The Perverse Effects of Competition on Scientists' Work and Relationships - Anderson et al. - 2007 - Artikel

De negatieve effecten van de competitie op wetenschap zijn vooral gebaseerd op persoonlijke ervaringen. Echter is er ook empirisch bewijs dat laat zien dat competitie en de druk als gevolg van competitie, negatieve effecten kan hebben. Zo vonden onderzoekers dat genetici die hogere niveaus van competitie waarnemen, vaker data of resultaten achterhouden. Daarnaast is er ook eerder een sterke positieve relatie aangetoond tussen het niveau van waargenomen competitie in academica en wangedrag onder collega's. Daarnaast is competitie negatief gerelateerd aan inschrijving bij normatieve systemen en het gevoel van een gemeenschap te zijn. Ook vonden onderzoekers dat studenten die hoge niveaus van competitie waarnemen, eerder tegen-normatieve overtuigingen over wetenschap internaliseren, vergeleken met studenten in minder competitieve omgevingen. Dus, hoge niveau's van competitie binnen organisaties is positief gecorreleerd met onethisch gedrag.

Competitie om dingen zoals sponsoren, posities en prestige in de wetenschap is erg normaal voor veel wetenschappers in de Verenigde Staten. Vaak wordt deze competitie ook als positief beschouwd. Echter zijn er ook negatieve kanten van competitie. Dit uit zich dan vooral in de levens en de carrières van de wetenschappers.

Michael J. Fox benoemde eerder ook al dat competitie binnen de wetenschap een negatieve impact heeft op de ontwikkeling van onderzoek naar de ziekte van Parkinson.

Het huidige onderzoek interviewt 51 jonge- en mid-career wetenschappers. Hierbij worden zij gevraagd naar hoe zij denken dat competitie hun leven en hun relaties met anderen in het veld beïnvloedt. Ze hadden veel te zeggen over de effecten van competitie. Dit heeft uiteindelijk geleid tot de vorming van zes verschillende soorten effecten van competitie.

Competitie

Competitie bepaalt de verdeling van middelen en beloningen. Competitie is impliciet, wanneer individuen of groepen in organisaties allemaal behoefte hebben aan dingen die schaars zijn. Competitie is expliciet, wanneer er dingen zoals wedstrijden worden georganiseerd of wanneer een tijdschrift peer review bepaalt wie de beloning krijgt. Competitiviteit is anders dan competitie: competitiviteit ontstaat uit competitie. Dit onderzoek richt zich uitsluitend op competitie en niet op competitiviteit.

De positieve effecten van competitie op de wetenschap

Competitie in de wetenschap heeft ook positieve effecten. Dit werd benadrukt door onderzoekers in het verleden. Ten eerste leidt competitie tot betere evaluaties van ideeën, werk, voorstellen en kwalificaties. Het leidt dus tot open examinatie en eerlijke beoordeling. Als iedereen mee kan doen in open competitie en zijn of haar werk en ideeën kan verdedigen, wordt dit universalisme genoemd. 

Andere genoemde positieve effecten van competitie in de wetenschap zijn dat het leidt tot meer innovatie. Daarnaast zou het er voor zorgen dat universiteiten productiever, creatiever en meer succesvol zouden zijn. Het zou leiden tot extreme moeite, waardoor de wetenschap zich sneller zou ontwikkelen.

De negatieve effecten van competitie op wetenschap

De negatieve effecten van de competitie op wetenschap zijn vooral gebaseerd op persoonlijke ervaringen. Echter is er ook empirisch bewijs dat laat zien dat competitie en de druk als gevolg van competitie, negatieve effecten kan hebben. Zo vonden onderzoekers dat genetici die hogere niveaus van competitie waarnemen, vaker data of resultaten achterhouden. Daarnaast is er ook eerder een sterke positieve relatie aangetoond tussen het niveau van waargenomen competitie in academica en wangedrag onder collega's. Daarnaast is competitie negatief gerelateerd aan inschrijving bij normatieve systemen en het gevoel van een gemeenschap te zijn. Ook vonden onderzoekers dat studenten die hoge niveaus van competitie waarnemen, eerder tegen-normatieve overtuigingen over wetenschap internaliseren, vergeleken met studenten in minder competitieve omgevingen. Dus, hoge niveaus van competitie binnen organisaties is positief gecorreleerd met onethisch gedrag.

Drie verschillende perspectieven over de toename van competitie

Competitie binnen de wetenschap is niks nieuws. Echter, het is wel alsof de intensiteit van competitie is veranderd in de laatste jaren. Het is intenser geworden. Een verklaring hiervoor is geld. De mensen die dit als verklaring aanhouden, noemen dat meer geld leidt tot meer posities en tot een algehele expansie. Dit zou dan uiteindelijk tot minder intense competitie.

De tweede verklaring is dat competitie een balans is tussen vraag en aanbod. Een voorbeeld hiervan is dat jonge wetenschappers tegen elkaar worden opgezet (aanbod), voor posities die erg schaars zijn (vraag). Dit zorgt er voor dat onderzoekers graag de slimste en snelste wetenschappers in hun onderzoeksgroepen willen. Dit leidt tot de "postdock bottleneck", wat inhoudt dat het aanbod van hoogopgeleide onderzoekers veel hoger is dan de vraag.

Een derde verklaring richt zich op de structuur van academisch onderzoek. Zij stellen dat dit leidt tot competitie. Zo benoemen Freeman en collega's dat onderzoek in de biowetenschappen lijkt op een toernooi. Onderzoekers kunnen grote prijzen winnen, wat leidt tot intense competitie. Er zijn dus veel jonge onderzoekers die meedoen, maar alleen een aantal krijgen een prijs. Dit is voordelig voor de instituties die deze wedstrijden organiseren.

Resultaten

De onderzoekers in deze studie benoemden vooral de negatieve effecten van competitie. Zij zien competitie wel als een onderdeel van hun werk. Daarnaast waren er zes thema's die vaak terugkwamen:

1. Strategisch spelen
2. Een vermindering van open en gratis delen van informatie en methoden
3. Het saboteren van andermans werk
4. Mengen met peer-review processen
5. Vervorming van relaties
6. Onzorgvuldig onderzoek doen

Participanten over de competitie in wetenschap

De participanten benoemden dat zij competitie als een onlosmakelijk onderdeel van de wetenschap in de Verenigde Staten zien. Ook geven zij aan dat het in de loop van de tijd is toegenomen. 

De respondenten in de vroege en middenloopbaan verklaarden duidelijk dat de drang naar publicaties en beurzen de grootste concurrentiedruk bevordert. Een van de citaten is: “Je moet een miljard publicaties op mijn vakgebied hebben. Dat is de hoofdzaak. Dat is het enige dat telt. Je kunt falen om al het andere te doen, zolang je maar heel veel papieren hebt. ' Veel onderzoekers verklaarden ook dat ze het gevoel hebben dat ze geld moeten binnenhalen voor hun eigen werk en voor het werk van hun collega's.

De conclusie is dat erkenning, respect en inclusie door gerespecteerde mensen in het veld het concurrentiegedrag van wetenschappers sterker beïnvloedt dan de druk die instellingen en de algemene wetenschappelijke onderneming hen opleggen.

Strategisch spelen

De participanten zeiden dat het werken binnen de wetenschappelijke gemeenschap behoefte heeft aan strategieën. Sommigen haten het spelen van dit soort spelletjes, terwijl anderen ervan genieten. De eenvoudigste vorm van strategisch gedrag is dat wetenschappers een goede reputatie willen hebben. Een van de nadelen hiervan is dat onderzoekers elkaar minder credits geven, omdat ze het gevoel hebben dat ze zelf onvoldoende credits krijgen. Een participant benoemde dat concurrentie ertoe kan leiden dat onderzoekers minder studies publiceren in kleinere tijdschriften, alleen omdat ze de cijfers nodig hebben.

Onderzoekers wisselen ook van vakgebied om meer geld te krijgen. Een van de deelnemers meldde dat iedereen nu prostaatkanker bestudeert, want dat is waar het geld is.

Er zijn ook drie lagen van concurrentiestrategieën die door één groep worden gebruikt:

1. Overlappende inspanningen voor opeenvolgende subsidies. Wanneer onderzoekers een subsidie ​​voor XYZ schrijven, eindigen ze X en Y en als ze het geld krijgen, eindigen ze Z.
2. Ze nemen de aanpak in punt 1 voor gefinancierd onderzoek.
3. Strategisch gedrag bij het publiceren. Als onderzoeker heb je je hele studie, ABC, maar je publiceert alleen deel A. Je laat ook delen er in waarvan je weet dat mensen er vragen over zullen hebben.

Vermindering van open en gratis delen van informatie en methoden

Vanwege de toegenomen competitie zijn onderzoekers minder geneigd om informatie met anderen te delen. Echter, het is in iedereen zijn voordeel wanneer er open en gratis informatie wordt gedeeld. Als onderzoeker ben je namelijk vaak afhankelijk van het werk van andere onderzoekers.

Participanten benoemden dat zij zich onprettig voelen in situaties waarin er van hen wordt verwacht dat zij hun kennis moeten delen, maar waarin zij denken dat het beter is om dit niet te doen. Één jonge onderzoeker beschreef een situatie op een congres waarin andere onderzoekers naar hem toe kwamen en hem vroegen om een kopie van zijn artikel. Toen hij terug ging naar zijn mentor, zei deze dat hij het beter niet kon doen. Dit shockeerde de onderzoeker. Hij vond het gek dat hij beroemde onderzoekers niet kon vertrouwen.

Het saboteren van andermans werk

Een ander ding dat gebeurt is dat onderzoekers hun eigen werk wel delen, maar kleine, belangrijke details weglaten. Zo proberen zij te voorkomen dat anderen hun werk stelen, wat veel gebeurt. Ze delen ook niet alle informatie die nodig is voor replicatie: ze vertellen anderen gewoon kort hoe ze het hebben gedaan. Dit heeft dus te maken met de integriteit van onderzoek.

Mengen met peer-review processen

Concurrentie beïnvloedt ook de manier waarop wetenschappers het peer-review systeem benaderen. Ze gebruiken strategisch gedrag zoals strategisch spelen, het achterhouden van informatie en sabotage bij het indienen van voorstellen voor subsidies of manuscripten voor publicatie.

De deelnemers beschouwen peer-review als een bescherming tegen concurrenten die hiervan profiteren. Maar ze zeggen ook dat soms een kleine groep mensen enorme invloed hebben op wat er wordt gepubliceerd. Soms wordt besloten of iets moet worden gepubliceerd zonder dat de persoon die deze beslissing neemt het manuscript heeft gelezen. Soms, om ervoor te zorgen dat het werk van de onderzoekers door een bepaalde wetenschapper wordt beoordeeld, moeten ze deze persoon meerdere keren citeren.

Vervorming van relaties

Soms wordt de relatie tussen wetenschappers en afgestudeerde studenten, collega-onderzoekers of laboratoriummedewerkers onprettig door concurrentie. De meest verontrustende effecten hiervan waren afgestudeerde studenten of postdoctorale fellows. Een van de wetenschappers legt uit dat hij studenten uitbuit om zijn werk in zijn laboratorium te doen. Sommige Ph.D. adviseurs publiceren zelfs het werk van hun studenten zonder hen daarvoor de eer te geven. Eén wetenschapper schreef zelfs slechte aanbevelingsbrieven om de beste studenten in zijn lab te houden. Dus, als je een goede aanbeveling van iemand van deze wetenschapper zou lezen, zou je hem niet willen inhuren, omdat dit betekende dat hij van deze persoon af wilde.

Onzorgvuldig wetenschappelijk onderzoek

Sommige deelnemers verklaarden dat ze soms hun persoonlijke integriteit schenden om nog een subsidie ​​te krijgen. Een van de deelnemers gaf de schuld aan de nadruk van de universiteiten op productiviteit. Concurrentie leidt tot haast en dit leidt tot onzorgvuldigheid. Sommigen van hen spreken over "een klein hoekje snijden" om een ​​paper te publiceren voordat iemand anders een grotere subsidie ​​krijgt of krijgt.

Discussie

Dit onderzoek toont dus aan dat competitie binnen de wetenschap grote gevolgen heeft voor de manier waarop wetenschap wordt gedaan. Het heeft zijn invloed door dingen zoals sabotage, geheimhouding en interferentie met peer-reviews. Het beïnvloedt ook de relaties binnen de velden en verhoogt de neiging tot wangedrag. Het is opmerkelijk dat geen van de deelnemers aan de focusgroepen in dit onderzoek iets zei over de positieve effecten van concurrentie. Ze zien concurrentie als een constante en negatieve kracht die de kwaliteit van de wetenschap verstoort. De wetenschap weerspiegelt steeds meer de veronderstellingen, instrumenten, methoden en producten van het kapitalisme en een politiek en economisch systeem dat door concurrentie wordt aangedreven.

Dus, hoewel algemeen wordt aangenomen dat concurrentie in de wetenschap leidt tot innovatie, blijkt het dat de huidige niveaus van concurrentie deze innovatie juist kunnen schaden. Het is ook een inefficiënt systeem, omdat onderzoekers veel tijd en jaren investeren in training terwijl er zeer grote faalkansen zijn. 

Deze studie wijst op een behoefte aan analyse van hoe concurrentie gevolgen heeft voor de integriteit van onderzoek. De positieve kant van competitie moet samen met de donkere kant worden bekeken. De beste oplossing is het opstellen van normen, culturele normen, die benadrukken dat integriteit belangrijk is, zelfs in zeer competitieve omgevingen.

Bulletpoints

• Competitie in de wetenschap heeft ook positieve effecten. Dit werd benadrukt door onderzoekers in het verleden. Ten eerste leidt competitie tot betere evaluaties van ideeën, werk, voorstellen en kwalificaties. Het leidt dus tot open examinatie en eerlijke beoordeling. Als iedereen mee kan doen in open competitie en zijn of haar werk en ideeën kan verdedigen, wordt dit universalisme genoemd. 
• Andere genoemde positieve effecten van competitie in de wetenschap zijn dat het leidt tot meer innovatie. Daarnaast zou het er voor zorgen dat universiteiten productiever, creatiever en meer succesvol zouden zijn. Het zou leiden tot extreme moeite, waardoor de wetenschap zich sneller zou ontwikkelen.
• De negatieve effecten van de competitie op wetenschap zijn vooral gebaseerd op persoonlijke ervaringen. Echter is er ook empirisch bewijs dat laat zien dat competitie en de druk als gevolg van competitie, negatieve effecten kan hebben. Zo vonden onderzoekers dat genetici die hogere niveaus van competitie waarnemen, vaker data of resultaten achterhouden. Daarnaast is er ook eerder een sterke positieve relatie aangetoond tussen het niveau van waargenomen competitie in academica en wangedrag onder collega's. Daarnaast is competitie negatief gerelateerd aan inschrijving bij normatieve systemen en het gevoel van een gemeenschap te zijn. Ook vonden onderzoekers dat studenten die hoge niveaus van competitie waarnemen, eerder tegen-normatieve overtuigingen over wetenschap internaliseren, vergeleken met studenten in minder competitieve omgevingen. Dus, hoge niveau's van competitie binnen organisaties is positief gecorreleerd met onethisch gedrag.
• De onderzoekers in deze studie benoemden vooral de negatieve effecten van competitie. Zij zien competitie wel als een onderdeel van hun werk. Daarnaast waren er zes thema's die vaak terugkwamen:

1. Strategisch spelen
2. Een vermindering van open en gratis delen van informatie en methoden
3. Het saboteren van andermans werk
4. Mengen met peer-review processen
5. Vervorming van relaties
6. Onzorgvuldig onderzoek doen