ABVAKABO c.s./RUG (Hof Arnhem-Leeuwarden 23-04-2013, LJN BZ8365)

Casus

Promotiestudenten vorderen dat tussen hen en de universiteit een arbeidsovereenkomst bestaat. De universiteit wijst de vordering af: deze rechtsverhouding is een opleidingsovereenkomst en geen dienstbetrekking. Twistpunt is het bestaan van een gezagsverhouding.

Hof

Vaststaat dat de promotiestudenten hun arbeid gedurende drie opeenvolgende maanden, wekelijks dan wel gedurende ten minste twintig uren per maand hebben verricht. Zij beroepen zicht terecht op het wettelijk vermoeden van artikel 7:610a BW. Dit vermoeden is weerlegbaar. Daarbij is in de eerste plaats de partijbedoeling van belang. Beoogd is een overeenkomst te sluiten waarbij het opleidingsaspect centraal staat. De overeenkomsten zijn c.q. worden uitgevoerd conform deze partijbedoeling. Met betrekking tot het bestaan van een gezagsverhouding is van belang dat de rol van de promotor/begeleider is beperkt tot de bewaking van de voortgang van het promotieplan en tot het geven van aanwijzingen die verband houden met de

NS-reizigers (HR 07-10-1998, JAR 1998/251)

Casus

Het gaat in dit geschil om de vraag of NS Reizigers BV (NSR), alvorens een overeenkomst met een ander vervoerbedrijf (NZH) te sluiten, inhoudende een intentieverklaring tot samenwerking in de kop van Noord-Holland, op grond van artikel 25 WOR haar GOR gelegenheid had behoren te geven hierover advies uit te brengen.

Hoge Raad

De Ondernemingskamer heeft de intentieverklaring aangemerkt als een besluit tot het aangaan van duurzame samenwerking in de zin van artikel 25 lid 1, onder b WOR. Zij heeft dit oordeel gegrond, niet alleen op de tekst van die verklaring, maar ook op de omstandigheden van dit geval (zie r.o. 3.1.2), waarbij zij in dat oordeel mede heeft betrokken dat een andere opvatting in het onderhavige geval tekort zou doen aan de in de WOR gewaarborgde rechten van een ondernemingsraad, die immers zich op zodanig tijdstip een oordeel moet kunnen

Fraudewet onverbindend (CRvB 25-11-2014, ECLI:NL:CRVB:2014:3754)

Casus

Betrokkene geniet na beëindiging van zijn dienstverband als leraar een WW-uitkering. Omdat hij over de periode van augustus 2012 tot zijn melding aan het UWV op 27 maart 2013 vier wijzigingen in het aantal gewerkte uren niet meteen heeft doorgegeven, heeft hij teveel WW ontvangen. Het UWV vordert het teveel betaalde bedrag van €  14.658,- terug en legt daarnaast een boete op van €  14.658,-. Hierbij paste het UWV het vanaf 1 januari 2013 geldende zwaardere boeteregime van 100% van het benadelingsbedrag toe. Tot die datum gold nog als strafmaat 10% met een maximum van €  2.269,-.

Centrale Raad van Beroep

Het handelen of nalaten in strijd met de inlichtingenverplichting voor en na 1 januari 2013 kan – los van elkaar – bestraft worden met een boete naar het dan geldende sanctieregime. Het toepassen van het zwaardere sanctiestelsel zoals dat geldt na

Van Zijl/Koppen (HR 24-05-1996, NJ 1996/685)

Onderwerp

Arbeidsovereenkomst onder ontbindende voorwaarde. Gesloten stelsel van het ontslagrecht;

(art.7:662 BW en verder, art 7:667 BW)

Rechtsvraag

Kan een ontbindende voorwaarde in de arbeidsovereenkomst geldig zijn?

Feiten

Van Koppen is gedurende 32 jaar in loondienst bij Van Zijl werkzaam geweest, laatstelijk in de functie van tuinbouwmedewerker. Van Zijl heeft in september 1994 zijn bedrijf verkocht en zijn bedrijfsactiviteiten gestaakt: daarmee zijn de werkzaamheden van Van Koppen komen te vervallen. In oktober 1994 heeft Van Zijl een verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst ingediend. 

Op grond van de bedrijfsbeëindiging heeft de Kantonrechter het voornemen aan partijen kenbaar gemaakt om het verzoek toe te wijzen onder toekenning van een vergoeding aan Van Koppen van f.85000 bruto. Hierop heeft Van Zijl het verzoek tot ontbinding ingetrokken. Van Koppen vorderde vervolgens ook de ontbinding van de arbeidsovereenkomst, omdat er voor hem geen werk meer zou