Hoofdstuk 3 Overheidsbeleid - Inleiding in de beleidswetenschap (A. Hoogerwerf, M. Herweijer, 9e druk)

Hoofdstuk 3. Problemen op de agenda

• Het verlagen van de maatstaf waarmee vastgesteld werd of er een probleem was en wat de grootte hiervan was kan ervoor zorgen dat het probleem wordt gebagatelisseerd en misschien zelfs verdwijnt (bijv. het schrappen van wetten waardoor een bepaald gedrag niet meer als wetsovertreding wordt gezien)
• Het veranderen van perceptie van de werkelijkheid is een andere manier om een probleem aan te pakken zonder daadwerkelijk actie te ondernemen. Dit kan bijv. door het wijzigen van definities van problemen, waardoor de werkelijke omvang van het probleem wellicht hetzelfde blijft maar de waargenomen omvang ervan veranderd (bijv. de definitie van werkeloosheid kent een andere omschrijving nu vergeleken de jaren '80)
• Het verschil tussen norm en perceptie kan worden weggedefinieerd. Verschillende uitspraken kunnen namelijk nog steeds dezelfde informatie bevatten, maar in een bepaalde uitspraak kan een probleem optisch worden geminimaliseerd (bijv. Er komt een rapport uit over de prevalentie van criminaliteit over jongeren. Dit kan op verschillende manieren worden beschreven (1) van de alle jongeren toont 95% geen crimineel gedrag of (2) 50.000 jongeren tonen crimineel gedrag)
• Het simplificeren van een probleem houdt in dat beleidsmakers doen alsof het probleem geen samenhang heeft met andere problemen. Dit kan worden gedaan wegens het feit dat problemen nauwelijks op zichzelf staan.
• Ook kunnen beleidsmakers het probleem juist compliceren door er steeds weer andere problemen eraan te relateren waardoor er geen beleid van de grond kan komen.
• Een andere manier is om het probleem niet-manipuleerbaar te maken door de oorzaak te leggen bij iets waar niks aan kan worden gedaan (bijv. leeftijd of etniciteit).
• Bij het externaliseren van problemen, wordt de oorzaak gerelateerd aan andere onoplosbare problemen (bijv. ongeschikte software). 
• Het veredelen van een probleem houdt in dat beleidsmakers de positieve kanten te belichten waar de samenleving profijt van heeft.
• Het normaliseren van een probleem is door te stellen dat het altijd zal blijven bestaan en niet zal veranderen.