Samenvattingen: de beste wetenschappelijke artikelen voor inleiding recht samengevat

Kan ongeschreven recht voorgaan op geschreven recht?

Al in het Oudgriekse verhaal van Antigone komt het idee voor dat in sommige gevallen ongeschreven regels voorrang moeten krijgen op geschreven rechtsregels. Antigone begraaft haar gestorven broer, die door hun vader en koning Kreon als landverrader is bestempeld. Volgens het geldende recht mag hij niet worden begraven, maar Antigone beroept zich op ongeschreven goddelijke geboden die volgens haar zwaarder

We bestuderen het recht om voor de rechter te verschijnen of om mensen te adviseren hoe niet in de rechtbank terecht te komen. Men betaalt de jurist daarvoor, omdat onze samenleving de macht toekent aan de rechter om met de volle macht van de staat diens vonnis uit te laten voeren. Daarbij maakt de jurist gebruik van wetten, verdragen en rapporten die soms honderden jaren teruggaan. Deze teksten behelzen voorspellingen uit het verleden omtrent hoe een bepaalde rechtszaak zou verlopen. Het zijn orakels van het recht. Alle moeite die wordt gestoken in juridisch denken dient ertoe om steeds preciezere voorspellingen te kunnen doen en om deze te generaliseren tot een diepgaand systeem.

Deze voorspellingen uit het verleden worden gevormd tot algemene principes en opgeschreven in tekstboeken, opdat men ze gemakkelijker kan onthouden. Rechten en plichten zijn ook niet meer dan voorspellingen. Een veelgemaakte denkfout is om te denken dat

Hoe werkt de Nederlandse scheiding van kerk en staat?

In onze moderne, vrijzinnige samenleving zien we burgers als autonome personen die hun leven naar eigen inzicht moeten kunnen inrichten. De staat moet daarom neutraal zijn wat betreft opvattingen over het goede leven, levensbeschouwing en godsdienst. Er zijn ook pragmatische redenen voor een neutrale staat, zoals een kleinere kans op burgeroorlog en een meer dynamische, democratische cultuur. Over de invulling van neutraliteit bestaat verschil van mening als het bijvoorbeeld aankomt op multiculturalisme. Volgens de Franse ‘laïcité’ betekent

Wat is recht?

Er is al veel geschreven over de vraag ‘wat is recht?’. Door Kafka en Sophokles, maar ook in de Grondwet en in de Mensenrechtenverdragen. Maar geven die wel daadwerkelijk antwoord op de vraag wat recht is? De vraag ligt voor de hand, maar het antwoord niet. Het recht is misschien wel een ‘eeuwige kwestie’. Net als de vraag hoe je goed moet leven, of wat vriendschap betekent. Je raakt er nooit over uitgepraat.

Een van de verwarrende punten van het ‘recht’ is dat er meerdere definities van bestaan, met verschillende betekenissen. Zo kun je het hebben over recht in de zin van het geldende recht, oftewel de wetten zoals die

Waar gaat het over?

Het betreft een korte versie van de uitspraak op 17 april 1961 in het veelbesproken proces van Israël tegen Adolf Eichmann. Hij was een invloedrijke Duitse SS’er en een van de hoofdverantwoordelijken voor de organisatie van de massamoord op de Joden.

Waaraan ontleent de Israëlische rechtbank haar bevoegdheid?

De uitspraak begint met een overweging door de rechtbank over de maatschappelijke relevantie van de uitspraak in 1961. De aan Eichmann tenlastegelegde daden hebben plaatsgevonden tijdens het Hitler-regime in Duitsland en Europa. Volgens de rechtbank is

Vanaf 1879 verzet het bestuur van ‘geneeskundig gesticht voor krankzinnigen Meerenberg’ zich tegen een bij koninklijk besluit opgelegde verplichting een patiëntenregister bij te houden. Meerenberg is in die tijd een moderne psychiatrische kliniek, niet langer eenzijdig gericht op het wegbergen van geesteszieken, maar ook op hun behandeling en genezing. Verblijven in Meerenberg was een kostbare aangelegenheid; alleen de adel en gegoede burgerij kon zich dat veroorloven. Voor juist deze mensen was het patiëntenregister stigmatiserend.

Men wilde niet dat anderen wisten wie er in het dolhuis had verbleven. De regeling verplichtte bepaalde openbare instellingen personenregisters bij te houden en via de bemiddeling van gemeentebesturen regelmatig toe te sturen aan de commissaris van de koningin. Het bestuur van Meerenberg legt geen patiëntenregistratie aan en houdt – in weerwil van het besluit – evenmin aantekening van het ‘va et vient’ in de inrichting. Meerenberg moet voor de kantonrechter komen, die vaststelt dat