Artikelsamenvatting bij Developmental changes in the priority of perceived status in childhood and adolescence van Lafontana & Cillessen - 2010

Introductie

Het doel van deze studie is het begrijpen van de mate waarin kinderen en adolescenten reputatie prioriteren boven andere belangrijke gebieden in hun sociale en academische levens en hoe dit fenomeen verandert tijdens de ontwikkeling. Om de prioriteit van populariteit te bepalen, kregen participanten vignetten te zien waarbij ze een keuze maakten tussen het verkrijgen van status of het nastreven van een conflicterende prioriteit.

De interpersoonlijke theorie van Sullivan beschrijft de veranderende prioriteiten in relaties met leeftijdsgenoten in de kindertijd en adolescentie. Deze theorie voorspelt een verandering in prioriteiten van één of meerdere accepterende vriendschappen naar populair of dominant zijn in de groep en vervolgens naar een hechte, intieme relatie. De belangrijkheid van status zou dus pieken in de vroege en midden adolescentie en minder belangrijk worden in de late adolescentie. Als adolescenten ouder worden, komen romantische relaties ook meer op de voorgrond te staan dan eerst.

Enige betrokkenheid bij antisociaal gedrag of delinquentie wordt vaak gezien als een kenmerk van de vroege adolescentie. Hierin verkennen adolescenten de grenzen van regels, zeker als ze hierbij gesteund worden door leeftijdsgenoten en hierdoor aanzien krijgen. In de vroege adolescentie is er daarnaast een verhoogde bereidheid om prestaties in te ruilen voor status.

Prosociaal gedrag is gecorreleerd met acceptatie door leeftijdsgenoten. Echter, om populariteit te vergroten en te behouden wordt vaak niet-prosociaal gedrag gebruikt.

Er worden ook verschillen betreft wat betreft geslacht en etniciteit. Meisjes ontwikkelen interpersoonlijke vaardigheden over het algemeen eerder dan jongens en ze kunnen beter meerdere conflicterende doelen balanceren, waardoor het prioriteren van status zich bij meisjes eerder zou kunnen voordoen, maar wel in mindere mate.

Methoden

Er deden 1013 participanten mee in de leeftijd van 6-21 jaar. Ongeveer 50% was man en 50% vrouw.

Er waren tien vignetten gecreëerd met dilemma’s. Steeds moest een keuze gemaakt worden tussen twee acties die verschillende prioriteiten demonstreerden. Eén optie was altijd het vergroten of behouden van de status en de tweede optie een ander domein van het sociale leven (het behouden van een vriendschap, het nastreven van een romantische relatie, compassie laten zien voor een genegeerde leeftijdsgenoot, het conformeren aan gedragsregels en het behalen van persoonlijk atletisch of academisch succes). Participanten moesten aangeven hoe waarschijnlijk ze zouden deelnemen aan beide opties, als beide opties even waarschijnlijk waren, moesten ze aangeven welke hun voorkeur had.

Bepaald werd welke optie participanten kozen, antwoorden ten gunste van verhoogde status was gecodeerd als 1, de alternatieve antwoorden werden gecodeerd als 0. Dit is de dichotome keuze score. De continue prioriteit score werd berekend aan de hand van de door de participanten aangegeven waarschijnlijkheid dat ze aan een optie zouden deelnemen.

Resultaten

Resultaten van de dichotome keuze scores:

• Kinderen kozen slechts in 10% van de gevallen voor status, waar 70% van de adolescenten deze keuze maakte.
• Het prioriteren van populariteit vermeerderde significant van de kindertijd tot de late adolescentie, waarbij een piek te zien was op de middelbare school.
• Voor elk alternatief domein vergrootte de prioriteit van status van groep 3 tot klas 6, waarna het licht afnam of hetzelfde bleef. Het grootste effect werd gevonden bij de bereidheid regels te breken om status te verkrijgen, dit ging van 7% naar over de 70%.

Resultaten van de continue prioriteit scores:

• Een hiërarchische regressie werd uitgevoerd om de ontwikkelingsprogressie van het prioriteren van status te bepalen voor elk alternatief model. De verklaarde variantie was het grootste voor het naleven van regels, daarna voor prioriteit over het algemeen, daarna voor compassie, daarna voor vriendschap en daarna voor romantiek en prestatie.

Andere resultaten:

•  Leeftijd: er is sprake van een kromlijnige relatie tussen leeftijd en prioriteit van status, waarbij er een piek was in de brugklas of de vroege middelbare school. Romantieke en naleving van regels waren hierop een uitzondering. Participanten prioriteerden status boven romantiek vrij consistent op de middelbare school en dit was nog sterker als participanten gingen studeren. Status werd geprioriteerd boven het naleven van regels, dit werd gestaag meer vanaf groep 4 tot in de studententijd.
• Geslacht: mannen geven hogere prioriteit aan status dan vrouwen, onafhankelijk van leeftijd.
• Interactie leeftijd en geslacht: mannen geven hogere prioriteit aan status dan vrouwen, dit verschil wordt steeds groter met de leeftijd. Daarnaast was het geslachtsverschil bij het prioriteren van status boven vriendschap groter op de middelbare school dan daarvoor of daarna.
• Etniciteit: blanke participanten prioriteerden status meer boven prestatie dan minderheden, dit was het geval voor academische prestaties, maar niet voor atletische prestaties.
• Interactie leeftijd, geslacht, etniciteit: vrouwelijke minderheden en mannelijke blanken lieten een kromlijnige relatie zien tussen leeftijd en het prioriteren van status. Vrouwelijke blanke studenten prioriteerden status meer dan vrouwelijke minderheden in bepaalde leeftijden, maar minder in andere leeftijden. Mannelijke minderheden lieten de meest duidelijke kromlijnige relatie zien in de prioriteit van populariteit, piekend in klas 6.

Discussie

Welke ontwikkelingsveranderingen zijn te zien?

De prioriteit van reputatie vermeerderde vanaf de kindertijd tot de adolescentie voor zowel mannen als vrouwen, maar sterker voor mannen. Als kinderen adolescenten worden, gaan ze steeds meer af op leeftijdsgenoten als het gaat om sociale vergelijking en emotionele support, daar past het resultaat dat status steeds belangrijker wordt goed bij.

Het is opvallend dat populariteit geprioriteerd wordt boven vriendschap of empathie voor een afgewezen leeftijdsgenoot door jonge adolescenten. Dit laat de kracht van de groep zijn of de kracht van het verlangen populair te zijn in deze fase van de ontwikkeling. Adolescenten prioriteren daarnaast status boven romantiek, wat verklaard kan worden door het feit dat serieuze romantische interesses pas ontstaan in de late adolescentie.

Wat betreft het prioriteren van status boven persoonlijke prestaties, was er meer conflict als het ging om academische prestaties dan wanneer het ging om atletische prestaties. Dit is te verklaren met dat academisch succes meer negatief geassocieerd wordt met status, voornamelijk in de brugklas.

Het prioriteren van status boven sociaal geaccepteerd gedrag was het meest indrukwekkende effect. Er was een duidelijke positieve associatie tussen leeftijd en bereidheid om regels te overtreden om de status te verhogen.

Tijdens de ontwikkeling krijgen kinderen en adolescenten een steeds beter begrip van hoe de sociale wereld functioneert. Jongeren leren de hiërarchie in een groep kennen en de dynamiek van status en invloed. Om effectief te functioneren in de groep, leert de ontwikkelende persoon om zich zo te gedragen dat ze hun status beschermen, ondanks dat dat betekent dat ze zich daarvoor soms negatief moeten gedragen tegenover anderen of dat ze andere prioriteiten moeten opofferen. De vraag is echter in welke mate dit acceptabel is om status te bereiken.

Wat zijn de effecten van geslacht en etniciteit?

Mannen waren meer geneigd status te prioriteren boven vriendschap, romantiek en compassie. Dit kan verklaard worden met het feit dat vrouwen beter zijn in het balanceren van affiliatie en status en meer bezorgd zijn om hoe hun gedrag hun relaties beïnvloedt dan mannen. Mannen waren ook meer geneigd om status na te streven ook al moesten ze zich daarvoor sociaal ongewenst gedragen, wat geïnterpreteerd kan worden als bewijs dat vrouwen minder bereid zijn dan mannen om gedragingen te kiezen die hen vervreemden van ouders of autoriteitsfiguren.

Wat betreft etniciteit was het conflict tussen status en academische prestatie meer aanwezig bij blanken dan bij andere etnische groepen, dit is in contrast met andere studies, waar het tegenovergestelde is gevonden. Dit kan komen omdat de minderheden in totaal slechts 19% van de steekproef besloegen.

Welke beperkingen en aanbevelingen heeft dit onderzoek?

• De metingen zijn gedaan in een hypothetische situatie, wat niets zegt over hoe de participanten in een echte situatie zouden handelen.
• Er lijken universele veranderingen te zijn in de ontwikkeling, echter zijn de conclusies van deze studie beperkt door de demografische gegevens van de steekproef. In vervolgonderzoek kunnen andere culturen beter onderzocht worden.
• Er zijn geen metingen gedaan met betrekking tot de werkelijke status van de participanten. Het is belangrijk om dit in vervolgonderzoek te doen. Dit kan door de prioriteit van status als moderator te gebruiken in de associatie tussen de werkelijke status en latere uitkomsten. Een andere mogelijkheid is verder te onderzoeken hoe individuele verschillen in status prioriteiten gerelateerd zijn aan processen van invloed door leeftijdsgenoten.

Wat kunnen we concluderen?

Het prioriteren van status boven andere issues blijkt te variëren met ontwikkeling, geslacht en etniciteit. Interacties met leeftijdsgenoten en de competentieontwikkeling in andere domeinen kunnen voornamelijk beïnvloed worden door deze prioriteit. Deze studie indiceert dat ontwikkelingsveranderingen in de prioriteit van status pieken in de vroege adolescentie.