Llanos Oil/Colombia (HR 24-09-2010, ECLI:NL:HR:2010:BM7679)

Essentie

Volkenrecht. Immuniteit van staten; geen conservatoir beslag mogelijk op ambtswoning van ambassadeur (art. 22 lid 3 in verbinding met art. 1, aanhef en onder i, en van art. 30 van het Verdrag van Wenen inzake diplomatiek verkeer van 18 april 1961); uitleg verdragen (art. 31 lid 1 Verdrag van Wenen inzake het verdragenrecht).

Een partij wil beslag doen leggen op de ambtswoning van een ambassadeur. De Hoge Raad oordeelt dat uit het Verdrag van Wenen inzake diplomatiek verkeer volgt dat de ambtswoning van de ambassadeur niet vatbaar is voor beslag. Het hof heeft terecht het standpunt verworpen dat deze immuniteit slechts geldt voor zover het functioneren van de diplomatieke missie door het beslag wordt gefrustreerd.

Casus

Llanos Oil heeft aan de voorzieningenrechter verlof gevraagd tot het leggen van conservatoir beslag op de ambtswoning van de ambassadeur van de Republiek Colombia in Nederland. De voorzieningenrechter heeft dit verlof geweigerd. Het hof heeft de beschikking bekrachtigd (ro. 3.1).

Hoge Raad

Uit de tekst van de desbetreffende bepalingen in het WVDV volgt dat de ambtswoning van de ambassadeur als ambtswoning van het hoofd van de zending respectievelijk als particuliere woning van een diplomatiek ambtenaar niet vatbaar is voor beslag. Dat de bepalingen inderdaad ook aldus moeten worden gelezen blijkt mede uit hun context en het voorwerp en doel van het verdrag (vgl. art. 31 lid 1 WVV), waaruit kan worden afgeleid dat in de in het WVDV voorziene gevallen moet worden verondersteld dat het doelmatig functioneren van de diplomatieke zendingen in het geding is en dat de voorrechten en immuniteiten dus gelden, onverschillig of in het concrete geval het doelmatig functioneren van de diplomatieke zending al dan niet wordt bedreigd (vgl. ook Bundesgerichtshof 28 mei 2003, IXa ZB 19/03). Op grond van de literatuur mag worden aangenomen dat naar de huidige opvattingen in de kring van de verdragsstaten geen uitzonderingen worden toegelaten op de regel uit het WVDV dat op de ambtswoning van een ambassadeur geen beslag kan worden gelegd, zodat er geen reden is tot een andersluidende uitleg van het verdrag als gevolg van ‘ieder later gebruik in de toepassing van het verdrag’ — de zgn. ‘subsequent practice’ — als bedoeld in art. 31 lid 3b WVV (ro. 3.2).

Het hof heeft het standpunt van Llanos Oil dat deze immuniteit van executie slechts geldt voor zover het functioneren van de diplomatieke missie door het beslag wordt gefrustreerd, derhalve terecht verworpen (ro. 3.3.).

Volgt verwerping, overeenkomstig de conclusie van de A‑G.

De A‑G noemt literatuur over het begrip ‘subsequent practice’ onder 15 en over de huidige opvattingen betreffende de mogelijkheid van beslag op ambtswoningen van ambassadeurs onder 16.