Werkcollege week 6 Bestuursrecht

Werkcollege

Algemene gegevens

1a. Zie onderstaande samenvatting van casus.

1b. Twee, namelijk onrechtmatig tracébesluit en toezegging minister

1c. Interbest BV (verzoekster) en Minister van Infrastructuur en Milieu (verweerder)

1d. Is het Tracébesluit onrechtmatig (en moet minister schade vergoeden)?

2. ABRvS, hoger beroep. Eerst besluit, toen obv art. 2 Bevoegdheidsregeling naar ABRvS.

Onrechtmatige overheidsdaad

3. In het arrest Noordwijkerhout/Guldemond: Guldemond bouwt op eigen grond een vaarsloot die een voetpad kruist. Gemeente wil voetpad weer oude bestemming geven en Guldemond gaat naar civiele rechter. Gemeente stelt dat civiele rechter niet bevoegd is, omdat sprake is van een publieke taak, obv Gemeentewet. Rb en Hof verklaren zich bevoegd, gemeente stelt cassatie in, waarin wordt gesteld dat Gemeentewet is geschonden door civiele rechter bevoegd te verklaren. HR: objectum-litis-leer → bevoegdheid van de civiele rechter is afhankelijk van het recht waarin de eiser vraagt te worden beschermd en niet van de aard van het recht waarop de verweerder zijn verweer baseert. De stelling dat onrechtmatig is gehandeld is dus wel relevant, want dan kan de bestuursrechter bevoegd zijn op basis van art. 8:88 Awb, maar ook de civiele rechter.

4. De bestuursrechter oordeelt in r.o. 7 dat het niet bevoegd is te oordelen over de schade van Interbest die is ontstaan door de toezegging van de minister, omdat het niet valt onder één van de oorzaken die zijn genoemd in art. 8:88 lid 1 Awb.

5. De bestuursrechter oordeelt in r.o. 6 dat tegen een besluit die betrekking heeft op de Tracéwet een rechtsgang open staat naar de bestuursrechter. Dit is dus een grond die wordt genoemd in art. 8:88 lid 1 sub a Awb.

6. Art. 8:89 Awb lid 2: In de overige gevallen is de bestuursrechter bevoegd voor zover de gevraagde vergoeding ten hoogste € 25.000 bedraagt. Lid 3: bestuursrechter is in gevallen, bedoeld in lid 2, niet bevoegd indien de belanghebbende het verzoek heeft ingediend nadat hij terzake van de schade een geding bij de burgerlijke rechter aanhangig heeft gemaakt. In r.o. 9.9 oordeelt de bestuursrechter dat art. 8:89 lid 3 Awb bedoeld is om te voorkomen dat een belanghebbende tijdens een procedure van spoor wisselt: indien hij eenmaal voor een bepaalde rechter (bestuursrechter of civiele rechter) heeft gekozen, kan hij niet bij een andere rechter terecht (wel na bestuursrechtelijke procedure naar civiele procedure).

7. R.o. 19.2: door intrekking beroep is is Tracébesluit onherroepelijk geworden (bip komt in de plaats van bob) en dus in rechte onaantastbaar. Moet worden uitgegaan van rechtmatigheid besluit. Hier kan vrijwel niet van worden afgeweken (alleen in uitzonderlijke omstandigheden.

8. Ja, de bestuursrechter gaat uit van het oordeel van de bestuursrechter. Inhoudelijke criteria besluitenaansprakelijkheid

9. Schade als gevolg van onrechtmatig handelen komt voor vergoeding in aanmerking. Sint Oedenrode - Driessen: moet sprake zijn van conditio sine qua non (causaal verband ontbreekt als ten tijde van het nemen van onrechtmatig besluit een rechtmatig besluit had kunnen worden genomen dat naar aard en omvang dezelfde schade zou hebben als gevolg). Nadere invulling conditio sine qua non → Biolicious (AB 2017/88): niet langer doorslaggevend of bestuursorgaan een rechtmatig besluit had kunnen nemen dat naar aard/omvang dezelfde schade tot gevolg zou hebben. Bestuursorgaan moet aannemelijk maken dat zo een besluit ook genomen zou zijn .

10. Art. 6:163 BW: Geen verplichting tot schadevergoeding bestaat, wanneer de geschonden norm niet strekt tot bescherming tegen de schade zoals de benadeelde die heeft geleden. Vie d’Or: Kijken naar de wetsgeschiedenis – doel van de wet; welke belangen beoogden we te beschermen. Als het niet alleen ging om het algemene belang, maar ook om het belang van het individu, dan wordt relativiteit aangenomen

11. Schietincident Alphen a/d Rijn (JB 2018/102): Hof gaat terug naar voorloper WWM, namelijk Vuurwapenwet 1919: uit die wetsgeschiedenis blijkt dat het niet alleen ging om collectief veiligheidsbelang, maar ook om voorkomen van slachtoffers (dus bescherming van individuele burgers).