Inmiddels ben ik al op de helft van mijn periode dat ik vrijwilligerswerk doe. Ik voel me haast een oma als ik het zeg, maar wat vliegt de tijd. Aan het leven bij mijn gastgezin in Antigua ben ik inmiddels helemaal gewend. Het is altijd gezellig bij mijn gastgezin, het zijn ontzettend lieve mensen die je behandelen alsof je een familielid van ze bent, heel erg fijn. Naast het werk wat ik doe ben ik ook veel van het land aan het zien. Afgelopen twee weken was ik vrij, eerst voor semana santa, de paasweek die hier erg uitgebreid wordt gevierd met processies, heel veel mensen in Antigua, en allemaal Guatemalteekse specialiteiten. Een bijzondere week om mee te maken. Aan het einde van de week ben ik met drie andere vrijwilligers op vakantie gegaan naar Tikal en vervolgens naar Belize. Echt lekker om echt op vakantie te gaan. We hebben gesnorkeld, gezwommen, lekker zelf gekookt en heel veel gerelaxed. Het raarste van alles vond ik nog wel het niet thuiskomen in mijn eigen huis maar in het huis van mijn gastgezin.

Over naar het werk, sinds de eerste Jornada en de plannen van Vera en mij om naar Huehuetenango af te reizen en daar logopedie te geven, is er al weer veel gebeurd. Inmiddels is er al weer een nieuwe Jornada geweest en zijn we daadwerkelijk naar Huehuetenango gereisd om logopedie te geven. De tweede Jornada was in Antigua, dat was fijn, want we konden gewoon thuis slapen en gewoon met de bus naar het verblijf van de kinderen gaan. Voor mij voelde deze Jornada als een groter succes dan de eerste, want ik beheers het Spaans beter en heb ook meer inzicht in de logopediebehandelingen. Er waren erg veel jonge kinderen van een jaar of 2/3 die goed te behandelen waren. Een kindje zal me altijd bijblijven, een meisje van drie jaar geopereerd aan haar gehemelte. Tot aan de operatie sprak ze nauwelijks tot niet, na de operatie zijn we even bij haar gaan zitten en imiteerde ze het ene na het andere woord. Prachtig om te zien. Ook het uitdelen van de kleren was erg geslaagd. Wel 20 moeders om ons heen die erg graag nieuwe kleren voor hun baby'tjes wilden hebben. Blijft bijzonder om te zien hoe dankbaar de mensen hier zijn met twee- of derdehands kleren, sommige met vlekken en gaten. Je kan zo goed zien dat veel mensen hier veel minder hebben te besteden dan wij in Nederland.

Naast de Jornada zijn Vera en ik voor het eerst naar Huehuetenango gegaan. Nadat we zo'n 40 kinderen hebben uitgenodigd, was het erg spannend wie zou komen opdagen. Uiteindelijk zijn er 20 kinderen geweest zodat we beide 10 kinderen konden behandelen. Het was erg leuk om te doen, omdat alle behandelingen erg veel zin hadden en echt goed logopedie konden gebruiken. Veel ouders hadden ver gereisd voor de logopedieafspraak (zo'n 6/7/8 uur) waardoor het extra fijn was dat het zo'n groot succes was. Aanstaande maandag gaan we met Tessa en haar team opnieuw naar San Marcos (voor het eerst), Huehuetenango en Quiché, waar erg veel kinderen worden verwacht en Vera en ik weer voorlichting kunnen geven en logopedie aan de kinderen in Huehuetenango.

Ook heb ik me ingeschreven in het ziekenhuis Hermano Pedro om als vrijwilliger te werken op de kinderafdeling. Er liggen veel kinderen in het ziekenhuis waar de ouders zelf niet voor kunnen zorgen, die erg ziek zijn of ondervoed. Doordat de ouders ver weg wonen en geen geld hebben om zo ver te reizen. Het geeft veel voldoening om de baby'tjes wat extra aandacht te geven. Ze liggen daar maar in hun bedje, zonder speelgoed en weinig aandacht.

Sinds de vakantie ben ik nu weer een week op het centrum, waar ik was lessen heb gegeven en ook logopedie in het centrum aan het opstarten ben. Ik ga de komende tijd de kleine kinderen screenen om vervolgens wie het nodig heeft logopedisch te behandelen. Daarnaast wordt er deze weken gefilmd voor een documentaire over de stichting, ook erg leuk, ben benieuwd naar het resultaat!

Al met al genoeg te doen en genoeg meegemaakt, ik geniet nog steeds volop van alles!