Labor law and social Law: Checklists, Jobs, Projects, Skills, Study Assistance & Summaries

Hajziani/Van Woerden (HR 14-01-1983, NJ 1983, 457)

Onderwerp

Beëindiging arbeidsovereenkomst met wederzijds goedvinden bij buitenlandse werknemer.

Casus

Tussen Van Woerden en Hajziani bestond een arbeidsovereenkomst. Vlak voordat Hajziani op vakantie gaat, heeft hij een door Van Woerden opgestelde verklaring ondertekend, waarbij hij akkoord ging met de afrekening van zijn salaris en de vergoeding van de niet genoten vakantiedagen. Op het moment dat Hajziani weer terug komt, krijgt hij van Van Woerden de mededeling dat er geen werk meer voor hem is.

De vraag is nu of de arbeidsovereenkomst eenzijdig of tweezijdig is beëindigd. In het eerste geval zou Hajziani namelijk nog recht hebben op betaling van zijn loon.

Rechtsvraag

Is het zetten van een handtekening voor ontvangst onder een beëindigingbrief voldoende om instemming met beëindiging van de arbeidsovereenkomst aan te nemen?

Hoge Raad

Uit het enkele feit dat een werknemer bereid is tot het plaatsen van zijn handtekening

NS, HR 30-05-1986, NJ 1986, 688

Onderwerp

Rechtmatigheid staking, art. 6 lid 4 ESH.

Casus

Werknemers van NS voeren onder leiding van de vakbonden collectieve acties tegen de NS. Ze houden stiptheidsacties, langzaamaanacties en werkonderbrekingen van korte duur.

Met deze collectieve acties willen de vakbonden hun verzet aanduiden tegen het voornemen van de minister van Sociale Zaken om het salaris van de werknemers te korten en de zogenaamde prijscompensatie te laten vervallen. De NS dagvaardt de vakbonden en eist stopzetting van de acties.

Rechtsvraag

Hoe dient art. 6 lid 4 Europees Sociaal Handvest (ESH) te worden uitgelegd?

Hoge Raad

Alvorens over te kunnen gaan tot bespreking van het middel stelt de Hoge Raad eerst vast dat art. 6 lid 4 ESH een bepaling is die naar haar inhoud een ieder kan verbinden. Op grond van art. 93 GW heeft het artikel dus rechtstreekse werking

Pensioenfonds DSM/Fox (HR 20-02-2004, NJ 2005, 493)

Casus

Het gaat in deze zaak om de uitleg van een pensioenreglementsbepaling in de relatie tussen de werknemer en het pensioenfonds. Op de bewoordingen waarin het reglement is gesteld heeft de werknemer geen invloed gehad; de overwegingen die ten grondslag hebben gelegen aan de wijze waarop deze bepaling is geredigeerd, zijn voor hem niet kenbaar. In cassatie wordt betoogd dat de rechtbank heeft miskend dat zij niet alleen op de bewoordingen van de betrokken bepaling diende te letten, maar tevens aandacht moest besteden aan alle omstandigheden van het geval (de ratio van de regeling, de redelijkheid van (de uitkomst van) de uitleg die het pensioenfonds voorstaat en de mate waarin die uitleg past binnen het systeem van het pensioenreglement als geheel, met uitzondering van de niet-kenbare bedoeling van degenen die de betrokken bepaling hebben geredigeerd).

Hoge Raad

De vraag hoe in