Volksgezondheid en gezondheidszorg - Mackenbach, Stronks - 8e druk

Preventie: Hoe staat het met de gezondheidszorg rondom de bevolking? - Chapter 6

6.1 Wat is publieke gezondheidszorg?

De publieke gezondheidszorg ontstond aan het eind van de negentiende eeuw, toen de gezondheidsverschillen tussen verschillende sociaaleconomische groepen zichtbaar werden. De publieke gezondheidszorg werkt op lokaal, nationaal of internationaal terrein om de volksgezondheid te verbeteren en iedereen gelijke kansen te bieden. In Nederland spelen de lokale overheden, waaronder gemeenten, spelen een zeer belangrijke rol bij de organisatie en het uitvoeren van de publieke gezondheidszorg. In Nederland zijn curatieve en preventieve zorg relatief meer gescheiden, waardoor de uniformiteit van preventieprogramma’s soepeler is maar de uitwisseling van kennis met deskundigen moeilijker.

6.2 Welke zorgtaken liggen bij de gemeente?

Wat is de Wet Publieke Gezondheid (Wpg)?

Aan het einde van de jaren tachtig van de 20e eeuw bestond er pas een dekkend netwerk van gezondheidsdiensten in Nederland. In 2008 werd het wettelijke kader voor dit netwerk, de Wet Publieke Gezondheid, vastgesteld, met nadruk op preventie, continuïteit van zorg en hulp bij rampen en ongevallen. Dit wordt vaak geregeld in een GGD, zie 6.3.

Welke taken hebben gemeenten nog meer?

Sinds 2015 zijn ook jeugdzorg, werk en inkomen en ondersteuning van langdurig zieken en ouderen deel van het pakket van de gemeenten. Deze verandering zorgt hopelijk voor een ‘participatiemaatschappij’ waarin burgers meer eigen verantwoordelijkheid nemen voor hun zorg. Als mensen minder professionele zorg nodig hebben kunnen zij langer in hun eigen omgeving blijven wonen. Voor deze regeling zijn de Participatiewet, de Jeugdwet en de Wet passend onderwijs vastgesteld. Ook is de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ) vervangen door de Wet langdurige zorg (Wlz), daarover meer in hoofdstuk 10. Door de invoering van de jeugdwet is de ondersteuning van kinderen tot 18 jaar de verantwoordelijkheid van de gemeente. Naast opvoed-, opgroei- en psychische problemen houdt dit ook de kinderbeschermingsmaatregelen in. Via de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) is de zorg voor volwassenen die zich niet goed kunnen redden geregeld. De GGD

Preventie: Wat valt onder primaire voorzorg? - Mackenbach, chapter 4

4.1 Wat omvat preventie?

In dit hoofdstuk staat preventie centraal. Preventie omvat alle maatregelen, zowel binnen als buiten de gezondheidszorg, die de gezondheid proberen te beschermen door ziekte en andere gezondheidsproblemen te voorkómen. Gezondheidsbevordering en gezondheidsbescherming zijn andere termen die aan bod komen.

4.2 Welke begrippen horen er bij preventie?

Wat zijn primaire, secundaire en tertiaire preventie?

Preventie wordt onderscheiden in primaire-, secundaire- en tertiaire preventie. Primaire preventie slaat op het voorkómen van een ziekte of aandoening door de oorzaken ervan te verminderen of te elimineren. Secundaire preventie is erop gefocust om een ziekte of aandoening in een zeer vroeg stadium te ontdekken, zodat vroege behandeling ingezet kan worden en de ziekte niet verergert. Tertiaire preventie gaat om het voorkómen of inperken van de consequenties van een gediagnosticeerde ziekte of aandoening.

Welke vormen van primaire preventie zijn er?

Preventie kan zich richten op gezondheidsbevordering, gezondheidsbescherming of ziektepreventie. Onder gezondheidsbevordering worden alle maatregelen bedoeld die gezond gedrag bevorderen, het grijpt aan op gedrag. Een voorbeeld hiervan is het verhogen van de accijnzen op tabak. Gezondheidsbescherming is gericht om mensen te beschermen tegen blootstelling aan risicofactoren, het grijpt aan op de omgeving. Een voorbeeld hiervan is het rookverbod in horecagelegenheden. Bij ziektepreventie staat vaak één ziekte centraal. Een voorbeeld hiervan is de bestrijding van de Q-koorts, waarbij extra hygiënemaatregelen bij contact met geiten en schapen werden aangeraden en risicogroepen zoals zwangere vrouwen contact met de dieren werd ontraden.

Wat is de doelgroep bij primaire preventie?

Er is een verschil tussen een collectieve- en opportunistische aanpak. Collectieve preventie richt zich op een totale bevolking of grote deelpopulaties daaruit, terwijl opportunistische preventie wordt toegepast wanneer de situatie zich voordoet. Een voorbeeld hiervan is een leefstijladvies bij een rokende patiënt wanneer deze op het spreekuur komt. Een ander onderscheid kan worden gemaakt tussen preventie gericht op een totale populatie, de populatiebenadering, of op specifieke risicogroepen, de hoogrisicobenadering. Deze laatste aanpak verdient de voorkeur wanneer het relatieve risico op een bepaalde aandoening hoog is, maar de prevalentie ervan in de totale populatie laag is. De populatiebenadering is efficiënter als de situatie omgekeerd is. De preventieparadox is belangrijk in dit kader: een preventieve interventie die grote gezondheidswinst voor een populatie oplevert, levert voor ieder individu vaak weinig voordeel. Dit komt door het lage relatieve risico.

Hoe wordt een preventieve maatregel ingevoerd?

Om preventie toe te passen, moet er eerst een epidemiologische analyse geschieden, waarna risicofactoren op een bepaalde aandoening worden geanalyseerd.