Vergelijking van verdriet, boosheid en angst uitdrukkingen wanneer kleuters naar hun moeder kijken

Onderzoek heeft aangetoond dat het vermogen van kinderen om hun emotie expressie te reguleren en veranderen, met de leeftijd verbetert. Het doel van dit onderzoek is laten zien dat kleuters vaker verdriet dan andere emoties laten zien wanneer ze naar hun moeder kijken, en dat dit communiceert dat ze steun nodig hebben. 

Emotieregulatie en de functie van de expressie van emoties

Jongere kinderen vertrouwen wat betreft emotieregulatie op hun moeder om ze daarbij te helpen. Kinderen kijken naar hun moeder voor hulp en passen op basis van de reactie hun gedrag aan. Een verandering in gezichtsuitdrukking bij een kind reflecteert emotieregulatie. Een belangrijk aspect van de functionalistische benadering is dat gezichtsuitdrukkingen helpen bij relationele doelen. Uitdrukkingen van stress dienen voor communicatie, hechting en het uitlokken van help bij de verzorger. De differentiale emotietheorie stelt dat elke emotie van stress een aparte sociale functie heeft en specifieke reacties uitlokt van een sociale partner. Vooral belangrijk voor deze studie is dat de uitdrukking van verdriet de meest positieve, steunende reacties uitlokt.

Socialisatie en de ontwikkeling van emotieregulatie

Kinderen kunnen hun gezichtsuitdrukkingen niet intentioneel veranderen. Kleuters kunnen wel positieve gezichtsuitdrukkingen laten zien wanneer ze een prijs krijgen waar ze niet blij mee zijn. Ze kunnen deze reactie dan echter nog niet onder woorden brengen, dus ze begrijpen nog niet dat ze dit doen. Kinderen tussen de 3 en 18 maanden laten als ze pijn hebben geen pijn zien, maar verdriet. Dit is namelijk functioneler voor het kind, omdat ze dan meer steun krijgen van de verzorger. Kinderen leren hun uitdrukking te moduleren door interactie met hun moeder, die bepaalde uitdrukkingen aanmoedigt, en andere reacties negeert of hier negateif op reageert. 

Huidige studie

Het doel van deze studie is de vraag of 24 jaar oude kleuters hun gezichtsuitdrukkingen moduleren met hun moeders. Ook wordt het patroon van gezichtsuitdrukkingen in reactie op frustrerende of bedreigende ervaringen bekeken. Vier vragen worden bekeken: 1) wat was de dominante stress uitdrukking in elke episode? 2) tonen ze vaker verdriet dan de doelemotie wanneer ze naar hun moeder kijken? 3) neemt de uitdrukking van verdriet toe in intensiteit en frequentie wanneer ze naar hun moeder kijken? 4) komt de uitdrukking van verdriet vaker voor wanneer ze naar hun moeder kijken dan wanneer ze niet naar hun moeder kijken?

Methode

71 kinderen van 24 jaar oud deden mee. Periodes van stress werden altijd gescheiden door een neutrale of positieve episode. Bij de 'vreemden situatie' (bedreigende episode) kwam er een mannelijke vreemde binnen in de kamer en bleef op een paar meter afstand van het kind staan. Hij knielde daarna voor het kind en keek omhoog, zonder te praten. In de ene context kon het kind ontsnappen, in de andere niet. Ten tweede was er een frustratie episode. 

Resultaten

De uitdrukking van verdriet werd vergeleken met uitdrukking van de doelemotie (angst of boosheid). Dit gebeurde zowel voor de hele episode, als alleen voor de blikken naar de moeder. Er zijn ANOVA's en MANOVA's gebruikt voor de analyses. De twee 'vreemden' episodes waren bedoeld om een reactie van angst uit te lokken, en de twee episodes met het speelgoed (frustratie), waren bedoeld om boosheid uit te lokken. Bij de episode met de vreemde, kwam de uitdrukking van angst ongeveer 2x zo veel voor als de uitdrukking van verdriet. Wanneer ze echter vrij mochten spelen wanneer de vreemde binnen kwam, kwam de uitdrukking van verdriet twee keer zo vaak voor als de uitdrukking van angst. Bij het verwijderen van speelgoed kwam boosheid drie keer zo veel voor als verdriet. Wanneer het speelgoed opgesloten zat in een box, kwam de uitdrukking van verdriet vaker voor dan boosheid. Uitdrukkingen van verdriet tijdens het kijken naar hun moeder kwamen vaker voor in de conditie wanneer de vreemde binnen kwam en ze in een hoge stoel zaten en niet vrij speelden, en in de conditie waarin speelgoed verwijderd werd. De intensiteit van de uitdrukking van verdriet neemt toe tijdens het kijken naar de moeder, en blijft daarna verhoogd. Tot slot is de uitdrukkin van verdriet tijdens het kijken naar de moeder vergeleken met verdriet wanneer niet naar de moeder werd gekeken. Voor de conditie 'Stranger Highchair' kwam verdriet meer voor tijdens kijken naar de moeder dan tijdens niet kijken. Hetzelfde geldt voor de 'Toy Removal' conditie. 

Discussie

Dit onderzoek laat zien dat kleuters vaker verdriet laten zien dan angst of boosheid wanneer ze naar hun moeder kijken. Ook zijn deze uitdrukkingen van verdriet intenser dan die van angst of boosheid. Deze resultaten waren het duidelijkst voor de Stranger Highchair en Toy Removal conditie. Bovendien is de intensiteit en frequentie van het verdriet tijdens en na de blik naar de moeder dan ervoor. De resultaten kunnen niet verklaard worden doordat verdriet sowieso vaker voorkomt dan boosheid en angst, want gedurende de hele episode kwamen angst en boosheid vaker voor in de Stranger Highchair en Toy Removal conditie. Bovendien was dit patroon van verdriet bij kijken naar de moeder niet aanwezig in de andere twee condities, waarschijnlijk omdat verdriet in deze twee condities gedurende de hele episode al voorkwam. Tot slot laten de resultaten zien dat verdriet vaker voorkomt bij het kijken naar de moeder dan bij niet kijken naar de moeder. Nu is de vraag waarom dit het geval is. Een eerste verklaring is de functionalistische theorie, die stelt dat verdriet sociale steun en interactie uitlokt. Er is echter geen bewijs dat angst reacties minder adaptief zijn dan verdriet bij het verkrijgen van hulp. Het feit dat de kinderen nog geen verdriet toonden voor ze naar de moeder keken, geeft aan dat ze zich niet verdrietig voelden. Het is tot slot nog niet duidelijk welk mechanisme een rol speelt bij de functionalistische verklaring, maar dat is waarschijnlijk die van display rules. Display rules zijn cultuurspecifieke voorspellingen over wie welke emotie kan laten zien aan wie en wanneer. Deze studie geeft aan dat zelfs jonge kinderen hun gezichtsuitdrukkingen moduleren. Dit in tegenstelling tot eerder onderzoek, dat suggereerde dat cognitieve ontwikkeling en bewustzijn van emoties hiervoor nodig zijn.