one hand on your chest and the other on your abdomen, below your waist. As you breath in, imagine that you are sending your breath as far down into your body as it will go.
  3. Continue to gently breathe in and out. Let your breath find its own pace.
  4. After several deep breaths, begin to count each time you exhale. After ten exhalations, start the count over with one. When thoughts intrude and you lose track, return your attention to the exercise and start counting again from number one. Continue counting your breaths for ten minutes, and make certain that the hand on your abdomen continues to rise with each breath.

What is Progressive Muscle Relaxation (PMR)?

PMR is a relaxation technique which involves relaxing all the various muscle groups in your body in a specific order. The authors give instructions for how to practice PMR.

The PMR is effective to relax, but it takes too long because of all the different muscle groups. There is also a shorthand version: tense and hold each group for seven seconds, and then allow your muscles to relax for twenty seconds. Seven to fourteen practice sessions should make you effective: then you would not need to deliberately contract each muscle before you relax it. This is called the relaxation-without-tension method.

What is Cue-Controlled Relaxation?

In cue-controlled relaxation, one learns to relax their muscles whenever they want by combining a verbal suggestion with abdominal breathing. This means that one first has to take a comfortable position, and then release as much muscle tension as they can using the relaxation-without-tension method. Focus on your belly and let yourself become relaxed. Then, with every inhalation say: “breathe in”, and with every exhalation say: “relax”. This teaches the body to create an association with the word ‘relax’ and the feeling of relaxation.

Visualizing a peaceful scene

One can also relax by mentally constructing a peaceful scene. This should be a setting that you find interesting and appealing. Examples of peaceful scenes are the beach, the forest, and the train.

Access: 
Public
Mindfullness (Chapter 3) - McKay et al. - 2021 - Article

Mindfullness (Chapter 3) - McKay et al. - 2021 - Article

Much of the stress that people experience is from worrying about the past or about the future. When one focuses on what one is doing now, there is no room to think about anything else. Mindfulness meditation is a form of meditation that can help to achieve deep relaxation and insight. It is a way to create a harmonious relationship with what is. Whatever you focus your attention one, you should always keep a gentle, non-judgmental and embracing attitude.

What is this chapter about?

Much of the stress that people experience is from worrying about the past or about the future. When one focuses on what one is doing now, there is no room to think about anything else. Mindfulness meditation is a form of meditation that can help to achieve deep relaxation and insight. It is a way to create a harmonious relationship with what is. Whatever you focus your attention one, you should always keep a gentle, non-judgmental and embracing attitude.

What is eating meditation?

The authors describe a conscious-eating meditation. They use a sandwich as an example, and state that you should: note the colour, shape, and texture of the sandwich and you should evaluate how you feel toward it. You should also be aware of your intention to begin eating: when you lift the sandwich, be aware of the lifting movement. Smell the food, and also feel how your teeth penetrate the bread. How does the food feel in your mouth? When you swallow, try to be aware of how the muscles contract and relax. Lastly, as you continue to each your sandwich, try to be aware of as many sensations as you can.

They also describe a walking meditation, and seeing meditation, which is pretty fun to read.

How can mindfulness be used for pain or discomfort?

People often try to resist pain. However, the more they resist it, the more it hurts. An alternative way is to soften around it: acknowledge the pain’s presence, and them allow yourself to experience whatever it is that hurts. When you do this, you relax your tense and you focus on the hurting itself. Softening also means that you notice but disregard your thoughts about how awful the discomfort is.

Access: 
Public
The REBT Theory of Personality and Change - Ellis & MacLaren - 2005 - Article

The REBT Theory of Personality and Change - Ellis & MacLaren - 2005 - Article

REBT has different specific theories of how people become disturbed and what can be done to reduce their disturbance. The theories overlap, but there are also some important differences, which are described.

What is this article about?

REBT has different specific theories of how people become disturbed and what can be done to reduce their disturbance. The theories overlap, but there are also some important differences, which are described.

How  do people become disturbed?

REBT states that people are disturbed cognitively, emotionally, and behaviourally. It is assumed that all humans are somewhat disturbed, but there are different degrees and kinds of dysfunction.

In anxiety, depression, and rage, there are disturbed cognitions (irrational beliefs). These irrational beliefs affect emotional and behavioural dysfunctions. Changing these can result in changes in emotion or behavior. Sometimes irrational beliefs are quickly identified, while at other times it takes more time, effort, and persistence.

REBT emphasizes philosophical methods. During sessions, clients are taught the ABC’s of human disturbance: how can they change B (belief system) and also the C (consequences)?

People can become distressed when they have goals and purposes (G) and when there are adversities (A) in reaching these goals. They can act with healthy negative feelings (sorrow, regret, frustration), and also with unhealthy negative feelings (panic, depression, rage). At first, many clients do not believe that they are responsible for their actions. This is common, a lot of people engage in this kind of thinking. Therefore, it is important to let your client understand that, every time that he or she is feeling some kind of way, that he or she chooses to. This also means that he or she can choose to feel differently.

According to the ABC theory of disturbance, people have negative emotions, irrational beliefs (IBs), and also several core IBs in addition to their Rational Beliefs. These IBs include:

  1. Absolutistic musts and should – ‘I must not be falsely accused’.
  2. Awfulizing – ‘It is awful to be falsely accused’.
  3. I-can’t-stand-it: This is called low frustration tolerance or discomfort disturbance.
  4. Damming oneself and others – ‘I am a rotten person’.

These core IBs interact with each other. In REBT, clients are provided insights into how the ABC’s of human disturbance work. Using the principles of REBT, they can be helped to minimize almost any kind of anxiety, depression, and rage.

What is Active-Directive REBT?

Some clients or ‘disturbed people’ really want to change their dysfunctional feelings and behaviors. However, sometimes this happens very slowly. There are different reasons for this. When their reason is that they resist therapy, then it is best to switch from passive methods to active-directive methods. This means that determining what their main reasons are for resisting, whether these are good reasons, and how to overcome these. Active-directive therapy makes the therapy more effective, and less expensive. Many good therapeutic methods, such as exposure are taught directively. Directiveness emphasizes self-efficacy, which provides the client confidence that he or she can accomplish many things. Furthermore, it is especially helpful for clients who have some type of personality disorder and who need the therapist’s directivity. However, all good things can also have disadvantages. Active-directiveness may interfere with the client’s proactive tendencies to solve their own problems and to actualize themselves. A therapist may take on too much responsibility and power, and this may then interfere with a collaborative and cooperative client-therapist relationship. As a REBT and CBT practitioner, you have a choice about how active-directive you want to be.

What can be concluded?

People become disturbed because of their biological tendencies, environmental conditions, and social conditions. REBT focuses on changing the cognitive elements of disturbance because changing a core irrational belief can lead to changes in emotions and behaviour.

In the ‘ABC’ model of REBT, A stands for ‘activating an event / adversity’. This refers to situations, persons, and thoughts. The ‘B’ stands for belief about ‘A’, so how did someone interpret the event? Then, the ‘C’ stands for the consequences: these can be emotional and or behavioural to A.

Beliefs can be rational and irrational. Rational beliefs (RBs) are flexible, adaptive, and consistent with social reality. These beliefs are useful. Irrational beliefs (IBs) are rigid, and inconsistent with social reality. These irrational beliefs often hold people back from achieving their goals.

The REBT does not only help to make a client feel better in his or her current situation, it also helps the client to get better by using the principles taught in future situations.

Lastly, an active-directive approach to therapy helps to make therapy more brief. It involves ‘teaching’ opportunities and can provide extra motivation to push the client forward.

Access: 
Public
Article summary with Workplace Stress Management Interventions and Health Promotion by Tetrick & Winslow - 2015

Article summary with Workplace Stress Management Interventions and Health Promotion by Tetrick & Winslow - 2015

In 2014, 31% of working adults felt tension or stress, and 61% reported that they had enough resources to deal with this stress. A low salary and a lack of opportunities for growth were the most common sources of stress. Job insecurity is also in the top 5. Furthermore, uncertain job expectations and long working days were also in the top 5. With regard to interventions against work stress, the emphasis has probably been too much on 'red cape interventions' with the intention of stopping negative experiences, instead of on the 'green cape interventions', interventions with the aim of growing positive experiences. An example for the focus in this is increasing the employee resources. In this article, literature about stress management interventions is summarized, with an emphasis on green cape interventions.  

Theoretical framework

The authors use the job demands-resources (JD-R) model, a dual process model. This model reflects two mechanisms through which job demands and resources can lead to tension or motivation that subsequently influences organizational and individual outcomes. The first process is a health limiting process in which poorly designed jobs and chronic demands lead to poorer outcomes for employees and companies by exhausting the mental and physical resources of the employee. The second process, a motivational process, assumes that sources (for example, control, autonomy and feedback) can be motivators because they can help to achieve work goals or stimulate growth and development. This motivational process is especially important for health promotion and positive interventions. In particular, the mediating effect of burnout and work engagement between job demands and resources on the one hand, and well-being on the other, is supported by literature.      

Stress management interventions

Stress management interventions in 2008

The authors have categorized the different interventions into three categories: primary interventions are proactive and aimed at prevention and focuses on all employees, secondary interventions focus on employees at risk, and tertiary interventions focus on employees who need stress experienced guidance to to recover from this. Primary interventions are seen as the most effective, followed by secondary interventions and finally the tertiary interventions. Three meta-analyzes showed that stress management interventions are effective, but this seems to depend on the outcome being measured. Relaxation interventions are less effective than cognitive behavioral interventions. This is perhaps because relaxation is not aimed at changing cognitions but at letting go. CBT interventions are proactive. Moreover, a multimodal approach combining different types of interventions is no more effective than a unimodal approach, because it requires much more from the participant's resources. A system approach, in which both individual and organizational interventions are combined, is more effective because it does not necessarily exhaust the resources of the individual. The organization-oriented interventions are primary interventions and are the least researched. Whether these interventions are effective on their own is not yet clear.          

Recent developments

Mindfulness based interventions

In recent years there has been an increase in the number of interventions that use mindfulness techniques. The definition of mindfulness is "a state of giving attention to and awareness of what is taking place in the present." It could reduce employee stress by accepting an event and not judging it. The mindfulness-based interventions that are now being discussed are primary: aimed at all employees. According to a study by Wolver and colleagues, workers in the mindfulness and yoga condition experienced significantly a reduction of stress and improvement of sleep quality. There were also differences in heart rate variability and breathing, but no differences in blood pressure and work productivity. The intervention was just as effective when it was offered online as when it was done in real life. Research by Hülsheger and colleagues focused on the Mindfulness-Based Stress Reduction Program and Mindfulness-Based Cognitive Therapy. There was a significant decrease in emotional exhaustion and an increase in job satisfaction. Michel and colleagues (2014) found that participants who took a mindfulness intervention could psychologically detach themselves better from their work and experience less work-family conflict and were more satisfied with their work. Loving-kindness meditation also led to more positive affect, self-efficacy and job satisfaction and less psychological stress.           

Recovery interventions

Another intervention type focuses on facilitating experiences and improving processes that can reduce the negative effects of work stress. Hahn and colleagues (2011) studied the effectiveness of a recovery program consisting of four modules: psychological detachment from work, mastery, relaxation, and a check during leisure time. It consisted of two sessions of 4 to 5 hours. Improvement in all four areas was observed, as well as a decrease in stress and negative affect and a significant increase in self-efficacy. Siu and colleagues (2014) also showed positive results: higher scores on positive emotions and mastery and lower on emotional exhaustion and physical and psychological symptoms. However, the results were not statistically significant. Finally, there was an intervention that was tertiary and lasted 12 months. However, there was no standardization and no control group, so this means that no conclusions can be drawn.     

Multimodal interventions

Multimodal interventions consist of elements from different types of interventions, and are primary: available for all employees. Eisen and colleagues (2008) studied an intervention consisting of general stress education, stress reduction techniques, and progressive relaxation. They compared a group intervention with a computer-based intervention. In both groups there was a decrease in stress after each intervention module. However, there was no global decrease in stress after the intervention or a month later. The authors blame this on the fact that employees have not applied the skills learned in their daily lives. There were also a lot of dropouts in the computer group. Bourbonnais et al. (2011) investigated an intervention aimed at improvement in various psychosocial work factors. Three years after the intervention there was a significant improvement in almost all factors that were part of the study. Moreover, there was a decrease in work-related stress and burnout. The effectiveness of this intervention is probably due to the risk assessment that led to the development of the intervention. Cifre et al. (2011) did an intervention focused on the JD-R model. First they mapped out the psychosocial risk factors: few resources in the job (e.g. autonomy), innovation climate and perceived quality of training. Based on this analysis, they did a team redesign consisting of job redesign and training. This was a secondary intervention. The intervention led to increased self-efficacy and competence, perception of innovation climate and work involvement. Another intervention, Workplace Triple P (WPTP) is specially designed for parents with a job with the aim of building personal resources and coping behavior. It reduces dysfunctional parenting which in turn reduces general stress levels. This in turn led to a reduction in work-related stress.              

Summary and future research

There have been a number of new interventions since the meta-analysis by Richardson and Rtohstein (2008), namely mindfulness focused interventions, recovery interventions and multimodal interventions. Some studies had poor methodology, and most were primary and focused on individual outcomes. In addition, the measurements mainly consisted of self-reports. It must become more clear a) which outcomes are influenced by which types of interventions / activities, b) for whom an intervention type or specific intervention is most effective, c) the specific causal mechanisms.    

Health promotion and workplace welfare programs   

Stress management programs are generally red cape programs. Health promotion and well-being programs, on the other hand, are usually green cape programs because they focus on improving and promoting health. Madsen (2003) reported that welfare programs increase the emotional, intellectual, physical, social and spiritual well-being of employees, where well-being is defined as functioning at the highest possible level of yourself. Well-being programs in the workplace can focus on communication and awareness, or screening and assessment. A third category focuses on lifestyle and education programs. The latter category focuses on behavioral change and support. Previous research has shown that these programs have positive results for organizations, but there is not yet a lot of research into changes in employee behavior. Parks and Steelman (2008) found that it reduces absence and increases satisfaction.        

System approaches

Byrne et al. (2011) investigated annual assessments over a period of 7 years. It was a primary intervention focused on health risk assessment and educational video to raise employee awareness. It also included a lifestyle management tool to encourage employees to set specific goals to reduce their health risk and maintain their health. They found that most risk factors improved over time, but the biggest difference was between the first and second year of the intervention. There was clear evidence of lasting improvements in terms of increased physical activity, improved nutrition, less smoking, and an increase in the use of a seat belt. The implementation of health promotion programs in the workplace started in 1970, and about 70% of large and more than 50% of medium-sized organizations have such a program. Lincoln Industries is a small company that has implemented such a program. The primary purpose of this welfare program is to improve physical fitness and nutrition and increase employee satisfaction. It consists of health screenings and three activities in which employees can participate. Merrill et al. (2011) observed significant improvements in body fat, blood pressure and employee flexibility, with the greatest results among older employees and those with the highest risk factors. There was also an overall improvement in physical and mental health. One of the factors that contributed to this success is the culture of health created by Lincoln Industries' senior staff. Most health promotion programs take a medical perspective and focus on behaviors that are risky to health. Little work is done with positive psychology.    

Positive psychology interventions

Positive psychology interventions focus on increasing positive aspects of well-being and therefore not only on negative outcomes. An advantage is that individuals can often do this themselves. Only a few studies have looked at positive psychology in the workplace. Writing down things that you are grateful for at work leads to an increase in gratitude and work-related well-being. Writing down three positive things per working day also leads to less stress, fewer mental and physical health problems and being able to distance yourself better from work. It also reduces the negative effects of work-family conflict.   

Directions for future research

This article has shown that there is evidence that stress management interventions and workplace health promotion and that well-being programs can be effective. The authors indicate that prior to further research better theoretical models have to be developed to provide an integrative structure to interventions that indicate the specific effects of an intervention on organizational and individual level to explore causal mechanisms of intervention. There must also be a more integrated system perspective to understand the experiences of employees inside and outside the working environment, as well as the effects of these experiences on employees, families and organizations. Ideally, longitudinal studies should be carried out to serve as a barometer for the health of their employees and the working environment. Research has also shown that there may be important moderators of the effects, so more research needs to be done on this. This can be, for example, national or organizational culture. There must be more cross-cultural investigations to clarify similarities and differences . The quality of intervention studies is slowly improving. There should also be more studies with a control group. Literature suggests that interventions with a system approach and both an individual and organizational component are the most effective. Based on this article, the JD-R model is a useful framework. Recognizing multiple domains and resources is a useful extension, especially for the understanding of employee well-being.   

Access: 
Public
Artikelsamenvatting bij Health psychology and stress: psychological interventions in chronic illness van Maes en Elderen - 1998

Artikelsamenvatting bij Health psychology and stress: psychological interventions in chronic illness van Maes en Elderen - 1998

Psychologische interventies bij chronische ziekten

In figuur 19.9 op pagina 616 van het artikel wordt een model weergegeven waarin wordt gepoogd om de variëteit aan psychologische interventies bij chronische ziekte structureel weer te geven. Er wordt gekeken naar verschillen wat betreft:

  • Interventiedoelen.

  • Interventieniveau.

  • Interventiemiddel.

De interventiedoelen: de kwaliteit van leven en zelfmanagement

Elke psychologische interventie is gericht op het verbeteren van de kwaliteit van leven en/of het zelfmanagement. Interventies met een primaire focus op de kwaliteit van leven pogen het fysieke, psychologische of sociale welzijn te vergroten. Het doel hierbij is de nadelige gevolgen van de chronische ziekte te minimaliseren. De effecten op de kwaliteit van leven zijn echter gelimiteerd en tijdelijk.

Interventies met een primaire focus op stressmanagement omvatten ontspanningstechnieken en werken met cognitieve herstructurering. De effectiviteit van dit soort interventies is aangetoond voor patiënten met coronaire hartziekten en patiënten met kanker. Nauwkeurige stressmanagementprogramma's kunnen zowel de kwaliteit van leven en de progressie van de chronische ziekte beïnvloeden. Ook de mortaliteit bij kanker en coronaire hartziekten kan met stressmanagement interventies worden beïnvloed.

Bij hypertensie wordt ontspanning als effectieve interventie gezien. Waarom dit zo effectief is, is nog niet bekend. De psychologische en fysieke effecten van stress op het immuunsysteem zijn recent onderwerp geweest van onderzoek.

Sociale vaardigheidstraining en/of assertiviteitstraining hebben als doel sociale angst te verminderen. Ook wordt mensen aangeleerd om disfunctionele reacties in situaties die sociale angst uitlokken te vervangen.

Er bestaan ook palliatieve interventies. Deze interventies zijn erop gericht de kwaliteit van leven te verbeteren middels emotionele ondersteuning. Het doel is stress te verminderen en acceptatie van de ziekte te bespoedigen. Dit soort interventies zijn met name effectief net na de diagnose of wanneer de patiënt terminaal is.

Voorgaande interventietypes hebben betrekking op het verbeteren van de kwaliteit van leven. Daarnaast zijn er ook interventies die zich met name richten op het verbeteren van het zelfmanagement bij patiënten met een chronische ziekte. Het leven met een chronische ziekte vraagt vaak verandering in levensstijl. Daarnaast moet de patiënt medisch advies opvolgen om de ziekteprogressie te verminderen (secundaire preventie) en tevens de consequenties en complicaties terug te dringen (tertiaire preventie).

Ongeveer de helft van de patiënten met een chronische ziekte volgt het medisch advies niet goed op. Het al dan niet opvolgen van medisch advies hangt niet samen met persoonlijke karakteristieken of ziektekarakteristieken. Of mensen medisch advies opvolgen is wel gerelateerd aan de aard van het advies, sociale steun, ziekteperceptie, het begrijpen van het advies en behandelplan en karakteristieken van de relatie tussen de professional en de patiënt.

In interventies met betrekking tot zelfmanagement worden verschillende technieken toegepast:

  • Zelfmonitoren en zelfobservatie.

  • Doelen stellen.

  • Een contract opstellen.

  • Shaping (het doel wordt in kleine stapjes uitgeschreven).

  • Zelfbeloning.

  • Stimuluscontrole.

  • Modelling en observationeel leren.

De programma's combineren deze en andere technieken tot een interventie. Voor verschillende chronische ziekten als hypertensie, coronaire hartziekten en astma bestaan dit soort interventies. Dit soort programma's lijken effectiever te zijn dan traditionele gezondheidsprogramma's.

Arborelius (1996) heeft een model opgesteld dat de focus legt op individuele gezondheidsondersteuning bij levensstijlproblematiek. Ze stelde zeven prinicpes op welke hierbij succesvol zijn:

  1. Patiëntgecentreerd in plaats van patiëntgericht.

  2. Reflectie over het eigen gedrag door de patiënt.

  3. Uitvinden wat de readiness to change is van de patiënt.

  4. Voorzien in neutrale kennis in plaats van oordelen.

  5. De focus ligt op gedrag in plaats van het geven van informatie.

  6. De gezondheidsgedachten van de patiënt worden benadrukt.

  7. De voor- en nadelen worden besproken.

Het interventieniveau: individuele patiënt, groep of omgeving

Professionals worden vaak opgeleid met het idee dat interventies gericht op het individu het beste zijn. In Nederland is het echter zo dat op elke vijfduizend chronisch zieken één professional beschikbaar is. In de meeste andere landen heeft één professional nog meer chronisch zieken onder zijn of haar hoede. Het is dus belangrijk ook aandacht te besteden aan meer indirecte vormen van interventie gericht op groepen of de grotere omgeving.

De meeste interventies hebben cognitieve gedragstherapie of de sociale leertheorie als basis. Ze maken gebruik van de eerder besproken technieken. Een voorbeeld van zo'n interventie is het 'Hart en gezondheid' programma, gericht op patiënten met coronaire hartziekten. Deze interventie wordt gegeven aan groepen van 8 patiënten met partner. Tijdens elke sessie wordt een specifiek onderwerp behandeld, gebaseerd op de behoeften van de patiënten. Het programma heeft positieve effecten op de patiënttevredenheid, roken, eetgewoonten en gebruik van medische middelen. Interventies op omgevingsniveau worden regelmatig onderschat. Toch is psychologische hulp ook bij dit soort interventies zeer belangrijk.

Het interventiemiddel: directe en indirecte interventies

Veel psychologen hebben de voorkeur voor directe interventies (psychologische interventies die door een psycholoog worden uitgevoerd). Dit soort interventies zijn echter weinig kosteneffectief. Daarnaast hebben niet alle patiënten intensieve directe interventies nodig. Ook zijn directe interventies lang niet altijd beter dan indirecte interventies. Daarnaast hebben indirecte interventies het voordeel dat deze ook door andere professionals, die vaak dichter bij de patiënt staan, kunnen worden uitgevoerd.

Een voorbeeld van een succesvolle indirecte interventie is 'weight watchers'. De meeste van dit soort programma's zijn initieel door een psycholoog ontworpen. Vervolgens zijn er anderen in getraind om de interventie uit te kunnen voeren. Dit lijkt de effectiviteit van de interventie niet te beïnvloeden.

Conclusie en discussie

De eerste conclusie is dat interventieprogramma’s duidelijk veel positieve effecten teweeg kunnen brengen, vooral gecombineerde programma’s.

Ten tweede kan geconcludeerd worden dat het belangrijk is om aandacht te hebben voor de verschillende niveaus van een patiënt. Psychologische interventies richten zich nu voornamelijk op het individuele niveau en negeren de rest. Hier moet rekening mee worden gehouden in de ontwikkeling van nieuwe interventieprogramma’s. Wat verder opgemerkt moet worden is ten eerste dat er vaak een theoretische basis ontbreekt, niet alleen voor de interventie zelf, ook voor de gebruikte meetinstrumenten. Ten tweede dat methodologische tekortkomingen in huidige evaluatieonderzoeken vaak problematisch zijn.

Algemene conclusies en discussie

Vaak wordt de vraag gesteld: is deze interventie effectief? Terwijl beter zou zijn: voor welke subgroep is deze interventie effectief en onder welke condities en ten opzichte van wat?

Interventieontwikkelaars moeten op de hoogte worden gesteld van ontwikkelingen in de gezondheidspsychologie en gezondheidspsychologen moeten bereid zijn deze kennis te delen met velen. Een samenwerking met de World Health Organization om gezondheidspsychologie kennis de wereld in te brengen zou een mogelijke oplossing zijn om gezondheidspsychologie op de kaart te krijgen wereldwijd. Helaas is hier geen belangstelling voor vanuit het veld. Hierdoor is de kosten effectiviteit van veel interventieprogramma’s zeker niet optimaal.

De invloed van de sociale context wordt vaak niet goed vertegenwoordigd in de meeste modellen. Een opvolgend probleem hiervan is: minderheidsgroepen die vaak de meeste baat zouden kunnen hebben bij interventies, worden vaak niet bereikt.

Mensen die meer risico lopen worden steeds een groter probleem om te kunnen behappen. Door medische ontwikkelingen zijn er meer mogelijkheden om risicogroepen vast te kunnen stellen (bijvoorbeeld de aanwezigheid van borstkanker genen). Gezondheidspsychologen kunnen een belangrijke rol spelen in de ontwikkeling van screening procedures voor zulke risico’s.

Als laatste wordt opgemerkt dat de psychologische en medische basis meer samen zou moeten gaan. Beide disciplines zouden getraind moeten worden in belangrijke aspecten van elkanders disciplines. 

Access: 
Public
On taming horses and strengthening riders - Friese, Hofmann & Wiers (2011) - Artikel

On taming horses and strengthening riders - Friese, Hofmann & Wiers (2011) - Artikel

Als metafoor voor veel gezondheid gerelateerde zelfcontrole conflicten wordt er gebruik gemaakt van een paard en een berijder, waarbij het paard in een keer wild wordt en totaal de andere kant op gaat. Voor toekomstige ritten is het handig om drie dingen te hebben, namelijk een beter idee waar je naartoe wilt (missen van actieplannen en persoonlijke normen) , een betere kracht om het paard te controleren (inadequate zelfcontrole capaciteiten) en als laatste een getemd paard wat er niet zomaar vandoor gaat (impulsen en driften die gelijk bevredigd willen worden). In dit artikel wordt het belang van zelfcontrole besproken, vervolgens wordt er een model gegeven dat gebruikt kan worden bij interventie strategieën, die uitgelegd worden aan de hand van de bovenstaande metafoor.

Het belang van zelfcontrole

Zelfcontrole gaat over de vaardigheid van het zelf om dominante reacties of innerlijke staten te veranderen en ze te vervangen voor andere reactie in de dienst van hogere doelen, attituden of normen. Het falen van zelfcontrole is vaak gerelateerd aan problematische gezondheidsuitkomsten. Het is daarom erg belangrijk om goede, op theorie gebaseerde, interventies te hebben.

Het model

Voor een model is het belangrijk dat er drie dingen worden meegenomen: 1) reflectieve processen. 2) vaardigheden van zelfcontrole. 3) impulsieve processen. Duale systeem modellen kunnen hierbij goed gebruikt worden. In het huidige artikel wordt het reflective-impulsive model gebruikt. Dit model bestaat uit twee, interacterende, systemen die gedrag leiden, namelijk het impulsieve systeem en het reflectieve systeem. Het impulsieve systeem werkt snel en eist weinig van bronnen. Bij het zien van verleidingen worden automatische associaties geactiveerd en dit leidt vervolgens de aandacht en de informatie processen. Het reflectieve systeem bevat persoonlijke normen, attitudes en verwachtingen. Hierbij kunnen voor- en nadelen worden afgewogen om korte en lange termijn doelen te behalen. Zo wordt er een gedragsschema geactiveerd. Deze systemen werken vaak hand in hand en zorgen voor het uitvoeren van gedrag. Het bekorten van de invloed van het impulsieve systeem door het reflectieve systeem kost veel inspanning. Op het moment dat deze inspanning niet gegeven kan worden, zal het gedragsschema van het impulsieve systeem uitgevoerd worden. Interventies die op beide componenten richten zullen daarom ook effectiever zijn. Het is echter niet zo dat de reflectieve processen altijd voor goede/gezonde uitkomsten zorgen en andersom.

Het veranderen van de inhoud van het impulsieve systeem

Voor sommige mensen zorgt het impulsieve systeem voor gezondheid schadelijke gedragsschema’s. Voor deze personen zou het goed zijn om deze structuren te veranderen in gezondheid voordelige gedragsschema’s.

Het veranderen van automatische associaties

Deze automatische associaties ontstaan als een resultaat van herhaalde koppelingen van een object met positief en negatief affect. Het kan veranderd worden door evaluatieve conditioneringsprocessen, waarbij een geconditioneerde stimulus herhaaldelijk gekoppeld wordt aan een ongeconditioneerde stimulus met positieve of negatieve affectieve waarde. Het zou vooral goed werken bij mensen die een lage motivatie of laag vermogen hebben om te controleren.

Het veranderen van aandacht gerelateerde vooroordelen

Het controleren van de aandacht speelt een belangrijke rol voor zelfcontrole. Aandacht gerelateerde vooroordelen (wanneer sommige stimuli sterker de aandacht aantrekken/vangen dan anderen) zorgen voor obstakels bij het succesvol controleren van de aandacht. In een aantal onderzoeken is geprobeerd de aandacht te trainen om niet naar de schadelijke stimuli te gaan, maar naar neutrale stimuli. Dit werd gedaan door de visual-probe task. Hierbij worden er twee plaatjes getoond, waarbij na een korte tijd een sensor verschijnt die de participanten moeten aanwijzen. In de gemodificeerde versie verschijnt deze sensor bijna altijd achter de neutrale stimulus, zodat de aandacht wordt afgeleid van de substantie gerelateerde stimulus. Het effect van deze techniek is echter niet eenduidig. Tevens wordt er niet altijd een effect gevonden.

Het veranderen van benaderingstendensen

Het veranderingsmechanisme ligt hier in het veranderen van de benaderingstendensen in neutrale reacties of zelfs vermijdingstendensen. Het is een veelbelovend mechanisme. Het gebeurt vaak laat in de uitvoering van gedrag, net voordat de gedragsschema’s die geactiveerd worden door het impulsieve systeem beïnvloed kunnen worden door de activatie van de schema’s van het reflectieve systeem. Dit wordt vaak gedaan door middel van het trekken of duwen van een joystick, waarbij dan bijvoorbeeld ongezond gerelateerd wordt aan duwen en gezond aan trekken.

Het verbeteren van het vermogen van zelfcontrole

Om de impulsieve neigingen tegen te kunnen houden is zelfcontrole nodig. Er worden hier twee benaderingen besproken.

De karaktereigenschap zelfcontrole

Volgens het model van Baumeister et al., vertrouwd het vermogen van zelfcontrole op een beperkte bron, als het teveel wort gebruikt, wordt het minder en zullen pogingen van zelfcontrole eerder mislukken. Dit heeft een aantal implicaties om de uitkomsten voor zelfcontrole te verbeteren. Ten eerste het intentioneel behouden van de energie en het plannen van de besteding kan behulpzaam zijn. Als tweede is het belangrijk dat de bron weer aangevuld kan worden, nadat het intensief gebruikt is. Als derde zou het goed zijn om zeer inspannende taken uit te voeren, zonder te veel van de bron te gebruiken. Dit kan onder andere door gebruik te maken van implementatie intenties. Als vierde is er het idee dat als zelfcontrole op een spier lijkt, het getraind zou moeten kunnen worden om uithouding en brede veranderingen in zelfcontrole te kunnen bereiken. Uit onderzoek blijkt dat het trainen van zelfcontrole een zeer positief effect heeft op veel domeinen.

De leidende functies

Leidende functies worden omschreven als de basis cognitieve processen die alleen succesvolle zelfcontrole toestaan. Op het moment dat zelfcontrole beoefend wordt, wordt er heel erg sterk vertrouwd op deze leidende functies. Om zelfcontrole te verbeteren, kan dit dus verbeterd worden. De relatie hiertussen kan bidirectioneel zijn, waarbij door verbetering van zelfcontrole ook de leidende functies verbeteren. Uit onderzoek blijkt dat technieken die zich richten op reactie inhibitie veelbelovend zijn in het verbeteren van gezond gedrag.

Het veranderen van de inhoud van het reflectieve systeem

Er is ontzettend veel onderzoek gedaan naar interventies op dit gebied. In de laatste onderzoeken worden de belangrijkste determinanten bepaald. Dit zijn: persoonlijke normen en doelen, kennis, de gedachten over de eigen capaciteiten en consequenties van het gedrag en intenties. Uit onderzoek naar de effectiviteit van interventies blijkt dat interventies die vraag naar zelfmonitoring, en in ieder geval een verdere techniek die gebaseerd is op de controle theorie, bevatten effectiever zijn dan interventies die dit niet hebben.

Discussie

In dit artikel is er gekeken naar onderzoek dat probeert de automatische associaties, aandacht gerelateerde vooroordelen en benadering-vermijding tendensen te veranderen in het voordeel van gezond gedrag. Als tweede is er gekeken naar de pogingen om het vermogen van zelfcontrole te vergroten door het verbeteren van de karaktereigenschap zelfcontrole en leidende functies. Als laatste is er een recente taxonomie bekeken om interventies te organiseren en te systematiseren. Het theoretische raamwerk dat gebruikt is, is erg makkelijk gemaakt. De dingen zijn hierdoor makkelijk uit te leggen, maar de verschillen tussen de benaderingen worden hierdoor niet goed benadrukt. Er worden drie klassen van interventies gegeven, maar sommige strategieën kunnen op meer dan een component invloed hebben. Tevens kan er ook meer dan een component betrokken zijn bij de strategieën. Voor sommige interventies is echter nog meer onderzoek nodig om een goed beeld ervan te krijgen.

Access: 
Public
Psychoneuro-immunologie - Geenen & Benschop (2010) - Artikel

Psychoneuro-immunologie - Geenen & Benschop (2010) - Artikel

Bron: 2010 | OriginalPaper | Hoofdstuk 8 Psychoneuro-immunologie | Auteurs: Prof. dr. R. Geenen, Dr. ir. R.J. Benschop | Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

In de psychoneuro-immunologie wordt de wisselwerking tussen neurohormonale, gedragsmatige en immunologische processen bestudeerd. De belangrijkste vraag die hierbij speelt is of herstel van ziekte belemmerd of bevorderd wordt door psychofysiologische factoren.

De wisselwerking

De biologische of psychologische balans van mensen kan intern of extern verstoord worden. Als dit gebeurt gaan het sympathische zenuwstelsel en de hypothalamus-hypofyse-bijnieras aan het werk om de verstoorde balans te herstellen. Tevens neemt ook het aantal afweercellen toe. Er zijn natuurlijke en specifieke afweerreacties. Bij de natuurlijke horen cellen zoals de natural-killer-cellen, granulocyten en dendritische cellen. Onder de specifieke vallen de T- en B-cellen. Het natuurlijke afweersysteem zorgt ervoor dat de infectie zich niet verspreid en informeert en activeert vervolgens de T-lymfocyten. Deze cellen zorgen voor de gehele verwijdering van de infectie. Door de productie van cytokines wordt er ziektegedrag ingeschakeld (rust nemen) en kan de energie die het lichaam nog over heeft gebruikt worden om de ziekte te bestrijden. Onder ziekte gedrag valt lusteloosheid, zwak voelen, moeite hebben met concentreren en weinig interesse hebben in de omgeving en voedsel. De immuunactivatie heeft hier invloed op. Het ziektegedrag is echter zeer complex, omdat ook psychische en sociale factoren hierin een rol kunnen spelen. Ook gedrag kan invloed hebben (via fysiologische verandering) op de vatbaarheid en het verloop van ziekten, zelfs zonder activering van de HPA-as of het sympathische zenuwstelsel.

Er zijn drie redenen waarom een multidisciplinaire kijk op chronische somatische ziekten nodig is. Ten eerste kan het ziekte proces nadelige gevolgen hebben in de vorm van symptomen als pijn en moeheid. Ten tweede worden welbevinden, functioneren en symptomen ook bepaald door psychologische factoren en is het niet alleen het ziekteproces dat een rol speelt. Als laatste hebben de sociale, fysiologische en psychologische factoren ook weer invloed op het ziekteproces.

Stress

In het gebied van de psychoneuro-immunologie is veel onderzoek gedaan naar het vreband tussen stress en immunologie. Hieronder worden resultaten gegeven van een meta-analyse van Segerstrom en Miller.

  • Een kortdurende stressor zorgt voor toename van verschillende afweercellen. Dit hangt samen met een gezonde, adaptieve reactie.

  • Kortdurende alledaagse stress zorgt voor vermindering in cellulaire immuniteit, maar geeft geen verandering in antilichamen.

  • Ingrijpende stressvolle omstandigheden hebben weinig samenhang met de resultaten van immuun metingen of geven zelfs tegenovergestelde effecten. Cortisol is hier erg belangrijk.

  • Chronische stressoren met langdurige gevolgen voor het dagelijks leven hebben een negatieve relatie met zo’n beetje alle functionele maten van het afweersysteem.

  • Er is te weinig onderzoek gedaan naar effecten op het afweersysteem van stressoren uit het verleden.

De relatie tussen stress en het immuunsysteem hangt dus af van de aard en de duur van de stress. Kortdurend zorgt voor verhoging van adrenaline en langdurend zorgt voor verhoging van cortisol. Ook sociale stress speelt een rol op het immuunsysteem. Het zorgt namelijk voor het belemmeren van het functioneren van de HPA-as en het afweersysteem. Sociale steun daarentegen kan functioneren als een buffer voor de invloed van stressoren op ziekte.

Stress en infectieziekten

Uit onderzoek blijkt dat stress zorgt voor een grotere kans op infecties. Het gaat dan vooral om ernstige stressoren die langer dan een maand duren. Tevens speelt ook het persoonlijkheidskenmerk neuroticisme een rol. Het effect hiervan hangt echter wel af van de hoeveelheid antigeen het afweersysteem krijgt, of dit optimaal of suboptimaal is. Als de hoeveelheid antigeen laag is, is het effect van stress op het afweersysteem groter. Hiv/aids is een infectieziekte die direct het afweersysteem aanvalt. Uit onderzoek naar nieuwe medicijnen blijkt dat ook dit samenhangt met depressie, coping en hulpeloosheid. Bij deze behandeling is dus ook ruimte voor aanvullende psychologische begeleiding.

Stress en wondheling

Uit onderzoek blijkt dat kortdurende en langdurende stress allebei een negatief effect hebben op wondheling. Het zorgt er voor dat het langer duurt voordat het lichaam zich herstelt. Een verklaring hiervoor is de verhoogde HPA-as-activiteit en verminderde immunologische activiteit in de wond.

Stress en chronische ziekten

Kanker

In dit gedeelte worden een aantal klassieke onderzoeken besproken over de rol van stress op het beloop van kanker. In een onderzoek gepubliceerd in The Lancet bleekt dat depressie en gevoelens van hulpeloosheid een verband hadden met de kans op terugval en overlijden. Het kan echter ook zo zijn dat de depressieve en hulpeloze vrouwen al in een later stadium van borstkanker waren aan het begin van het onderzoek. Om aan te tonen dat er daadwerkelijk een effect is van de psychologische factoren zijn er meerdere onderzoeken uitgevoerd. Hieruit bleek dat psychotherapie (of een andere vorm van therapie) invloed heeft op het beloop van de ziekte. Volgens Garssen gaat het vooral om de combinatie van psychosociale variabelen. De onderzoeken hebben echter veel kritiek gekregen. Toch wordt er gezegd dat er wel een effect is van de psychologische factoren. Dit kan echter geen behandeling op zich worden, maar als aanvulling werken op de medicamenteuze behandeling(en).

Hart- en vaatziekten

Hierbij zijn veel aanwijzingen voor de rol van de psychologische factoren. Er zijn verschillende psychoneuro-immunologische mechanismen die een rol spelen. In het vroege stadium zijn dit vijandigheid en een lage sociaaleconomische status. Ook depressie en uitputting spelen een rol, waarbij ontstekingsprocessen van belang zijn. Als laatste zijn er nog acute stress en boosheid. Gekoppeld aan het persoonlijkheidskenmerk vijandigheid, wordt er ook gesproken over type D-gedrag (neiging om negatieve emoties te ervaren in combinatie met de neiging om zich niet te uiten in sociale situaties).

Access: 
Public
Implementation intentions: Strong effects of simple plans - Gollwitzer (1999) - Artikel

Implementation intentions: Strong effects of simple plans - Gollwitzer (1999) - Artikel

[toc ]

Goede voornemens worden heel vaak gemaakt, maar niet zo vaak nageleefd. Uiteraard is dit wel afhankelijk van de persoon of van het soort goede voornemens, maar vaak is de intentie-gedragrelatie zwak. In dit artikel wordt een onderzoek beschreven naar een methode om goede voornemens effectiever te maken.

Ten eerste blijkt het belangrijk te zijn hoe het doel is geformuleerd, zoals bijvoorbeeld het goal-specificity effect. Je moet specifiek zijn, in plaats van vaag (‘ik ga mijn best doen’). Hiernaast is er het goal-proximity effect, wat betekent dat doelen dichtbij beter haalbaar zijn dan doelen ver weg. Ook is het belangrijk om een leerdoel op te stellen, in plaats van een prestatiedoel.

Ten tweede is zelf-discipline erg belangrijk om een doel te behalen. Een doel kan in de weg gestaan worden door verleidingen of conflicterende doelen.

Als je een doel gaat voorbereiden, heb je keuze uit veel verschillende manieren. Dit is soms lastig omdat je de situatie moet inschatten en dan moet bepalen welk gedrag het beste is. Dit lukt niet altijd, hoewel beslissingen op een bepaald moment juist voordeel kunnen hebben, omdat je niet alle situaties kan voorzien en dus ook niet van tevoren kan bedenken wat je in een bepaalde situatie gaat doen om je doel te blijven volgen. Vooruit beslissen kan ook meehelpen bij het tegengaan van verleidingen en slechte gewoonten.

Doelvoornemens vs. implementatievoornemens

Doelvoornemens zijn gericht op een bepaalde uitkomst (‘ik wil X bereiken’). Wensen worden dan vertaald naar doelen. Er wordt een verbintenis aangegaan die stimuleert tot een realisatie van het doel.

Implementatievoornemens specificeren het wanneer, waar en hoe van een doel (‘Als situatie X zich voordoet, zal ik Y doen’). Dit koppelt kansen met doelgerichte reacties. Omdat de situatie vooraf beschreven is, wordt het gedrag dat daarbij hoort makkelijker uit te voeren. Je hoeft je dan niet meer bewust bezig te houden met je doel, maar je wordt automatische gestuurd door geselecteerde situationele signalen.

Een probleem bij het behalen van het doel is beginnen. Soms is de aandacht op andere dingen gericht of ben je gewoon moe. Ook hier is het belangrijk om implementatievoornemens te gebruiken. Bij een onderzoek naar de plannen van studenten met de kerstvakantie werd gevraagd naar moeilijke en makkelijke voornemens. Bij moeilijke voornemens (paper schrijven) bleek tweederde van de studenten met implementatievoornemens geslaagd te zijn, tegen eenvierde van de studenten zonder deze voornemens. Bij makkelijke voornemens (sporten) haalde 80% van de studenten zijn doel, ongeacht het gebruik van implementatie-voornemens. Implementatievoornemens leveren dus hun voordeel bij moeilijke voornemens.

In de voorgaande onderzoeken wordt niet specifiek gekeken naar vervelende doelen. Uit onderzoek hiernaar bleken implementatievoornemens ook effectief. Hierbij gaat het om borstonderzoek, innemen van medicijnen en zware sportoefeningen.

Ook is er onderzoek gedaan bij mensen die moeite hebben met het reguleren van actie, zoals drugsverslaafden. De behoefte aan drugs verstoort de dagelijkse activiteiten. Er werden twee groepen gevormd die voor 17 uur hun CV geschreven moest hebben. De ene groep werd gevraagd om te bedenken wanneer en waar ze zouden schrijven. De andere groep werd gevraagd om te bedenken wanneer ze zouden gaan lunchen en waar ze dan zouden zitten (irrelevante implementatie-intentie). Tachtig procent van de eerste groep en niemand van de tweede groep had hun CV geschreven. Zelfs bij frontale kwabpatiënten die moeite hebben met bewuste besturing van gedrag, maar niet met automatisch gedrag, was implementatie-intentie effectief. Dit suggereert dat de effecten van implementatie-intentie vooral gebaseerd zijn op automatische processen.

Implementatie-intenties veroorzaken de mentale representatie van de bedoelde situatie. Daarom werken ze ook bij het herkennen van figuren en gesproken woorden.

Er worden verschillende onderzoeken besproken naar de invloed van implementatie-intenties op onbewuste processen. Hieruit komt naar voren dat deze intenties automatisch actie teweegbrengen. Als de kritieke situatie zich voordoet, wordt het doelgerichte gedrag onmiddellijk, efficient en onbewust gestart. Dit komt door de koppeling van gewenst doelgericht gedra met een bepaalde situatie.

De kracht van deze effecten wordt niet alleen bepaald door de sterkte van verbintenis met de voornemens, maar ook met het doel.

Bij verleidingen kun je een verschil maken tussen verleiding-verminderende implementatie (‘Als er een verleiding komt, zal ik deze negeren’) en taak-vergemakkelijkende implementatie (‘Als er een verleiding komt, zal ik meer moeite op de taak doen’). Het blijkt dat je bij een hoge motivatie niet aan de verleiding kan ontsnappen wanneer je van de laatste implementatie gebruik maakt. Dit kan namelijk zorgen voor overmotivatie en vermindert de prestaties.

Ook bij gewoonten kunnen implementatie-intenties blokkerend werken. Normaal bestel je een nagerecht met chocola als je naar het menu kijkt, maar nu bestel je met fruit. Het menu is de stimulus in dit geval, fruit is het nieuwe doel en chocola is de gewoonte.

Access: 
Public
Access: 
Public

Image

Join WorldSupporter!
Check more of topic:
Search a summary

Image

 

 

Contributions: posts

Help other WorldSupporters with additions, improvements and tips

Add new contribution

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.

Image

Spotlight: topics

Check the related and most recent topics and summaries:
Activity abroad, study field of working area:

Image

Check how to use summaries on WorldSupporter.org

Online access to all summaries, study notes en practice exams

How and why use WorldSupporter.org for your summaries and study assistance?

  • For free use of many of the summaries and study aids provided or collected by your fellow students.
  • For free use of many of the lecture and study group notes, exam questions and practice questions.
  • For use of all exclusive summaries and study assistance for those who are member with JoHo WorldSupporter with online access
  • For compiling your own materials and contributions with relevant study help
  • For sharing and finding relevant and interesting summaries, documents, notes, blogs, tips, videos, discussions, activities, recipes, side jobs and more.

Using and finding summaries, notes and practice exams on JoHo WorldSupporter

There are several ways to navigate the large amount of summaries, study notes en practice exams on JoHo WorldSupporter.

  1. Use the summaries home pages for your study or field of study
  2. Use the check and search pages for summaries and study aids by field of study, subject or faculty
  3. Use and follow your (study) organization
    • by using your own student organization as a starting point, and continuing to follow it, easily discover which study materials are relevant to you
    • this option is only available through partner organizations
  4. Check or follow authors or other WorldSupporters
  5. Use the menu above each page to go to the main theme pages for summaries
    • Theme pages can be found for international studies as well as Dutch studies

Do you want to share your summaries with JoHo WorldSupporter and its visitors?

Quicklinks to fields of study for summaries and study assistance

Main summaries home pages:

Main study fields:

Main study fields NL:

Follow the author: Vintage Supporter
Work for WorldSupporter

Image

JoHo can really use your help!  Check out the various student jobs here that match your studies, improve your competencies, strengthen your CV and contribute to a more tolerant world

Working for JoHo as a student in Leyden

Parttime werken voor JoHo

Statistics
1671 1