Voor een compleet overzicht van de op JoHo WorldSupporter aangeboden samenvattingen & studiehulp en de beschikbare artikel- en arrestsamenvattingen per rechtsgebied maak je gebruik van de zoekfunctie, of start je navigatie via de suggesties hieronder.
Man verkracht vrouw. Verkrachting vond plaats zonder condoom. Man heeft daarvóór veel sexuele contacten gehad. Vrouw eist bij man bloedonderzoek, met het oog op aanwezigheid HIV-virus (leidend tot fatale AIDS). Dat onderzoek kan (medisch gespro-ken) ook bij vrouw plaatsvinden, maar is voor haar een zware emotionele belasting. Man weigert, President beveelt man tot bloedonderzoek.
Is bevel aan verkrachter tot bloedonderzoek (HIV-virus) in strijd met art. 11 Grondwet?
Art. 11 Grondwet luidt: "Ieder heeft, behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen, recht op onaantastbaarheid van zijn lichaam." Het grondrecht ex art. 11 vindt dus zijn grenzen in de bij of krachtens de wet te stellen beperkingen. In elk geval tussen burgers onderling kan een zodanige beperking in beginsel worden gegrond op art. 1401 (tegenwoordig: art. 6:162 BW).
Of art. 162 daarvoor in een concreet geval voldoende
Aidstest II
HR 12 december 2003 (ECLI:NL:HR:2003:AL8442), rov. 3,1 t/m 3,3
Casus
Verweerder, een arts-assistent kaakchirurgie heeft eiser in verband met kiespijnklachten behandeld. Verweerder heeft zich daarbij in zijn vinger gesneden. Via de wond is zijn bloed in aanraking gekomen met dat van eiser. Eiser behoort tot de groep van de bevolking die een verhoogde kans op besmetting met het HIV-virus heeft. Verweerder heeft gevorderd eiser te bevelen mee te werken aan een bloedafname ten behoeve van een HIV-onderzoek.
Hoge Raad
Bij beantwoording van de vraag of verweerder recht heeft op medewerking van eiser in de vorm van een door deze te ondergaan bloedonderzoek, gaat het hof ervan uit dat eisers aan artikel 10 en 11 GW ontleende grondrecht op privacy en de onaantastbaarheid van zijn lichaam zijn grenzen vindt in de bij of krachtens de wet te stellen beperkingen. Tussen burgers onderling kan een zodanige
In maart 2007 vroeg Circus Herman Renz aan de burgemeester van Winschoten een vergunning aan voor het speelseizoen 2007. De burgemeester weigerde de vergunning omdat hij twijfelde aan het welzijn van de wilde circusdieren. Hij deed dat op grond van de APV van Winschoten waarin is geregeld dat de burgemeester een vergunning mag weigeren in het belang van het welzijn van dieren. De rechtbank in Groningen heeft in oktober 2008 Circus Herman Renz en de Vereniging van Nederlandse Circus Ondernemingen in een eerder beroep tegen de weigering in het gelijk gesteld. Volgens de rechtbank regelt de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren (Gwwd) het dierenwelzijn volledig en mogen in een APV geen extra regels worden opgenomen voor dierenwelzijn. De burgemeester had
Italië heeft in 1962 de particuliere ondernemingen die elektriciteit produceren en distribueren bij wet genationaliseerd (verplichte overdracht aan de Staat). Een aandeelhouder van één van die genationaliseerde ondernemingen vecht in een procedure voor een Italiaanse rechter de rechtmatigheid van die nationalisatie aan, onder andere met een beroep op het EEG-verdrag. De Italiaanse rechter verzoekt het Hof van Justitie van de EEG om het EG-oprichtingsverdrag op dit punt uit te leggen. Het Hof doet dit in een zogenaamde prejudiciële beslissing (art. 177 EG-oprichtingsverdrag, inmiddels art. 267 VWEU).
Het Hof overweegt dat het EEG-verdrag voorrang heeft boven het nationale recht van de lidstaten. Het EEG-verdrag heeft een eigen rechtsorde in het leven geroepen, die bij haar inwerkingtreding van rechtswege (automatisch) in de rechtsordes van de lidstaten is opgenomen. Hierin onderscheidt het EEG-verdrag zich van gewone internationale verdragen. De eigen rechtsorde heeft tot gevolg dat lidstaten niet tegen Europese
De Delftse raadslid Martin Stoelinga werd door een wethouder van Delft beschuldigd van corruptie, naar aanleiding van een in een Delftse pizzeria in het geheim opgenomen beeld- en geluidopnames uit 2004 en 2005, waarin de wethouder verschillende telefoongesprekken afhandelt. De wethouder stelde dat hij zich niet onethisch had gedragen en dat de uitingen van Stoelinga onrechtmatig waren. Hiertoe startte hij een procedure tegen Stoelinga en zijn partij.
De Hoge Raad heeft bepaald dat Stoelinga niet onrechtmatig heeft gehandeld. De Hoge Raad merkte op dat het ging om uitingen van een oppositie-lid, waarbij het voor het goed functioneren van de democratie noodzakelijk is dat er de grootst mogelijke terughoudendheid moet worden betracht bij de toetsing of deze uitingen onrechtmatig zijn. Daarbij verwijst de Hoge Raad naar artikel 10 EVRM, waarin de vrijheid van meningsuiting is vastgelegd. Deze vrijheid heeft niet enkel
G. is een gescheiden vrouw met drie kinderen. Zij ontving sedert 1977 een aanvullende bijstandsuitkering. B en W-college van Edam heeft in 1983 deze uitkering ingetrokken omdat er vanuit gegaan werd dat G. samenwoonde met de heer E. en aldus geen aanvullende bijstand meer nodig had. In een beroepsprocedure bij GS Noord-Holland het college van B en W in het ongelijk gesteld, waarna de uitkering is hervat.
G. heeft K., adjunct directeur van de GSD Edam, gedagvaard voor kort geding rechter en gevorderd dat K. zich onthoudt van aantekening te houden over haar gedrag en haar relaties en daaromtrent mededeling te doen aan derden, alles onder verbeurte van een dwangsom van fl 10.000,- voor iedere keer dat K. dit verbod overtreedt.
In hoeverre speelt art. 8 EVRM (recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer) hier
Voor de Kantonrechter te Assen stond een inwoner van Emmen terecht wegens overtreding van artikel 14 APV van Emmen, luidende: “het is verboden zonder noodzaak te blijven staan op bruggen of wel daarop te zitten of daartegen te leunen.” De Kantonrechter ontsloeg de verdachte van rechtsvervolging, omdat in het onderwerp van deze verordening nadien zou zijn voorzien door het in 1950 in werking getreden Wegenverkeersreglement, dat beoogt de verkeersveiligheid te bevorderen. Er zou dan sprake zijn van een posterieure verordening in de zin van art. 121 Gemeentewet, bepalingen van gemeentelijke verordeningen in wier onderwerp door een hogere regeling wordt voorzien, vervallen van rechtswege.
Een latere 'hogere' regeling heeft
Op 1 april 2002 is de Flora- en Faunawet in werking getreden. Artikel 9 verbiedt dieren, behorende tot een beschermde diersoort, te doden, te verwonden, te vangen, te bemachtigen of met het oog daarop op te sporen. Artikel 10 bepaalt dat het verboden is dieren, behorende tot een beschermde inheemse diersoort, opzettelijk te verontrusten. De Provinciale Staten van Fryslân hebben gebruik gemaakt van de in artikel 65 lid 4 Flora- en Faunawet geboden mogelijkheid, welke bepaalt dat er diersoorten die volgens artikel 65 lid 2 Flora- en Faunawet niet in hun voortbestaan bedreigd worden, mogen worden gedood, verwond of gevangen in de zin van artikel 9 jo. 10 Flora- en Faunawet, om een dergelijke verordening uit te vaardigen. In kort
Frodl t. Oostenrijk
EHRM 8 april 2010, Application No. 20201/04
Casus
Frodl, verzoeker in deze zaak, werd op 22 december 1993 veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf, wegens moord. Op 18 oktober 2002 heeft Frodl bezwaar gemaakt tegen het plaatselijke kiesregister, omdat hij, ondanks het feit dat hij aan de voorwaarden voldeed, niet gerechtigd was om te stemmen. De verkiezingsautoriteit verwierp dit bezwaar, waarna Frodl in beroep ging. Frodl voerde aan da teen beperking van zijn stemrecht moest worden ondersteund met sterke redenen en dat evenredig moest zijn. In zijn visie kwam de regering niet met overtuigende argumenten, waardoor Frodl zich beriep op artikel 3 van Protocol nr. 1. Volgens Frodl had de regering enkel gekeken naar de ernst van het misdrijf om de uitsluiting van het kiesrecht te rechtvaardigen. De regering hield geen rekening met specifieke omstandigheden van het geval, waardoor het evenredigheidsbeginsel niet in acht werd genomen.
In deze zaak gaat het om de ontvoering van en moord op een jongen van 11 jaar door de Duitser Magnus Gäfgen. De politie ging bij de aanhouding uit van het feit dat de jongen nog leefde en tijdens het politieverhoor werd Gäfgen bedreigd met een gewelddadige ondervraging en dat zij hem pijn zouden doen als hij niet zou bekennen waar de jongen zich zou bevinden. Gäfgen was bang en bezweek. Onder druk vertelde hij dat de jongen al gedood was. Verder hielp hij de politie met het bewijs en leidde hen tot het lichaam van de door hem ontvoerde jongen. Hij werd uiteindelijk veroordeeld, mede op grond van een tweede bekentenis die hij voor de rechter had afgelegd.
De vraag die dan centraal staat, betreft de gebruikte verhoortechniek en hoe absoluut het verbod op foltering is. M.a.w. hoe
Art. 10 EVRM, vrijheid van meningsuiting
Een uitgeverij in Engeland publiceerde een boekje over seksuele voorlichting voor schoolkinderen, genaamd ‘The Little Red Schoolbook’. In het boekje stonden expliciete foto’s en er kwamen een aantal klachten over het boekje binnen. Het zou in strijd zijn met de zedelijkheid. Daarop veroordeelde de rechter de uitgeverij in het betalen van een hoge boete en werd er opdracht gegeven om alle boekjes te vernietigen. De uitgeverij is van mening dat dit zijn vrijheid van meningsuiting schendt.
Is deze beperking van de uitingsvrijheid noodzakelijk in een democratische samenleving?
De beperkingen en sancties waaraan de klager was onderworpen waren bij wet voorzien. Het doel van de wet, de bescherming van de goede zeden in een democratische samenleving, is in overeenstemming met art. 10 lid 2 EVRM.
Het EHRM gaat ervan uit
Omdat het onderwijs een kostbare zaak is voor de overheid, werd de studieduur beperkt tot 6 jaar voor zowel WO als HBO.
Als een student van het HBO "omzwaait" naar het WO, tellen zijn HBO-jaren gewoon mee voor de duur. Na de 6 jaar studie wordt het collegegeld verhoogd en de studiefinanciering wordt stop gezet. Deze maatregelen gaan bij wet (Harmonisatiewet) in met ingang van het studiejaar 1988/1989. Overgangsbepalingen ontbreken.
De Harmonisatiewet had onder meer tot gevolg dat voor bepaalde studenten met terugwerkende kracht hun recht om ingeschreven te zijn werd beperkt. De Landelijke Studenten Vakbond spande
I.c. gaat het enerzijds over besluitvorming en mandatering en anderzijds over privacy tijdens een huisbezoek. Het college is bevoegd tot onderzoek naar het (voort)bestaan van het recht op bijstand.
De appellante ontving bijstand voor alleenstaande en stond ook als alleenwonend ingeschreven in de Basisregistratie. In december 2014 is door een buitengewoon opsporingsambtenaar bij de afdeling Toezicht en Handhaving een onderzoek ingesteld naar de rechtmatigheid van de verleende bijstand. Op 3 februari 2015 is samen met de inspecteur een huisbezoek afgelegd op het uitkeringsadres. De bevindingen en de resultaten van het onderzoek zijn voor de commissie Sociale Zekerheid (commissie SZ) aanleiding geweest om de bijstand van appellante in te trekken omdat appellante in strijd met haar inlichtingenverplichting niet had gemeld dat zij niet woonde op het uitkeringsadres. Het besluit op bezwaar is door de commissie SD namens het college genomen.
I.c. is
De vrijheid om godsdienst te uiten komt in opspraak als een religieuze uiting van een boerderij-eigenaar botst met de uitgangspunten van de gemeente.
De Evangelische eigenaar van een boerderij heeft in letters van aanzienlijk formaat met witte verf op de dakpannen de tekst 'Jezus redt' gezet. De gemeente is het hier niet mee eens omdat de letters te groot en te contrasterend zouden zijn in vergelijking met de donkere dakpannen, waardoor de tekst net zo opvallend is als verkeerstekens op asfalt. Na enkele bestuurlijke kwesties wordt er op basis van een welstandsnota een dwangsom op gelegd van 500
Art. 6 EVRM en art. 10 Wet openbare manifestaties.
Een pastoor besluit om iedere ochtend om 7:15 de klokken te luiden om omwonende gelovigen te attenderen op het op hande zijnde gebed. Het geluid wat hierbij ontstaat is harder dan is toegestaan op basis van de plaatselijke APV. Omwonenden storen zich hieraan en dringen aan ophandhaving van de desbetreffende APV. De pastoor verweert zich door te stellen dat tde APV in strijd is met art. 6 EVRM en art. 10 Wet openbare manifestaties.
Stelt de pastoor in het ongelijk. Art. 6 EVRM stelt dat buiten gebouwen of besloten plaatsen regels gesteld kunnen worden ter bescherming van de gezondheid, in het belang van het verkeer en ter bestrijding en voorkoming van wanordelijkheden. Art. 10 Wet openbare manifestaties stelt vast dat klokgelui is toegestaan, maar dat er regels kunnen worden
Knooble is een bedrijf dat adviseert over bouwprojecten. In het Bouwbesluit en in de Regeling Bouwbesluit wordt verwezen naar zogenaamde NEN-normen, voornamelijk om vast te leggen hoe moet worden bepaald of aan de voorschriften van het Bouwbesluit wordt voldaan. Die NEN-normen zijn vastgesteld door het NNI, een bemiddelingsorganisatie die in overleg met alle betrokken partijen normen vaststelt voor verschillende maatschappelijke gebieden. Deze NEN-normen zijn niet gepubliceerd door de Staat. Knooble vordert een verklaring voor recht dat de NEN-normen waarnaar in het Bouwbesluit wordt verwezen niet verbindend zijn en vrij van auteursrecht. Ook vordert Knooble dat de NEN-normen aan haar ter beschikking worden gesteld. De rechtbank heeft de vorderingen deels toegewezen. Het Hof heeft ze
Leyla Sahin was in 1998 vijfdejaars geneeskunde aan de universiteit van Istanbul. In dat jaar werd er een besluit van de universiteit uitgevaardigd, waarin onder meer stond dat studenten met hoofddoekjes op niet meer toegelaten zouden worden tot de universiteit. Toen Sahin toch met een hoofddoekje op colleges verscheen werd zij geschorst. Tegen deze schorsing beklaagt Sahin zich bij het Hof in Straatsburg. Zij betoogt dat het verbod op het dragen van een Islamitische hoofddoek in strijd is met de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging zoals neergelegd in art. 9 EVRM. Turkije bestrijdt dit, het vindt dat de beperking op de vrijheid van godsdienst rechtmatig is.
Het Hof bekijkt eerst of de door Turkije verboden gedraging wel onder het in art. 9 lid 1 bepaalde valt, of er sprake is van een inbreuk op de godsdienstvrijheid. Het Hof doet hier
Vrijheid van vereniging en vergadering, langdurig protest.
Art. 11 EVRM, art. 9 Grondwet, art. 2 jo. 5 Wet Openbare Manifestaties (WOM), vrijheid van vereniging en vergadering.
In 2011 organiseerde de beweging Occupy een protest op het Malieveld te Den Haag. Hierbij werd ook gekampeerd. De burgemeester stelde beperkingen aan de kampeergelegenheid. Een paar maanden later gaf de burgemeester opdracht het kampement te beëindigen. De vraag was of dit verbod niet in strijd was met het recht op vereniging en vergadering uit het EVRM, de WOM en de Grondwet.
In oktober 2011 werd begonnen met een aanhoudende betoging van de actiegroep Occupy. Hierbij was overnachten op het Malieveld toegestaan, al golden er wel enkele beperkingen. In december heeft een belanghebbende het kampement uitgebreid. Vlak daarna stelde de burgemeester verdere beperkingen aan het kamp. In
De burgemeester van Amsterdam heeft de groepering Occupy Amsterdam op 19 maart 2012 opgedragen om de door hen opgestelde tenten, informatiekeet en soortgelijke objecten van het Beursplein te verwijderen op uiterlijk 22 maart 2012 om 10:00 uur. Hiertegen heeft Occupy Amsterdam bezwaar gemaakt en beroep ingesteld. Occupy Amsterdam doet een beroep op artikel 10 jo. 11 EVRM, aangaande de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van vreedzame vergadering.
Occupy Amsterdam heeft aangegeven dat zij door middel van voortdurende aanwezigheid in de openbare ruimte aandacht vragen voor problemen omtrent het financiële systeem en de economische ongelijkheid. De meningsuiting vindt hierdoor voortdurend plaats waarvan het kampement een symboliek vormt. Het besluit van
Belanghebbende had negen familieleden verloren bij de ontploffing van een vuilnisbelt. De verplichting van de Staat bestaat eruit dat het recht op leven moet worden gewaarborgd en geëffectueerd. Deze positieve verplichting geldt voor iedere situatie, in het bijzonder bij industriële activiteiten zoals de exploitatie van een vuilnisbelt, waar in casu sprake van was. Om te bepalen wat precies de verantwoordelijkheid van de staat is moet worden gekeken naar factoren als de schadelijkheid van het fenomeen, de voorzienbaarheid van het risico, de status van de betrokkenen en of de acties of nalatigheden in overweging moeten worden genomen bij het bepalen van de bijdrage van een specifieke zaak.
In casu hadden de autoriteiten er niets aan gedaan om belanghebbende te laten
Vier klagers behoren tot de Turkse politieke partij 'Refah', dat door het Constitutionele Hof is ontbonden op grond van het feit dat het, in strijd met de constitutionele wetgeving, een centrum van anti seculaire activiteiten was. De vier klagers krijgen ook een verbod opgelegd om politieke functies te vervullen. Volgens de klager is de beslissing van het Constitutionele Hof in strijd met het recht van associatie in de zin van artikel 11 EVRM.
Het Hof geeft in haar uitspraak een hele lijst met algemene beginselen die in acht moeten worden genomen.
Was er een inbreuk? Ja.
Was de inbreuk bij wet voorzien? Ja, onder de regelgeving van de Turkse constitutie. De klagers moeten zich, gezien hun hoedanigheid als grote politieke partij, met veel juridische adviseurs, gerealiseerd hebben dat hun activiteiten wellicht
De Staat heeft in juli 2008 in het 'Besluit uitvoering rookvrije werkplek, horeca en andere ruimten' horeca-inrichtingen verplicht maatregelen te nemen zodat bezoekers en werknemers geen rookoverlast ondervinden. Per 6 juli 2011 is er een uitzondering op deze verplichting gemaakt voor kleine cafés zonder personeel.
De Nederlandse Nietrokersvereniging CAN was echter van mening dat deze versoepeling in strijd was met de WHO Framework Convention on Tobacco Control (WHO Kaderverdrag). CAN is een procedure gestart en heeft o.a. een verklaring voor recht gevorderd dat de Staat onrechtmatig handelt jegens haar en de personen wiens belangen zij behartigt. De gemaakte uitzondering zou in strijd zijn met art. 8 lid 2 WHO Kaderverdrag dat bepaalt dat staten door middel van nationale wetgeving maatregelen moeten treffen om op bepaalde plaatsen, zoals 'indoor public places', een effectieve bescherming tegen blootstelling aan tabaksrook te bewerkstelligen.
Het Hof heeft bewezenverklaard dat verdachte, binnen het grondgebied van de Europese Gemeenschap, als werkgeefster de arbeid van haar werknemers niet zodanig heeft georganiseerd dat deze werknemers rusttijden hadden in overeenstemming met artikel 8 van de EEG Verordening nr. 3820/85. Haar cassatiemiddel houdt in dat het Hof de veroordeling ten onrechte mede heeft gebaseerd op art. 8 van de EEG-Verordening 3820/85, nu deze bepaling niet kan worden aangemerkt als een verdragsbepaling die naar zijn inhoud een ieder kan verbinden in de zin van art. 93 Grondwet.
Het middel miskent dat een verordening van de EEG op grond van art. 249 EG-Verdrag rechtstreeks toepasselijk is in iedere Lidstaat, zonder tussenkomst van enig
Staatkundig Gereformeerde Partij SGP werd in 1918 opgericht en heeft, sinds 1922, consequent één tot drie zetels in de Tweede Kamer gehad. SGP is een confessionele politieke partij en die zijn programma en zijn statuten baseert op de Bijbel.
Het SGP is van mening dat hoewel alle menselijke wezens van gelijke waarde als schepselen van God zijn, verschillen in karakter, talenten en plaats in de samenleving moeten worden erkend. Mannen en vrouwen hebben volgens de SGP in de samenleving verschillende rollen. Vrouwen zijn dus niet inferieur aan mannen als menselijke wezens; maar in tegenstelling tot mannen, moeten vrouwen niet in aanmerking voor een openbaar ambt. Dit komt terug in de artikelen 7 en 10 van
Tussen 1959 en 1962 werd een aantal kinderen geboren met afwijkingen, welke waarschijnlijk het gevolg waren van het feit dat hun moeders tijdens de zwangerschap gebruik hadden gemaakt van thalidomide als slaap- of kalmeringsmiddel.
In verband hiermee spanden veel ouders processen aan tegen de fabrikant en verkoper van thalidomide in het Verenigd Koninkrijk: Distillers Company Ltd. In 1972 publiceerde de Sunday Times een artikel getiteld: "Our Thalidomide Children: A cause for national shame" en kondigde aan een artikel te publiceren over de voorgeschiedenis van de tragedie en over de fabricage en het testen van thalidomide tussen 1958 en 1961. Distillers tekende hiertegen protest aan bij de Attorney-General stellend dat genoemd artikel zou leiden tot "contempt of court" i.v.m. de
I.c. gaat het om een zaak tussen R (de dochter), eiseres tot cassatie, tegen Stichting Valkenhorst, verweerster in cassatie.
De dochter R. was, als buitenechtelijk kind, in 1935 geboren in ‘Moederheil’ (later Valkenhorst). Dit was een door rooms-katholieke religieuzen gedreven inrichting met als doelstelling het verlenen van zorg en begeleiding aan ongehuwde moeders en hun kinderen. De dochter wilde inzage in de gegevens van haar overleden moeder om zo eventueel duidelijk te krijgen wie haar vader was. De inrichting weigerde inzage in de gevraagde gegevens met een beroep op haar zwijgplicht. Voorts stelde het dat de gevraagde gegevens alleen werden bekendgemaakt als er vooraf uitdrukkelijk toestemming door de moeder was gegeven. Daar was hier geen sprake van.
Kern van het geschil dat toen volgende was de vraag of Valkenhorst de verstrekking van de gevraagde gegevens afhankelijk mocht maken van de toestemming van de
I.c. gaat het om het advies van de Commissie van Venetië op 17-18 juni 2011 inzake de nieuwe grondwet van Hongarije. Op 19 april 2011 nam het Hongaarse parlement een nieuwe grondwet aan. Echter dit zou op verschillende punten niet in overeenstemming zijn met de Europese regelgeving. Waaronder de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht. De Commissie van Venetië wijst er op dat zowel het ontwerp als de beraadslaging en goedkeuring te korte termijnen hanteerde en dat dit het maatschappelijke debat heeft beperkt. Vandaar de bezorgdheid over de openheid, transparantie en ook de beperkte opties tot participatie bij het vaststellen van deze nieuwe grondwet.
Dit advies 621/2011 gaat dan ook in op die nieuwe Hongaarse grondwet en bijvoorbeeld de
onafhankelijkheid van
.........Read moreHet Openbaar Ministerie heeft de rechtbank verzocht de vereniging Martijn te verbieden en te ontbinden. Het OM heeft dit verzoek gedaan op grond art. 2:20 BW (ontbinding vereniging door rechter) en heeft aangevoerd dat de vereniging kinderen bedreigt in hun lichamelijke, emotionele en seksuele integriteit en hun rechten en vrijheden aantast. Daarom is de werkzaamheid van de vereniging in strijd met de openbare orde. De vereniging heeft als verweer o.a. aangevoerd dat de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van vereniging zich verzetten tegen toewijzing van het verzoek.
De rechtbank heeft in 2012 het verzoek toegewezen. De vereniging heeft hierna hoger beroep ingesteld tegen deze uitspraak, waarna het hof de beschikking heeft vernietigd en het verzoek van het OM heeft afgewezen.
In deze uitspraak stond wederom de vraag centraal of de Duitse roddelpers foto’s mocht publiceren, die waren gemaakt van een privésituatie van prinses Caroline. De foto’s waren zonder haar toestemming, vanaf grote afstand gemaakt. Volgens de hoogste Duitse rechtbank was deze publicatie rechtmatig. Prinses Caroline ging daartegen vervolgens in beroep bij het EHRM.
Hoe wegen het recht op persvrijheid (art. 10) en het recht op privacy (art. 8) van het EVRM tegen elkaar op en op basis van welke criteria dient voorrang te worden verleend aan het ene of het andere recht?
Het EHRM moest dus afwegen
In oktober 2014 heeft het college van burgemeester en wethouders van Hilversum, bij besluit, het houden van vuurwerkshows verboden tijdens een bepaalde periode. Tegen deze beslissing zijn bezwaren ingediend door lokale vuurwerkverkopers, die door het college deels niet-ontvankelijk en deels ongegrond zijn verklaard. Vervolgens heeft de rechtbank een deel van de klacht wel ontvankelijk verklaard en toegewezen aan enkele van de klagers. De andere vuurwerkverkopers zijn tegen die uitspraak weer in beroep gegaan bij de Afdeling bestuursrechtspraak. Inzet is de rechtmatigheid van het genomen Vuurwerkbesluit.
Welke criteria spelen een rol bij het bepalen van de rechtmatigheid van een door het college genomen besluit? Wanneer is er sprake van handhaving
Vier klagers behoren tot de Turkse politieke partij 'Refah', dat door het Constitutionele Hof is ontbonden op grond van het feit dat het, in strijd met de constitutionele wetgeving, een centrum van anti seculaire activiteiten was. De vier klagers krijgen ook een verbod opgelegd om politieke functies te vervullen. Volgens de klager is de beslissing van het Constitutionele Hof in strijd met het recht van associatie in de zin van artikel 11 EVRM.
Het Hof geeft in haar uitspraak een hele lijst met algemene beginselen die in acht moeten worden genomen.
Was er een inbreuk? Ja.
Was de inbreuk bij wet voorzien? Ja, onder de regelgeving van de Turkse constitutie. De klagers moeten zich, gezien hun hoedanigheid als grote politieke partij, met veel juridische adviseurs, gerealiseerd hebben dat hun activiteiten wellicht een schending
Yumak en Sadak waren kandidaten in de parlementaire verkiezingen van 3 november 2002 voor de Democratische Volkspartij DEHAP in de provincie Sirnak.
Turkije hanteerde tijdens die verkiezingen een (wettelijk vastgelegde) kiesdrempel van 10%. Dit resulteerde tot een non-represententatie in het parlement van 45% van de bevolking; 45% van de stemmers had gestemd op een partij die de kiesdrempel van 10% niet behaald had.
Yumak en Sadak deden een beroep op het recht op vrije verkiezingen bij de EHRM.
Volgens het EHRM was er geen sprake van een schending van artikel 3 EVRM. Toch voerde ze aan dat het wenselijk kon zijn dat de kiesdrempel verlaagd zou worden
Bij besluit van 13 augustus 2013 heeft de burgemeester van Amsterdam de Stichting Sinterklaas Intocht Amsterdam een evenementenvergunning verleend voor het houden van de jaarlijkse Sinterklaasintocht. Op grond van de APV van Amsterdam is voor die intocht een evenementenvergunning nodig. De burgemeester kan die vergunning weigeren in het belang van de openbare orde en veiligheid. Tegenstanders van Zwarte Piet hebben bezwaar gemaakt tegen de vergunning omdat volgens hen Zwarte Piet een racistische oorsprong heeft en het een negatieve stereotypering van zwarte mensen behelst. De burgemeester heeft die bezwaren ongegrond verklaard. Volgens hem zijn er geen redenen om de vergunning te weigeren nu tegen de intocht geen bezwaren bestaan uit het oogpunt van de orde en veiligheid. Hij stelt dat de APV een weigering om andere redenen niet toelaat.
De Amsterdamse rechtbank oordeelt dat de APV beperkt aantal weigeringsgronden kent, die betrekking hebben op
Arresten en jurisprudentie
Join with a free account for more service, or become a member for full access to exclusives and extra support of WorldSupporter >>
There are several ways to navigate the large amount of summaries, study notes en practice exams on JoHo WorldSupporter.
Do you want to share your summaries with JoHo WorldSupporter and its visitors?
Main summaries home pages:
Main study fields:
Business organization and economics, Communication & Marketing, Education & Pedagogic Sciences, International Relations and Politics, IT and Technology, Law & Administration, Medicine & Health Care, Nature & Environmental Sciences, Psychology and behavioral sciences, Science and academic Research, Society & Culture, Tourisme & Sports
Main study fields NL:
JoHo can really use your help! Check out the various student jobs here that match your studies, improve your competencies, strengthen your CV and contribute to a more tolerant world
| 1643 | 1 |
Add new contribution