Het overbrengen van emoties van ouder naar kind kan ook worden omschreven als emotiesocialisatie. Dit houdt in dat kinderen emoties leren te begrijpen, te reguleren, en uit te drukken. Het is een belangrijk onderdeel van het ouderschap tijdens de vroege kindertijd. Een belangrijk aspect van de emotiesocialisatie is de mate waarmee de ouders uitweiden over de emoties tijdens ouder-kind discussies. Zowel de emoties die besproken worden, als de mate van input van de ouders tijdens de discussie, verandert door de kindertijd. Behalve dat de inhoud van de discussies variëren met de leeftijd van het kind, zo ook zorgt het geslacht van de ouders en het kind voor variëteit. Vaders spreken vaak minder over emoties dan moeders, en ouders weiden vaker uit over verdrietige gebeurtenissen met hun dochters dan met hun zonen. Een andere manier waarop ouders sekse-gerelateerde berichten doorgeven aan hun kinderen is aan de hand van gender labels. In dit onderzoek zijn vaders en moeders geobserveerd terwijl zij met hun twee kinderen discussiëren over een plaatjesboek over vier basisemoties, te weten woede, angst, verdriet, en blijdschap. Het is een longitudinale studie om zo veranderingen in de emotiesocialisatie waar te kunnen nemen en mogelijke genderlabels kunnen worden geïdentificeerd.

Emotiesocialisatie

Emotiesocialisatie betreft de emotionele expressie van de ouders in het bijzijn van hun kinderen, de reacties van de ouders op de emoties van de kinderen, en ouder-kind discussies over emoties. Wanneer het kind nog een baby is, vindt emotiesocialisatie vaak plaats aan de hand van de eigen emotie expressie en de reacties op de emoties van het kind. De ouder-kind discussies over emoties beginnen pas in de peutertijd een rol te spelen. Een aantal aspecten spelen een belangrijke rol in de effectiviteit van de ouder-kind discussies. Ten eerste speelt frequentie een rol. De kinderen van ouders die meer emotiediscussies hebben met hun kinderen, zijn vaak beter in staat om hun eigen emoties te herkennen en te begrijpen. Ten tweede is de kwaliteit van de discussie belangrijk. Denk daarbij aan het uitweiden over de emoties die worden besproken, het bespreken van de expressie van de emotie en de oorzaken, en het stimuleren van actieve participatie van het kind in de discussie.

Ontwikkeling van het kind

Vanaf de peutertijd tot aan het kind naar school gaat, ontwikkeld het kind zeer snel de vaardigheid om emoties te herkennen en te begrijpen. Vanaf het tweede levensjaar zijn de meeste kinderen in staat om basisemoties te identificeren aan de hand van gezichtsuitdrukkingen. De meer ingewikkelde emoties, zoals woede en angst, kunnen zij nog niet goed herkennen. Het herkennen van de emoties ontwikkeld zich zeer snel. Tussen het derde en vijfde levensjaar is het kind steeds beter in staat om zich verbaal te reflecteren op emoties met betrekking tot nauwkeurigheid, duidelijkheid, en complexiteit. Vanaf het vijfde levensjaar zijn de meeste kinderen in staat om ook de meer ingewikkelde emoties te herkennen.

Vaders versus moeders in emotiesocialisatie

Er zijn verschillende redenen waarom vaders en moeders verschillen in de kwantiteit en inhoud van hun emotiesocialisatie. Volgens de rol theorie worden vaders gezien als economische verzorgers en moeders meer als zorgverleners. Gevolg hiervan zou zijn dat vaders minder interactie hebben met hun kinderen vergeleken met de moeders, waardoor de vaders minder vaak emoties bespreken met hun kinderen. Volgens de geslachtsrollen theorie verschillen vaders en moeders ook als gevolg van geïnternaliseerde geslachtsrollen. In Westerse culturen wordt van vrouwen verwacht dat ze meer op relaties gericht moeten zijn, terwijl van mannen wordt verwacht dat ze een dominante positie innemen. Tot slot is er wetenschappelijk bewijs gevonden dat stelt dat vrouwen beter zijn in het ontcijferen van subtiele emotionele expressies dan mannen. Dit geeft de moeders een voordeel wanneer het emotie discussies betreft.

Het geslacht van het kind

Ook het geslacht van het kind speelt een rol in de emotiesocialisatie. Geslachtsrollen zeggen iets over de gedragsexpressie van emoties. In Westerse maatschappijen wordt van vrouwen verwacht dat zij meer onderdanige emoties vertonen, terwijl van mannen minder harmonieuze emoties wordt verwacht. Deze stereotypen leiden er toe dat van jongens vaker woede wordt geaccepteerd, maar verdriet en angst juist niet. Ook worden verdrietige en angstige gebeurtenissen vaker dieper besproken met meisjes, en minder met de jongens. Een van de meeste impliciete manieren waarop ouders geslachtscategorieën kunnen benadrukken, is aan de hand van gender labels. Aan de hand van gender labels geven ouders stereotypische informatie over geslachtsrollen door aan hun kinderen. Zij doen dit bijvoorbeeld door aan een ambigue figuur een geslacht toe te kennen op basis van de kenmerken, zoals een dier met onderdanige emoties als vrouwelijk bestempelen.

Discussie

De mate waarmee ouders uitweiden over een emotie is van kritiek belang voor de ontwikkeling van het emotiebegrip en perspectief nemen van kinderen, en is belangrijker dan alleen de frequentie waarmee de ouders met de kinderen praten. Uit de resultaten blijkt dat de ouders vaker meer over emoties praten met hun tweede kind tussen het tweede en derde levensjaar. Zij praten minder over emoties met hun eerstgeboren kind tussen het vierde en vijfde levensjaar. Ook is gebleken dat moeders vaker uitweiden over emoties vergeleken met vaders. Tot slot gebruiken de ouders vaker het label ‘jongen’ wanneer het een foto betreft met een boos kind, en vaker het label ‘meisje’ wanneer het een foto betreft van een verdrietig of een blij kind.