Artikelsamenvatting bij Economic Theory and International Migration van Borjas van 1989

In de moderne literatuur wat betreft economie en migratie ligt de focus op drie gerelateerde kwesties:

1. Wat ligt ten grondslag aan de grootte en vaardigheden samenstelling van migrantenstromen naar een specifiek land?

2. Hoe passen immigranten zich aan de economie van het ontvangende land aan?

3. Wat is de impact van immigranten op de economie van het ontvangende land?

In dit artikel proberen ze een overkoepelende theorie te vinden voor al deze kwesties.

The immigration market

Het hoofdidee in theoretisch onderzoek wat betreft migratie op economisch gebied is dat er een ‘immigration market’ bestaat. Individuen staan voor de keuze om ergens te blijven, of om naar een ander land te gaan. Individuen wegen de verschillende landen af, om zo te kiezen voor een land dat het best bij hen past qua financiële plan, maar ook of men het land makkelijk in komt.

Landen die immigranten ontvangen (host countries), hebben beleid opgesteld wat betreft immigranten en hoe ze het land binnen kunnen komen. Het beleid kan zijn gebaseerd op vaardigheden, welvaart, bezit, politieke achtergrond en familierelaties met iemand in het land zelf. Deze verschillende vormen van beleid zorgen voor verschillen in migratie kosten door verschillende soorten mensen, en zorgt ervoor dat individuen zich verschillend oriënteren.

Aan de andere kant kan het ook zo zijn dat landen waaruit mensen vertrekken dit proberen te reguleren. Sommige landen (bijvoorbeeld de Sovjet Unie) maken het mensen heel moeilijk het land te verlaten.

Neoklassieke economische modellen beweren dat mensen altijd proberen hun welzijn te vergroten; ze gaan dus op zoek naar een land waar dit kan. Deze keuze wordt, zoals bovenstaande tekst al suggereert, bepaald door de financiële middelen van het individu zelf, het immigratie beleid van het ontvangende land en het emigratie beleid van het land van herkomst. Je kunt eigenlijk zeggen dat ontvangende landen een ‘migratie offerte’ maken, en daaruit kunnen mensen vergelijken en uiteindelijk kiezen. Voor veel mensen zal het zo zijn dat het ‘winstgevender’ is om in het geboorteland te blijven. Andere individuen denken juist dat ze beter af zijn in een ander land. De immigratie markt ‘verdeelt’ individuen non-random over ontvangende landen. Het is een belangrijke bijdrage om uit te vinden hoe het sorteren precies gebeurt.

Deze economische benadering op immigratie laat zien dat zowel het geboorteland als het ontvangende land van invloed kunnen zijn op de samenstelling van immigratiestromen door hun beleid. Daarnaast kunnen veranderingen in economische activiteit van een land van invloed zijn, aangezien dit de ‘offerte’ van een land ten opzichte van andere landen verandert.

A model of immigration

De karakteristieken van de verdeling van immigranten zijn het beste te begrijpen als je gebruik maakt van maar twee landen. Meerdere landen maken het moel te complex en maken eigenlijk geen fundamenteel verschil. In het artikel maken ze een economisch model, waar in deze samenvatting de verschillende onderdelen worden besproken.

Allereerst wordt er een model weergeven die is beredeneert vanuit de inkomen-maximalisatie theorie. Deze theorie gaat er vanuit dat mensen verhuizen naar een land waar de inkomens hoger liggen. De gedragsassumptie die met de formule wordt gedaan is dat individuen inkomens vergelijken tussen landen, en naar het land gaan waar ze het meeste zullen gaan verdienen, maar dit inkomen wordt wel eerst gecorrigeerd door de migratiekosten die een verhuizing naar dat land met zich meebrengt.

Het meest belangrijke wat we uit deze formule kunnen concluderen is dat de kosten om te verhuizen voor elk individu in een land gelijk zijn. Deze assumptie wil niet zeggen dat dit bedrag altijd hetzelfde is. Het wil zeggen dat mensen met een hoger inkomen het vaak duurder vinden om te migreren. Deze correlatie kan komen doordat men meer geld mist als men op zoek gaat naar een baan, hoger verhuiskosten (want meer spullen) etc.

Drie belangrijke vragen worden gesteld naar aanleiding van dit model. Allereerst, welke factoren bepalen de grootte van migrantenstroom gegenereerd door de inkomstenmaximalisatie theorie? Ten tweede, welke geobserveerde typen van selectie worden veroorzaakt door endogenous migration decision (binnenlandse migratie)? Ten derde, welke niet-geobserveerde typen van selectie worden veroorzaakt door de endogenous migration decision?

The size of the migration flow

Individuen migreren als hun inkomen wordt vergroot door de migreren (in een de economische formule: als de index-variabele positief is). Er word een formule die de kans dat iemand verhuist weergegeven, en uit deze formule volgen vier assumpties:

• Hoe hoger het gemiddelde inkomen in het land van bestemming, hoe hoger het aantal emigranten

• Hoe hoger het gemiddelde inkomen in een land van herkomst, hoe lager het aantal emigranten

• Hoe hoger de migratiekosten, hoe lager het aantal emigranten

• Het aantal emigranten wordt hoger als de demografische variabele in het land van bestemming beter is dan in verhouding tot het land van herkomst.

Een deel van de beweringen die nu zijn gedaan zijn onbevredigend. Ze zijn simpelweg te voor de hand liggend.

Selection in Observed Charestics

De geobserveerde factor van de demografische variabelen is educatie. Ook educatie kan een economische formule worden toegekend. Uit de formule komt de assumptie voort dat educatie niet op gelijke waarde geschat wordt in het land van herkomst en het land van bestemming. Wat deze assumptie betreft is er zowel positieve als negatieve selectie. Bij positieve selectie is het zo dat men in het land van bestemming educatie op grotere waarde schat. Bij negatieve selectie is het juist andersom; het land ‘betaalt’ een lagere prijs voor de educatie die iemand gevolgd heeft.

Postive selection

Er is sprake van positieve selectie als men bovengemiddelde capaciteiten heeft in zowel het land van bestemming als het land van herkomst. In andere woorden, de verdiensten van zo’n persoon zijn zowel in het land van herkomst als het land van bestemming boven gemiddeld. Deze mensen worden vaak aangetrokken en beloond door in een land te komen. Dit is omdat mensen met een hoog inkomen de economie in een land meer stimuleren dan mensen met een laag inkomen. Daarnaast kan het werken als een magneet; meer mensen met een hoog inkomen willen naar een bepaald land.

Negative selection

Dit type van selectie doet zich voor als mensen het in het land van herkomst relatief slecht doen op de arbeidsmarkt. Hierbij is een voorwaarde dat er in het land van herkomst sprake is van grote inkomensongelijkheid.

Refugee sorting

Dit is een type van selectie waarbij emigranten het lager dan gemiddeld doen in het land van herkomst, maar het goed presteren in de arbeidsmarkt van het land van bestemming. Dit kan bijvoorbeeld komen doordat men (positieve) politieke veranderingen ondervindt, waardoor een individu beter uit de verf komt.

Het simpele economische model dat nu is opgesteld laat zien dat de non-random verdeling van migranten kan worden voorspeld aan de hand van een aantal parameters. Er is geen theoretische reden om te zeggen dat immigrantenstromen altijd bestaan uit de beste en de slimste mensen. Onder sommige condities gebeurt juist het tegenovergestelde. Er is ook geen theoretische verantwoording om te zeggen dat de samenstelling van migrantenstromen constant is tussen landen en over tijd. Als economische of politieke condities veranderen, dan voorspelt de economische theorie dat de grootte, richting en samenstelling van de migrantenstromen verandert. In andere woorden, er is geen universele wet die alle immigrantenstromen kan bevatten.

Het model wat is opgesteld biedt mogelijkheid tot een groot aantal nieuwe onderzoeksmogelijkheden; het is ook niet langer nodig om ad hoc verklaringen te geven voor bijvoorbeeld het feit dat de inkomsten van immigranten uit verschillende landen in Amerika zo ver uiteen lopen. De economische theorie suggereert dat dit verschil kan worden uitgelegd aan de hand van economische en politieke factoren die als het ware een verdeling hebben gemaakt van migranten tussen landen.

The adaption of immigrants

De vraag hoe immigranten zich aanpassen aan de arbeidsmarkt is al veel onderzocht. In het economische model wordt veel gebruik gemaakt van de human capital theory (sociaal kapitaal theorie). Als immigranten arriveren in een land, dan hebben ze vaak een gebrek aan capaciteiten die waardevol worden geacht in een land (denk aan taal, weten waar je banen kunt vinden). Daarom is het zo dat de verdiensten van immigranten bij aankomst lager zijn dan die van mensen uit het land zelf. Maar, omdat immigranten een laag inkomen hebben, hebben ze vaak meer motivatie om te investeren in hun sociaal kapitaal ten opzichte van individuen die al in het land wonen. Immigranten investeren in het leren van de taal, en na het realiseren van de investeringen kunnen de inkomens van immigranten snel sterk stijgen. De verwachting van de sociaal kapitaal theorie is dan ook dat het leeftijd/inkomens profiel van immigranten steiler is dan het leeftijd/inkomens profiel van mensen uit het land zelf. De sociaal kapitaal theorie is ook gebruikt om het verschil tussen in gedrag tussen economische en non-economische immigranten te beschrijven. Het ligt er aan hoe permanent een verhuizing is in hoeveel mensen investeren in hun sociaal kapitaal.

De motivatie om te investeren in sociaal kapitaal wordt beïnvloed door het tijdsbestek waarover de terugkomst van deze investeringen zijn verzameld. Het is bijvoorbeeld zo dat de motivatie van vrouwen om te investeren in sociaal kapitaal lager is, omdat zij een kortere tijd op de arbeidsmarkt doorbrengen dan mannen. Dit geeft weer dat vluchtelingen die zullen blijven in een land meer zullen investeren in sociaal kapitaal dan immigranten die een grote kans hebben om terug te keren.

Tot nu toe wordt adaptie aan de arbeidsmarkt van immigranten vooral bekeken door de leeftijd/inkomensprofielen te vergelijken. Dit is volgens de schrijvers van het artikel niet helemaal de goede manier. Als men achteraf inkomens vergelijkt van migranten en mensen uit het land zelf is het vaak zo dat migranten beter verdienen. Volgens de onderzoekers kan dit misleidend zijn; de metingen die achteraf worden gedaan (cohort) zijn niet betrouwbaar.

Het cohort effect kan ontstaan door twee factoren. Allereerst is het zo dat de kans dat migranten teruggaan naar hun geboorteland aardig groot. In Amerika is het zo dat 30% van de migranten binnen 10 jaar terugkeert naar hun geboorteland. Het is niet aannemelijk dat de mensen die terugkeren random zijn gekozen uit de populatie van migranten. Het is voor de hand liggend dat mensen die falen in het land eerder terugkeren naar hun geboorteland dan mensen die succes hebben. Succesvolle migranten zijn dan over gerepresenteerd tijdens de vergelijking tussen migranten en mensen uit het land zelf.

Ten tweede is het zo dat veranderingen op de immigratiemarkt (door veranderd beleid bijvoorbeeld) zullen leiden tot een andere samenstelling van de migratiestromen. Deze veranderingen kunnen leiden tot meer negatieve of positieve selectie, en daardoor kan er achteraf een misleidende meting worden gedaan.

The impact of immigrants on the host country’s labor market

Veel van het politiek debat rondom immigratie vindt plaats rond het gezegde dat immigranten banen ‘afpakken’ van inwoners van het land zelf, en dat ze economische vooruitgang van sommige groepen belemmeren. Twee extreme denkbeelden komen vaak naar voren: aan de ene kant zijn er mensen die zeggen dat immigranten simpelweg de banen aannemen die mensen uit het land zelf niet willen doen. Aan de andere kant zijn er mensen die zeggen dat voor elke immigrant een individu uit het eigen land wordt vervangen. Deze extreme denkbeelden zijn vooral gebaseerd op overtuigingen die men zelf heeft, en niet op empirische analyses.

Een beschrijving van hoe immigranten invloed hebben op het inkomen en werkgelegenheid van individuen uit het land zelf kan alleen worden beschreven als het proces dat hier (inkomen & werkgelegenheid) aan ten grondslag ligt precies kan worden beschreven.

Het economische model dat in het artikel wordt beschreven laat zien dat het een empirische vraag is of immigranten een negatief of positief effect hebben op de arbeidsmarkt. Het model laat wel zien wat de relevante vraag in het politiek debat zou moeten zijn: hoe interacteren immigranten en mensen uit het land zelf met elkaar in het productie proces?

Uit verschillende eerdere studies is gebleken dat de invloed van immigranten op inkomsten en werkgelegenheid voor mensen uit het land zelf heel klein is. Als het aantal immigranten met 10% stijgt, dat daalt het gemiddelde inkomen van het land maar met 1 tot 0,5%. Immigranten hebben wel veel invloed op elkaar; als het aantal immigranten met 10% stijgt, dan daalt het gemiddeld inkomen van immigranten met tenminste 2 tot 3%.

Summary

De moderne literatuur wat betreft economie en migratie heeft zich gericht op drie gerelateerd vragen. Wat determineert de grote en samenstelling van immigratiestromen naar een specifiek land van bestemming? Hoe passen immigranten zich aan in het land? Wat is de invloed van immigranten op het land van bestemming? Dit artikel heeft geprobeerd een samenvatting te maken van de economische benaderingen op deze vragen.

Een algemeen thema dat terugkomt in het artikel is dat de ‘tweeling’ assumptie die de neoklassieke theorie doet (individuen maximaliseren hun welzijn en uitwisseling tussen de verschillende spelers leidt tot een evenwicht op de markt) leidt tot inzichten wat betreft alle drie de vragen. De economische theorie leidt derhalve tot unieke voorspellingen wat betreft het karakteriseren van immigrantenstromen.