Long-term impact of childhood abuse and neglect on crime and violence - Widom et al. - Universiteit Utrecht

Long-term impact of childhood abuse and neglect on crime and violence 

Widom & Jay 

Child maltreatment, crime, and the “cycle of violence” 

“cycle of violence”: fenomeen waarbij kinderen die fysiek misbruik hebben meegemaakt, zelf geweldplegers worden in de adolescentie of volwassenheid. Verschillende theorieën geven een verklaring: 

• Sociale leertheorie: kinderen leren dat het gebruik van geweld een acceptabele manier is om te reageren op stress en om conflicten op te lossen. 

• Sociale controletheorie: kindermishandeling verstoort sociale banden die nodig zijn om prosociaal gedrag te vertonen (dit minimaliseert het latere risico op criminaliteit en geweld). 

• Algemene straintheorie: delinquentie en criminaliteit worden veroorzaakt door de onmogelijkheid om te ontsnappen uit pijnlijke/aversieve situaties (zoals kindermisbruik en verwaarlozing). 

• Andere theorieën focussen op de interactie tussen genetische en omgevingsfactoren. 

Een serieus gevolg van kindermishandeling is een verhoogd risico op criminaliteit en geweld (dit verschilt wel per studie, geografische regio, tijdsperiode, leeftijd en geslacht): 

• Als je als kind mishandeld/verwaarloosd bent, stijgt de kans om gearresteerd te worden als jongere met 53%, als volwassene met 38%, en voor een gewelddadig delict met 38%. De meerderheid blijkt echter niet crimineel te worden. 

• Kinderen die mishandeld/verwaarloosd zijn hebben hogere aantallen van delinquentie over het algemeen, en in het bijzonder geweldpleging, vergeleken met hun niet-mishandelde leeftijdsgenoten.  

• Er bestaat onenigheid over het feit of misbruik in de adolescentie een sterkere voorspeller is van crimineel gedrag of juist niet. 

• Onderzoekers speculeren dat kinderen met ADHD meer risico lopen op misbruik. Daarnaast zijn ADHD-jongeren die misbruikt zijn, 3,5 keer meer waarschijnlijk om gearresteerd te worden dan jongeren die niet misbruikt zijn. Misbruik is hierbij een sterkere voorspeller dan de gedragsstoornis. 

• Fysieke mishandeling op 5-jarige leeftijd, voorspeelt antisociaal gedrag op 7-jarige leeftijd. Het gaat hier wel om een interactie tussen fysiek misbruik en genetische factoren. 

Verwaarlozing en risico op criminaliteit en geweld 

Studies hebben gevonden dat de kans op arrestatie hoger is voor verwaarloosde kinderen vergeleken met niet-verwaarloosde/misbruikte kinderen. 

• De verwaarlozing van kinderen verhoogde de kansen om veroordeeld te worden voor een overtreding als adolescent en voorspelde significant zelf-gerapporteerde overtreding in de adolescentie, hoewel deze effecten verdwenen met controles voor andere maatregelen van het risico van de kindertijd. 

• Doorgaande verwaarlozing wordt geassocieerd met recidivisme in jongeren. 

• Kortom, hoewel er geen uitgebreid onderzoek naar deze kwestie wordt gedaan, suggereert het bestaande onderzoek dat de gevolgen van kinderverwaarlozing niet alleen het gevolg zijn van de overlapping van armoede in deze gezinnen. Aan de andere kant, zoals gesuggereerd door Nikulina et al. (2011), moet in toekomstig onderzoek gekeken worden naar de rol van ecologische en contextuele factoren bij het begrijpen van de ontwikkelingstrajecten van verwaarloosde kinderen en hoe veranderingen in gezinsarmoede of buurtarmoede in de loop van het leven de theorieën kunnen veranderen. 

Zijn er geslachtsverschillen in de criminele gevolgen van kindermisbruik en verwaarlozing? 

• Antisociaal gedrag wordt als overlevingsstrategie gezien bij meisjes. 

• Er is duidelijk bewijs dat kindermishandeling bij meisjes, leidt tot externaliserend gedrag en geweld in de volwassenheid. 

• Kindermishandeling voorspelt jongerendelinquentie bij jongens, maar niet bij meisjes. In contrast, voorspelt kindermishandeling volwassenenarrestaties en vervolgingen voor beide seksen. 

• Uit onderzoek blijkt dat mannen en vrouwen vrijwel gelijk zijn in psychologische karakteristieken. 

Leidt seksueel kindermisbruik tot latere seksueel misbruik (dader)? 

Slachtoffers van seksueel kindermisbruik, fysiek misbruik en verwaarlozing lopen risico op criminaliteit en delinquentie, inclusief seksueel misbruik. Uit studies komt geen eenduidig beeld over de gevolgen van seksueel kindermisbruik. Zo is er een studie die beweert dat seksueel misbruik-plegers over het algemeen ouder dan 30 zijn, terwijl daders die zelf seksueel kindermisbruik mee hebben gemaakt, vaak al op jongere leeftijd hun eerste delict plegen. 

Er lijkt een algemene associatie tussen kindermisbruik en seksuele delinquentie en er is bewijs dat zegt dat de link sterker is voor fysiek kindermisbruik en verwaarlozing dan voor seksueel misbruik. De meerderheid van de kinderen die seksueel misbruikt zijn, worden zelf geen seksueel misbruiker. 

Kindermisbruik en daderschap van intiem partnergeweld 

Fysiek kindermisbruik zou de beste voorspeller zijn van daderschap van intiem partnergeweld en geweldpleging, maar het effect wordt bepaald door andere factoren zoals blootstelling aan partnergeweld tussen ouders. Studie Widom et al.: de controlegroep als de groep met mensen die mishandeld waren, verschilden niet in zelfrapportage van partnergeweld. Echter, individuen met een geschiedenis van verwaarlozing, hebben een verhoogd risico op fysiek geweld naar een partner vergeleken met de controlegroep. 

Er is veel inconsistentie in literatuur op dit gebied: 

1. Veel literatuur focust op kinderen die blootgesteld zijn aan geweld tussen ouders, i.p.v. kinderen die slachtoffer zijn van geweld, en het is waarschijnlijk dat de gevolgen van deze twee groepen verschillen. 

2. Retrospectieve studies van daders van intiem partnergeweld kunnen inaccuraat voormalig kindermisbruik rapporteren, om zo hun huidige gedrag te rechtvaardigheden. 

3. Studies vertrouwen vaak op maar één indicator van partnergeweld of een paar vragen, wat tot een incomplete meting van partnergeweld kan leiden. 

Intergenerationele transmissie van kindermisbruik en verwaarlozing 

Sommige studies hebben bewijs voor intergenerationele transmissie, andere niet. Daarbij zijn er kritische reviews die aandacht vragen voor methodologische beperkingen bij dit onderzoek (zie p. 7). Nieuwe bevindingen geven aan dat de transmissie meer complex is dan verwacht. De resultaten: 

• De mate van intergenerationele transmissie van mishandeling en verwaarlozing hangt in grote mate af van de bron van informatie. Individuen met een geschiedenis van kindermishandeling en verwaarlozing hadden een hoger aantal rapportages van kindermishandeling, maar bij de zelfrapportage scoorden zij niet hoger bij fysiek en seksueel misbruik. 

Beschermende factoren tegen de impact van kindermishandeling 

• Het bestaan van extra-gezinshulp (buitenfamiliale ondersteuning); 

• Schoolprestatie en IQ 

• Genetische factoren  

• Kinderen met bepaalde gen-variaties (tekort aan MAOAO gen), hebben een hoger risico om gewelddadig gedrag te laten zien. 

Aanbevelingen voor toekomstig onderzoek 

1. Inconsistenties in onderzoeksresultaten kunnen verwacht worden, aangezien er vaak ‘appels met peren vergeleken’ worden. 

1. Verschillende soorten studie design, verschillende vormen mishandeling etc. 

2. Studies vergelijken vaak verschillende consequenties van kindermishandeling. Er moet meer aandacht worden besteed aan de beslissing om bepaalde uitkomsten te gebruiken. 

3. Kindermishandeling vindt vaak plaats in de context van andere risicofactoren, op verschillende ecologische niveaus, waardoor het lastiger is de relatie tussen kindermishandeling en de consequenties te begrijpen. 

4. Verschillende studies hebben een directe lineaire relatie tussen het ‘aantal negatieve kindertijd ervaringen’ en ‘mentale en psychische gezondheid uitkomsten’, door een cross-sectioneel studiedesign te gebruiken. 

1. Cumulatief  

5. Er moet meer aandacht komen voor zogenaamde ‘sleeper effects’ in reactie op kindermishandeling. 

6. Er moet meer aandacht komen voor contextuele factoren. 

Implicaties voor de praktijk 

1. Niet iedereen die mishandeld/verwaarloosd is, wordt een crimineel of een geweldpleger. 

2. Er is een neiging om mishandeling onder één grote paraplu te plaatsen > verschillende soorten. 

3. De opvatting dat misbruikte en verwaarloosde meisjes niet externaliseren en geen geweld plegen, wordt niet ondersteund door empirisch onderzoek. 

4. Clinci moeten zich ervan bewust zijn dat de meerderheid van seksueel misbruikers zelf niet seksueel misbruikt is, en dat seksueel misbruik geen geldige verklaring is voor het plegen ervan. 

5. Er moet meer steun en preventie komen voor kinderen en families die in aanraking zijn met misbruik en verwaarlozing. Maar alleen het focussen op mishandeling zal niet genoeg zijn om deze kinderen af te houden van criminaliteit en geweld. 

6. Ondanks het belang van vroege detectie en interventie in gevallen van misbruik en verwaarlozing, kunnen er ook onbedoelde consequenties van vroege identificatie zijn. 

1. Kinderen krijgen een label, worden gestigmatiseerd > kinderen kunnen zich hiernaar gaan gedragen.