Professional Skills in Pedagogics: The best scientific articles summarized

Introductie

Het is onduidelijk in welke mate contextuele verschillen in observatie settings een rol spelen bij het observeren en vergelijken van ouderlijke sensitiviteit bij zowel moeders en vaders (= vermogen van ouders om signalen van hun kinderen nauwkeurig te interpreteren en op gepaste manier op te reageren). Hier focus op ouderlijke overeenkomsten, verschillen in sensitiviteit voor baby's, contextuele verschillen en samenspel met elkaar. 

4 Hypotheses: 

1. Ouderlijke sensitiviteit in verschillende contexten is significant gecorreleerd: ouders die in één context gevoeliger zijn, zijn ook gevoeliger in andere contexten.
2. Ouders zijn gevoeliger in een routine verzorging context dan in een vrij spel context.
3. Over het algemeen zijn moeders en vaders even gevoelig.
4. Mogelijke ouder-context-interactie effect op ouderlijke sensitiviteit.

Methode

N = 109 ( 47 boys), families met moeder en vader die beide Nederlands spraken en ten minste 21 jaar waren. Meer dan helft van ouders hadden hogere educatie en bijna allemaal hadden ze een betaalde baan.

Sensitiviteit werd in 4 contexten onderzocht: 

1. Routine verzorging (kind baden of luier verschonen)
2. Vrij spel (5 min spelen zonder accessoires)
3. SFP-basislijn (Still Fase Paradigm, ouders spelen op normale manier met elkaar)
4. SFP-hereniging (na 1 min still-fase na basislijn weer 2 min normale interactie met kind)

Ouderlijke sensitiviteit  in context 1 en 2 gemeten met Ainsworth Sensitivity Scale (ASS, 9-punt Likert schaal) en in context 3 en 4 met Mother-Infant Coding System (MICS, 4-punt Likert schaal). Voor dit onderzoek is de ASS schaal gehercodeerd naar een vergelijkbare schaal met de MICS om de resultaten te kunnen analyseren.

Resultaten 

Covariaten in GLM Repeated Measures analyse:

• Educatie levels van zowel moeder als vader (correleert significant met ouderlijke sensitiviteit in bepaalde contexten)
• Duur van routine verzorging (geen significante correlatie met sensitiviteit)

Resultaten t.o.v. hypotheses:

1. Voor zowel moeders als vaders werd een zwak tot sterke correlatie gevonden in sensitiviteit tussen verschillende contexten, waarbij ze het hoogst waren voor beide SFP contexten. 
2. Sensitiviteit in routine verzorging significant hoger dan in vrij spel en beide SFP, sensitiviteit significant hoger in vrij spel dan in SFP contexten en geen significant verschil tussen beide SFP contexten.
3. Geen significante verschillen sensitiviteit moeders en vaders.
4. Geen significant interactie effect tussen ouder en context.

Discussie

Ouders die hogere sensitiviteit lieten zien in één van de contexten, lieten dit ook in de andere contexten zien, maar hier was wel variabiliteit in te zien. Het zou kunnen dat ouders minder sensitief zijn in situaties waarin ze minder ervaring hebben.

Het lijkt er op dat meer natuurlijke contexten resulteren in hogere levels van sensitiviteit, vandaar dat significant lagere sensitiviteit was in de SFP contexten. Ook kan het dat ouders routine verzorging meer natuurlijker vinden dan 5 minuten ononderbroken spelen met hun kind, waardoor er significant hogere sensitiviteit was in routine verzorging dan vrij spel.

Er zijn geen verschillen gevonden in sensitiviteit tussen moeders en vaders op 4 maanden oude kinderen. Het zou kunnen dat verschillen op een latere leeftijd opkomen.

Limitaties van het onderzoek zijn:

• Het gebruik van zowel de ASS als de MICS, die niet compleet met elkaar overeenkomen.
• Het is de vraag of SFP een juiste stress oproepende procedure is, aangezien niet alle kinderen stress ervaren in SFP. In toekomst beter om een meer universele stress procedure te gebruiken.
• Er was een specifieke volgorde van de verschillende contexten, wat wellicht invloed heeft gehad.

Discussiepunten

1. Voor dit onderzoek bleek uit vooranalyses dat meer dan de helft van de doelgroep een hogere educatie had (bachelor) en dat het educatie level van zowel moeder als vader significant correleerde met sensitiviteit. Het zou kunnen dat hoger opgeleide ouders meer bewust zijn van ouderlijke sensitiviteit en dus hogere mate van sensitiviteit laten zien. Het is dus de vraag in hoeverre de resultaten uit dit onderzoek generaliseerbaar zijn, gezien deze correlatie tussen sensitiviteit en educatie level?
2. In het artikel wordt aangegeven dat de duur van routine verzorging ook als covariaat wordt meegenomen in de GLM Repeated Measures analyse, ondanks dat deze variabele niet significant was. Uit dit onderzoek blijkt dat meer natuurlijke observatie settings significant gecorreleerd zijn met meer sensitiviteit en uit eerder onderzoek lijkt te blijken dat langere observaties ook gecorreleerd zijn met meer sensitiviteit. Wat kan er voor hebben gezorgd dat de duur van de routine verzorging hier toch niet signifcant gecorreleerd was met sensitiviteit?

Introductie

Sensitiviteit (Ainsworth) = vermogen van de moeder om de signalen en communicatie van haar kind waar te nemen, nauwkeurig te interpreteren en hier adequaat en snel op te reageren. Er zijn dus 4 essentiële componenten:

• Bewustzijn van de signalen
• Juiste interpretatie van signalen
• Passende reactie
• Snelle reactie

Aan alle 4 de componenten dient voldaan te worden om een sensitieve ouder te zijn.

Bewustzijn van de signalen

Moeder's bewustzijn van de signalen bestaat uit 2 aspecten:

• Toegankelijkheid (accessibility):
  • Moeder moet toegankelijk zijn voor de communicatie en signalen van het kind voordat ze sensitief kan zijn.
• Drempels (thresholds):
  
  • De meest gevoelige moeder is alert op de meest subtiele, minimale, ingetogen signalen (en heeft lage drempels).

Juiste interpretatie van signalen

Het vermogen om signalen van het kind juist te interpreteren bestaat uit 3 aspecten:

• Bewustzijn (awareness):
  • Een onoplettende, "negerende" moeder is vaak niet in staat om de signalen van het kind correct te interpreteren wanneer deze signalen een keer wel haar onoplettendheid doorbreken, omdat ze zich niet bewust was van de eerdere tekenen en de tijdelijke context waarin het gedrag zich voordoet.
• Vrijheid van vervorming (freedom of distortion):
  
  • Moeders die een vertekend beeld hebben, hebben de neiging om signalen van het kind vanuit hun eigen perspectief en behoeftes te zien. Echter,
  • Moeders die hun perceptie van hun kind het minst vervormen, hebben enig inzicht in hun eigen wensen en stemmingen en zijn zich meestal bewust van hoe hun eigen gedrag en stemmingen het gedrag van hun kind beïnvloeden
• Empathie (empathy):
  
  • Moeder moet zich kunnen inleven in de gevoelens en wensen van haar baby voordat ze gevoelig kan reageren.

Passende reactie

Het is essentieel dat de reacties van de moeder passen bij de situatie en de communicatie van het kind.

• De sensitieve moeder reageert in 1e levensjaar sociaal op de pogingen van de baby om sociale interactie op gang te brengen, speels op zijn pogingen om het spel te initiëren, en zet hem neer als hij op ontdekkingstocht gaat.
  • De moeder die op de juiste manier op haar kind reageert, stimuleert hem niet door op een te intense, te krachtige, te langdurige of te opwindende manier met elkaar om te gaan.
  • Evenzo is het onwaarschijnlijk dat ze het kind onderstimuleert door de signalen op te pikken en te beantwoorden die hij geeft als hij zich verveelt of van streek is.
• In 2e levensjaar verandert de reactie van de moeder op de signalen van het kind zo dat het niet zozeer in overeenstemming is met wat hij/zij wil, maar een compromis is tussen wat het kind wil en wat ervoor zorgt dat hij/zij zich op de lange termijn het meest veilig, bekwaam, comfortabel etc. voelt.
  
  • Moeder laat het kind geleidelijk zien dat zij geen instrument van zijn/haar wil is, maar een samenwerkingspartner wiens deelname op gepaste wijze moet worden uitgelokt.
  • Moeder zal de heerszuchtige eisen van het kind een beetje frustreren, maar gedrag aanmoedigen dat uitnodigend of vragend is in plaats van veeleisend.

Het belangrijkste punt is dat een sensitieve, gepaste reactie niet noodzakelijkerwijs volledige naleving van de wens van de baby inhoudt, maar dat naleving heel vaak de meest geschikte reactie kan zijn.

Daarnaast is het ook belangrijk dat interacties met het kind goed opgelost of goed afgerond en voltooid zijn en dat het kind tevreden is.

Snelle reactie

Het is ook belangrijk dat reacties op het kind snel zijn en niet zo vertraagd dat het kind niet kan begrijpen dat de reactie bij een eerder signaal hoort.

• Een moeder is ongevoelig als ze niet reageert op de uitgestrekte armen van de baby, op zijn opgewonden begroeting, of gewoon op zijn glimlach of zachte aanraking.

Een probleem is de timing van routinematige activiteiten en spelen in sensitiviteit.

• Willekeurige of zeer rigide timing van belangrijke interacties tussen moeder en kind zijn vaak insensitief voor de signalen, stemmingen en ritmes van het kind.
• Wanneer een moeder de dagelijkse bezigheden met haar baby zo organiseert dat het voor zichzelf zo makkelijk mogelijk is en/of bij de klok denkt, houdt ze weinig of geen rekening met het tempo en de huidige toestand van het kind en is ze niet sensitief.

Sensitiviteit Schaal

Deze Sensitiviteit puntenschaal loopt van 1 tot en met 9. Alle oneven getallen (1,3,5,7 en 9) hebben specifieke toelichtingen die een indicatie geven van de mate van sensitiviteit die een ouder laat zien. De even getallen (2,4,6 en 8) wijzen op een mate van sensitiviteit die tussen twee toelichtingen in zit.

1. Hoog insensitief

• Moeder is extreem insensitief en lijkt gestuurd te worden door haar eigen wensen, stemming en behoeftes. Wanneer deze acties overeenkomen met de signalen van het kind, is dit toeval.
• Moeder lijkt zich niet te kunnen verplaatsen in het perspectief van het kind en vooral haar eigen behoeftes na te streven.
• Moeder kan soms wel reageren op het kind wanneer zijn/haar signalen intens, lang of vaak genoeg zijn. Echter zijn deze reacties vaak vertraagd.

3. Insensitief

• Moeder reageert regelmatig niet snel en/of adequaat op de signalen van het kind, maar lijkt soms wel een capaciteit voor sensitiviteit te laten zien in haar reacties en interacties met het kind.
• Moeder lijkt zich niet te kunnen verplaatsen in het perspectief van het kind, wellicht omdat ze bezig is met andere dingen of haar eigen behoeftes nastreeft.
• Moeder lijkt de signalen van het kind wel op te merken, maar is geneigd om niet aan het kind toe te geven (bijv. door zelf er geen zin in te hebben of het kind niet willen verwennen) of vertraagd de adequate reactie zo lang dat het niet meer past bij de toestand van het kind.
• Moeder lijkt adequaat te reageren op het kind, maar breekt de interactie vroegtijdig af waardoor het kind ontevreden is. Deze interacties lijken gefragmenteerd, halfslachtig, plichtsmatig of ongeduldig.
• Moeder kan wel haar eigen gedrag afstemmen op het kind en toont enige sensitiviteit wanneer de eigen wensen, stemmingen en activiteiten overeenkomen met die van het kind en/of wanneer het kind duidelijk van streek is of dwingend is in de communicatie.

5. Inconsistent sensitief

• Moeder heeft inconsistente periodes van sensitiviteit en insensitiviteit, waarin ze bij insensitiviteit de signalen van het kind niet opmerkt. Op de meeste gebieden is moeder snel en sensitief, maar op andere gebieden juist traag en insensitief.
• Moeder lijkt zich op bepaalde momenten te kunnen verplaatsen in het perspectief van het kind, maar op andere momenten worden haar interpretaties en reacties vervormd door haar eigen behoeftes.

7. Sensitief

• Moeder interpreteert duidelijke signalen van het kind nauwkeurig en kan daar snel en adequaat op reageren, maar is minder gevoelig dan moeders met een hogere sensitiviteit en is minder afgestemd op het opmerken van subtiele signalen van het kind.
• Moeder kan zich verplaatsen in het perspectief van het kind en haar interpretaties en reacties worden niet vervormd door haar eigen behoeftes.
• Moeder is niet altijd consistent snel of adequaat met reageren, waardoor er mismatches ontstaan, in vergelijking met sensitiviere moeders. Echter zijn deze momenten nooit serieus uit balans met het tempo, de staat en de communicatie van het kind.

9. Hoog sensitief

• Moeder is uitstekend afgestemd op zowel duidelijke als subtiele signalen van het kind en kan daar snel en adequaat op reageren.
• Moeder kan zich verplaatsen in het perspectief van het kind en haar interpretaties en reacties worden niet vervormd door haar eigen behoeftes.
• Moeder geeft het kind bijna altijd waar hij/zij om vraagt, maar erkent de communicatie van het kind en biedt tactisch een alternatief aan wanneer ze het gevoel heeft dat ze beter niet kan voldoen aan de eisen van het kind (bijv. te druk of heerszuchtig).
• Moeder heeftt "goed afgeronde" interacties met het kind, waarbij beiden na afronding tevreden zijn.
• Moeder maakt haar reacties tijdelijk afhankelijk van de communicatie en signalen van het kind.

Notitie. De puntschaal 1 wordt bijna nooit toegekend.

Samenvatting van het observatie-instrument Ainsworth's Sensitiviteit Schaal bij werkgroep 2 bij het derdejaars vak Observatie van gezinnen van de studie Pedagogische Wetenschappen aan de Universiteit Leiden. 

Literatuur: Observatie-instrument Ainsworth Scale: Sensitivity vs Insensitivity to the Baby's Signals

Introductie

Het doel van deze studie was om de complexe onderlinge relatie te onderzoeken tussen moeder's opvoedgedrag in de vorm van de vroege zachte controle en sensitiviteit bij het voorspellen van het regulerende vermogen (effortful control, EC) van kinderen en het academisch functioneren met bijzondere aandacht voor mogelijke bemiddelende (mediating) en modererende factoren.

Er is aangetoond dat ondersteunend opvoedingsgedrag, zoals warmte en gevoeligheid, gunstige academische resultaten bij kinderen voorspelt. Een andere dimensie van ouderschap, maternale zachte controle, kan ook in verband worden gebracht met de academische aanpassing van kinderen. Zachte controle is een niet-dwingende disciplinerende strategie waarbij ouders de autonomie van het kind ondersteunen door inductieve redenatie, strategisch plannen en het reguleren van hun eigen gedrag. Dit kan in de vorm van het opstellen en uitleggen van regels aan het kind over het opruimen van speelgoed of het monitoren van huiswerk.

Effortful control (EC) is een regulerend vermogen van temperament, wat zich uit in mate van executieve aandacht, het kunnen inhiberen van ongepaste reacties en het activeren van gewenste reacties. Uit eerder onderzoek is naar voren gekomen dat EC hoge sociale competentie en academisch functioneren voorspelt. Ook blijkt dat opvoedgedrag invloed heeft op EC.

De huidige studie is de eerste voor zover bekend die onderzoekt of maternale zachte controle in de eerste levensjaren het academische functioneren van kinderen voorspelt tijdens de overgang naar de basisschool. De volgende hypotheses zijn opgesteld:

• Zachte controle van moeders is positief voorspellend voor EC vaardigheden in kinderen.
• Zachte controle heeft een positief voorspellend effect op academisch functioneren.
• Sensitiviteit heeft een moderend effect op de relatie tussen zachte controle en EC, waarin een lage sensitiviteit gepaard gaat met minder effectieve zachte controle op EC.
• EC is een mediator tussen de relatie van opvoedgedrag (sensitiviteit en zachte controle) en academisch functioneren.

Methode

De huidige studie maakte deel uit van een longitudinaal onderzoeksproject naar de sociaal-emotionele ontwikkeling van peuters. De deelnemers werden bij de geboorte gerekruteerd uit drie ziekenhuizen (M_leeftijdmoeder = 29 jaar).

Er waren 5 meetmomenten:

• T1: 18 maanden (N = 255, 141 jongens; leeftijd M = 17,79 maanden, SD = 0,51) voornamelijk blank (81%) en geïdentificeerd als niet-Spaans (77%)
• T2: 30 maanden (N = 222)
• T3: 42 maanden (N = 200)
• T5: 72 maanden (N = 162)
• T6: 84 maanden (N = 143)

Op T1 t/m T3 werd sensitiviteit (d.m.v. vrij spel taak en leertaak), zachte controle (d.m.v. opruim-taak en verbod-taak) en EC (d.m.v. verlaat snoepje en wachten op een strik taak) geobserveerd in het lab. EC werd ook gemeten met behulp van de Early Childhood Behaviour Questionnaire (ECBQ). Op T5 en T6 werd het academisch functioneren gemeten met de School Liking and Avoidance Questionnaire (SLAQ). Controle variabelen waren geslacht, SES en verbale vaardigheden van kinderen. In het artikel worden alle taken en vragenlijsten met coderingen uitgebreid toegelicht.

Resultaten

Analyses van de controle variabelen resulteerde in sekseverschillen: in vergelijking met moeders van jongens scoorden moeders van meisjes hoger op moederlijke sensitiviteit en scoorden meisjes significant hoger op sommige componenten van EC en academisch functioneren. Daarnaast bleek dat SES positief gerelateerd is aan de sensitiviteit en warmte van de moeder op alle meetmomenten en de zachte controle van de moeder op T1 en T2. Gerapporteerde EC en academisch functioneren door moeders en leraren waren stabiel over tijd.

De resultaten tonen aan dat zachte controle alleen op T1 en T2 de EC van kinderen 1 jaar later significant voorspelde, maar niet op latere leeftijden. Daarnaast voorspelde EC significant hoger academisch functioneren op T5 en T6, maar was er geen directe link tussen zachte controle en academisch functioneren. EC is dus een significante mediator tussen zachte controle en academisch functioneren.

Ook vonden ze dat sensitiviteit een moderator was tussen zachte controle en EC, waarbij zachte controle een significante, positieve voorspeller was voor EC op T2 wanneer er sprake was van hoge sensitiviteit. Tevens was EC een mediator tussen zachte controle en academisch functioneren bij hoge sensitiviteit.

Conclusie

De resultaten laten zien dat maternale zachte controle een predictor is voor hogere EC vaardigheden en dat deze hogere EC vaardigheden een positieve invloed hebben op het academisch functioneren van de kinderen op de basisschool. Maternale sensitiviteit modereerde de associatie tussen maternale zachte controle en EC van kinderen, waarbij EC op zijn beurt academisch functioneren voorspelde. Het is heel goed mogelijk dat moeders die hoog scoren op zachte controle waarschijnlijk goed gereguleerd zijn en als voorbeeldige rolmodellen van zelfregulerend gedrag voor hun kinderen kunnen dienen. Dit soort ondersteunende begeleiding kan de opwinding van kinderen beperken en hen in staat stellen effectieve regulatiestrategieën te leren. Het kan nuttig zijn om te testen of maternale sensitiviteit en zachte controle op elkaar inwerken om andere aspecten van het zelfregulerende gedrag van kinderen te voorspellen, zoals toegewijde naleving.

Er was geen directe associatie tussen zachte controle en academisch functioneren, in tegenstelling tot de hypothese. Dit zou kunnen doordat de taken (e.g. opruim-taak en verbod-taak) te simplistisch waren voor de kinderen op latere leeftijd. Daarnaast voorspelde zachte controle alleen na 18 maanden de EC van kinderen na 30 maanden, maar niet op de EC van kinderen na 42 maanden. Dit sugereert dat zachte controle vooral invloed heeft in de jonge jaren en dat deze invloed afneemt naarmate kinderen ouder worden en zelfregulerende strategieën ontwikkelen. Bovendien voorspelde EC van kinderen niet de zachte controle van de moeder.

Sterke punten van de studie zijn:

• Het gebruik van observationele en multi-reporter longitudinale gegevens.
• Het gebruik van strenge statistische analyses en een zorgvuldig bedacht onderzoek waarbij veel factoren onder controle van de onderzoeker waren of in de analyses voor gecontroleerd werd.

Verschillende beperkingen van de studie zijn:

• Het verlies van een aanzienlijk aantal deelnemers tussen de eerste en de laatste meetmomenten van de studie als gevolg van verplaatsing van gezinnen en moeite met plannen
• Beperkte generaliseerbaarheid van de studie door de demografische kenmerken van de steekproef.
• Hier zijn alleen moeders onderzocht en geen vaders.

Notitie. Op de laatste pagina's van het artikel staan figuren waarmee de significantie van correlaties tussen variabelen visueel zijn gemaakt. Het is te verwachten dat er naar deze figuren gevraagd zal worden op het tentamen.

Fysieke agressie

Fysieke agressie = gedrag waarmee je een object of een persoon schade toebrengt in een situatie waarin agressie aannemelijk is en het niet verklaard kan worden door motorische beperkingen, functionaliteit, spel of exploratie. Agressie naar het eigen lichaam toe noteer je wel, maar wordt meegenomen in de agressie score.

Voorbeelden van agressie:

• Trekken, spugen, slaan, krabben, schudden, duwen, springen/stampen of schoppen
• Gooien of smijten
• Fysiek dreigen met agressief gedrag (bijv. Hand omhoog doen, maar geen daadwerkelijk slaande beweging)

Voorbeelden van geen agressie:

• Gooien met een bal of spelen met een hamer
• Hardhandig pakken van objecten
• Lostrekken/tegenstribbelen als moeder het kind vastheeft of moeder een object vasthoudt
• Object laten vallen
• Trappen of met armen zwaaien zonder richting in bijvoorbeeld een driftbui
• Driftig, druk, baldadig, stout of ongehoorzaam gedrag zonder expliciete agressie

Coderen

Agressie kan onderscheiden worden van spel, taak, communicatie horende bij de leeftijd of onhandige motoriek door:

• Onnodige en/of overmatige kracht
• Context van situatie
• Gezichtsuitdrukking van het kind en eventueel ook verbale uitdrukkingen

Agressief gedrag wat op elkaar volgt, worden alleen apart geteld als:

• Ten minste 2 seconden tussen gedragingen
• Het verschillende gedragingen zijn (bijv. schoppen en slaan)

Als een gedrag niet zichtbaar is, maar wel te horen is, dan mag dit ook gecodeerd worden als agressie. Twijfel je of er sprake was van agressie? Codeer het dan niet als agressie.

Ongeacht hoe moeder reageert op de agressie, wordt het agressieve gedrag gecodeerd als agressie.

Samenvatting van het observatie-instrument Agressie bij werkgroep 3 bij het derdejaars vak Observatie van gezinnen van de studie Pedagogische Wetenschappen aan de Universiteit Leiden. 

Literatuur: Observatiesysteem Agressie

Introductie

Obesitas komt in alarmerende mate zowel bij volwassenen als bij kinderen in de VS voor, waarbij de prevalentie bij jongere kinderen groeit. Tijdens de eerste twee levensjaren zijn kinderen vooral afhankelijk van hun opvoeders wanneer het aankomt op adequate en gepaste voeding. Kindgerichte voedingsbenaderingen van ouders, waarbij sensitief zijn en reageren op de signalen van honger en verzadiging van een kind, worden als ondersteunend gezien voor de ontwikkeling van controle over de eetlust. Voedingsbenaderingen waarbij er een gebrek is aan sensitiviteit en responsiviteit worden verondersteld een rol te spelen in de ontwikkeling van obesitas door het overvoeden terwijl een kind geen honger (meer) heeft.

Het doel van dit onderzoek was om de Responsiveness to Child Feeding Cues Scale ( RCFCS ) te ontwikkelen, een observationele maatstaf voor dyadische voedingsinteracties tussen kind en ouder. Bij deze maatstaf wordt er gekeken naar het ontwikkelen van obesitas en de beheersing van eetlust voor verzorgers van kinderen jonger dan 2 jaar.
Er werd een onderzoek uitgevoerd om de interbeoordelaarsovereenstemming en voorlopige criteriumvaliditeitsassociaties van de RCFCS van kind/moeder en gezinsdemografie te evalueren

Methode

N = 144 etnisch diverse moeders en hun gezonde kinderen van 7 tot 24 maanden oud, die deelnamen aan een groter onderzoek naar beoordelingsmethoden voor voeding en waarvan de moeders de primaire opvoeder waren van het kind.
Inclusiecriteria voor de kinderen waren: een voldragen geboorte (37-42 weken), voedingsproblemen en chronische medische aandoeningen of medicatiegebruik.

De observaties van voedinginteracties werden opgenomen met twee camera's in een nagebootste huiselijke kamer met bijvoorbeeld TV en eigen badkamer. Demografische factoren en eigenschappen van moeder en kind (zoals gewicht) werden ook gemeten.

RCFCS

De RCFCS omvat voedingsaanwijzingen die de periode van de vroege kindertijd tot de peutertijd bestrijken, zodat de responsiviteit op voeding binnen en over de perioden van de vroege ontwikkeling van het kind kan worden onderzocht. Op deze manier kunnen zowel de variabiliteit in voedingsgedrag en gedragspatronen bij baby's van 3 maanden oud en hun verzorgers, als vergelijkingen in de ontwikkeling tussen 3 maanden oude en 6 maanden oude baby-verzorger-interacties onderzocht worden. Daarnaast is de RCFCS theoretisch gebaseerd op  de hechtingstheorie, waarbij zowel het kind als de verzorger een actieve rol spelen in de voedingsinteractie.

Het instrument keek naar de volgende factoren:

• Algemene responsiviteit tijdens voeden
  • Visuele oplettendheid
  • Positieve uitingen
  • Negatieve uitingen
  • Relaxte fysieke bewegingen
• Signalen van het kind
  
  • Honger
  • Verzadiging
• Moederlijke responsiviteit op voedingssignalen van kind
  
  • Hongersignalen voor het voeden
  • Reactie op honger- en verzadigingssignalen net vor het begin met voeden
  • Verzadigingssignalen tijdens het voeden

Alle variabelen werden op een 5-punt Likertschaal gescoord, waarbij 1 "Helemaal niet" en 5 "Hoog" representeerde.

Responsiviteit op signalen van honger bij kinderen werd beoordeeld op basis van de soorten hongersignalen die werden waargenomen vanaf het begin van de observatie tot het moment waarop de verzorger met voedselbereiding begon, gedefinieerd als het punt waarop de moeder voedsel begon te bereiden of het kind in de slaapzaal werd geplaatst.

Resultaten

Interbeoordelaarsbetrouwbaarheid

Betrouwbaarheid voor het coderen van de sterkte van signalen van late honger van het kind, evenals de negatieve expressiviteit van de moeder jegens het kind tijdens het voeden kon niet worden geschat vanwege een lage waargenomen frequentie van optreden. De interbeoordelaarsbetrouwbaarheid van de overige variabelen was gemiddeld (.60) tot hoog (>0.80).

Responsiviteit

Algemene responsiviteit van moeder en kind op elkaar waren positief gerelateerd aan elkaar. Moeders die algemeen responsief waren op het kind hadden kinderen die vergelijkbaar sterk reageerde op hun moeder.

Moeders die over het algemeen meer responsief waren tijdens de voedingsinteractie, waren ook meer responsief op voedingssignalen (vooral hongersignalen). Moeders reageerden bijna 2 keer zoveel op hongersignalen dan op verzadigingssignalen.

RCFCS criteriumvaliditeit

Kinderen waren over het algemeen meer responsief naar moeder toe als hun moeders ouder waren en een hogere educatie en inkomen hadden.

Er werden hogere mate van responsiviteit van de moeder gevonden op:

• over het algemeen bij moeders met een hogere educatie en inkomen en met minder kinderen.
• hongersignalen van het kind bij moeders van oudere kinderen.
• verzadigingssignalen van het kind bij moeders die aangaven getrouwd te zijn of samen te wonen met een partner, een hogere opleiding en inkomen te hebben, langer borstvoeding te geven, die een lagere BMI hadden, en degenen van wie werd waargenomen dat de kinderen zichzelf voedden.

Conclusie

Hoewel de inspanningen om obesitas te voorkomen zich steeds meer richten op kinderen in de vroege stadia van ontwikkeling, blijft de wetenschappelijke onderbouwing rond voeding voor kinderen zwak. Het observatieinstrument RCFCS blijkt betrouwbaar te zijn voor het meten van responsiviteit bij kinderen tussen de 7 en 24 maanden oud, op te maken uit de hoge interbeoordelaarsbetrouwbaarheid en initiële bewijs voor validiteit.

De responsiviteit van de moeder tijdens het voeden was gecorreleerd met de algemene responsiviteit en betrokkenheid bij het kind tijdens het voeden. Moeders reageerden over het algemeen beter op hongersignalen dan verzadigingssignalen, wat te maken kan hebben met de de biologische evolutie. Daarnaast reageerden moeders meer op hongersignalen dan verzadigingssignalen van kinderen die zichzelf voedden dan jongere kinderen die nog steeds voornamelijk door de verzorger werden gevoed. Deze bevindingen zijn logisch in het licht van het toenemende vermogen van baby's om te communiceren gedurende het eerste jaar, wat de specificiteit van de signalen van het kind en de nauwkeurigheid van de interpretatie van de verzorger zou kunnen vergroten.

Langere borstvoedingsperioden werden in verband gebracht met een grotere respons op verzadigingssignalen van het kind, wat zou kunnen komen door het intieme moment van borstvoeden ten opzichte van een fles geven (maar dit is nog niet onderzocht). Moeders die beter reageerden tijdens het voeden, hadden over het algemeen hogere inkomens en opleidingsniveaus, wat verklaard zou kunnen worden door het betere begrip van de ontwikkeling van het kind.

Daarnaast was BMI van de moeder negatief geassocieerd met het reageren op verzadigingssignalen. Dit kan te maken hebben met het design van het onderzoek, wat zich gericht heeft op bredere voedingsconstructies waarin het reageren op de signalen en eetlust van het kind impliciet is, maar niet wordt gemeten. Het zou kunnen dat zwaardere moeders minder bewust zijn van hun eigen verzadigingssignalen en daardoor ook minder bewust zijn van de signalen van hun kinderen. Een andere verklaring kan zijn dat de voedingssignalen van kinderen met zwaardere moeders moeilijker te interpreteren zijn dan die van andere kinderen.

 De bevindingen suggereren dat de reactie van de moeder op voedingssignalen van het kind door verschillende factoren wordt beïnvloed en een doelwit voor interventie kan zijn.

Een aantal limieten van het onderzoek zijn:

• Er kunnen geen causale relaties worden getrokken uit dit onderzoek.
• Moeders hadden een redelijk hoog educatielevel ten opzichte van de US norm en relatief weinig kinderen waren obese, waardoor de relatie tussen responsiviteit en obesitas niet onderzocht kon worden.

Artikelsamenvatting van Hodges, E. A., Johnson, S. L., Hughes, S. O., Hopkinson, J. M., Butte, N. F., & Fisher, J. O. (2013). Development of the responsiveness to child feeding cues scale. Appetite, 65, 210-219 bij het derdejaars vak Observatie van interacties binnen gezinnen van de studie Pedagogische Wetenschappen aan de Universiteit Leiden.

Wat is ervaringsdeskundigheid?

Ervaringsdeskundigheid is het vermogen om op grond van eigen herstelervaring voor anderen ruimte te maken voor herstel. Het gaat om meer dan alleen het hebben van ervaring. Iemand moet zijn eigen ervaring delen met lotgenoten om brede en genuanceerde ervaringskennis te ontwikkelen. Vervolgens moet geleerd worden die kennis in te zetten ten behoeve van anderen. Het gaat er dus om de vaardigheid om de kennis en ervaring over het eigen herstelproces gecombineerd met ervaringen van anderen op professionele wijze in te zetten in cliëntcontact.

Wat is peer support?

Peer support is de sociaal-emotionele ondersteuning, vaak gekoppeld aan praktische steun, dat onderling gegeven wordt door personen met een psychische aandoening, met als doel een gewenste sociale of persoonlijke verandering tot stand te brengen. Het is gebaseerd op het idee dat vanwege gedeelde ervaringen en levensomstandigheden, peers beter in staat zijn om een steunvolle vertrouwensrelatie tot stand te brengen met mensen die hulp nodig hebben. Kameraadschap, steun, empathie en het delen van adviezen gaan gevoelens van eenzaamheid, discriminatie, frustratie en afwijzing die door mensen met een psychiatrische aandoening worden beleefd, tegen.

Wat zijn de voordelen van peer-supportprogramma´s vergeleken met traditionele benaderingen in de geestelijke gezondheidszorg?

• Een groter gevoel van hoop door positieve zelfonthulling.

• Meer vertrouwen, empathie en begrip tussen de peer-supporter en de ontvanger.

• Het gebruik van vergelijkbare achtergrond en ervaring om positieve rolmodellering te faciliteren.

Wat is professionele zelfonthulling?

Bij professionele zelfonthulling verschaft een (zorg)professional persoonlijke informatie aan de cliënt. De relatie van mens tot mens speelt een belangrijke rol in de psychische zorg, maar persoonlijke ervaringen die gerelateerd zijn aan het beroep van de professional blijven vaak verzwegen en onbenut. Ook in de zorgverleningsopleidingen bestaat er een taboe op het doorbreken van eigen ervaringen en wordt dit vaak als onprofessioneel beschouwd.

Wat is het belang van peer-supportprogramma´s in hulpverleningsopleidingen?

Psychische kwetsbaarheden kunnen een belemmering vormen voor de beroepsontwikkeling. Peer-supportprogramma´s kunnen psychische problemen bespreekbaar maken, zodat peers kunnen leren van elkaar ervaringen, elkaar emotionele ondersteuning kunnen bieden en tips kunnen uitwisselen. Deze verkenning helpt hen bij de overweging of en hoe ze persoonlijke ervaringen in willen of kunnen zetten in hun werk. Dit draagt bij aan de ontwikkeling van de ervaringsdeskundigheid van de toekomstige hulpverlener.

Sibling interactie - speelgoed

Het observatie-instrument Sibling interactie - speelgoed meet de frequentie van conflict en prosociaal gedrag tussen siblings in intervallen van 30 seconden tijdens 5 minuten vrij spel, waarbij er één saai en één aantrekkelijk speelgoed aangeboden wordt. Tijdens het vrij spel wordt de ouder geinstrueerd alleen het spel te onderbreken als zij dit noodzakelijk achten. Gedragingen die op instructie van de ouders plaatsvindt, worden niet gecodeerd als conflict of prosociaal gedrag. Als de gedragingen na de instructie van de ouder nog 10 seconden aanhouden, worden deze gedragingen wel gecodeerd.

Categorieën

De gedragingen binnen de sibling interactie kunnen onderverdeeld worden in verschillende categorieën.

Conflict

Frustratie

• Fysieke agressie (PA): onnodige fysieke kracht gebruiken om de ander pijn te doen (e.g. slaan, schoppen, met objecten naar de ander gooien).
• Protest (P): protest geluiden (e.g. huilen), verbaal klagen of speelgoed eisen of verbaal prosteren (e.g. "Nee").
• Bedreigen (T): verbaal of fysiek bedreigen door bijvoorbeeld te doen alsof hij/zij iets naar sibling gooit of iets zeggen "Als je het mij niet geeft, doe ik …"

Gedrag gericht op speelgoed van de ander ("Design on sibling's toy(s)")

• Verbaal (VD): vragen of hij/zij het speelgoed van de ander mag hebben, naam zeggen van sibling etc.
• Fysiek zonder hardhandigheid (PWF): speelgoed aanraken, naar toe bewegen of vastpakken zonder onnodige kracht.
• Fysiek met hardhandigheid (PF): aanwezigheid van onnodige kracht door bijvoorbeeld te trekken aan het speelgoed.

Verzet als reactie op het "design"

• Verbaal (VR): nee zeggen, een ander speelgoed aanbieden etc.
• Fysiek zonder hardhandigheid (RWF): verzet zonder onnodige kracht, bijvoorbeeld wegbewegen.
• Fysiek met hardhandigheid (RF): verzet met onnodige kracht, bijvoorbeeld wegtrekken van speelgoed of vasthouden van speelgoed als de ander er aan trekt.

Prosociaal gedrag

• Tonen (SW): speelgoed tonen of er iets mee doen terwijl het kind oogcontact heeft met sibling.
• Affectie (AF): affectie tonen (e.g. kusjes, knuffels) of helpen zonder onnodige kracht.
• Samenspelen (J): uitnodigen van sibling om samen te spelen or meespelen met sibling.
• Delen (SR): delen van speelgoed.

Overig

• Bezit speelgoed (T): wanneer het kind het aantrekkelijke speelgoed in handen heeft of er mee speelt gedurende het 30 seconde interval.
• Ingreep ouder (PI): wanneer de ouder tenminste 1 keer ingrijpt gedurende het 30 seconde interval (maar niet wanneer de ouder speelt met een kind).

Notitie. De afkortingen tussen haakjes corresponderen met de kolommen op het codeerschema.

Globale sibling conflict schaal

De globale sibling conflict schaal meet de mate van frequentie en intensiteit van sibling confict gedurende de gehele video en weerspiegelt dit in één score op de volgende 5-puntschaal:

1. Geen: er is geen conflict aanwezig.
2. Laag: bijna geen conflict, 1-2 milde en snelle conflict interacties die bijna meteen opgelost worden.
3. Gemiddeld: periodes van enige conflict worden afgewisseld met periodes zonder conflict, waarbij conflicten intens maar snel opgelost zijn.
4. Aanwezig: er zijn regelmatige conflicten, maar ook periodes waarin er geen conflict is of sommige intense conflicten kunnen niet snel opgelost worden.
5. Hoog: veel conflicten met maar weinig conflictloze interacties of intense conflicten lijken de gehele interactie te beïnvloeden.

Codeerschema

In het codeerschema zet je algemene informatie, zoals het ID nummer van de participant, de datum, welke ouder er bij is, om welke kinderen het gaat (e.g. oudste en jongste), naam van de codeerder en de tijden waarop de taak begint en eindigt. Verder bestaat het schema uit een tabel waarin de volgende informatie wordt ingevuld:

• Tijdstamp: de exacte tijd in minuten waarop een gedraging voorkomt per 30 seconden.
• Cateogrieën: er zijn 12 kolommen waarin je met een "+" kan aangeven onder welke cateogrie (design, prosociaal, externaliserend en/of reacties op design) de gedraging vallen. Dit kunnen meerdere kolommen zijn, maar je kan maar eenmaal een plusje zetten per kolom. Er kan ook aangegeven worden of het kind het aantrekkelijke speelgoed in handen had en of de ouder ingreep.
• Totale aantallen: helemaal onderaan de tabel vul je het totaal aantal plusjes uit een specifieke kolom in. Zo kun je bijvoorbeeld turfen hoe vaak een kind prosociaal gedrag liet zien.
• Globale schaal: de totale score van de mate van sibling conflict op de 5-puntschaal.
• Extra informatie: geef aan of het oudste of het jongste kind het aantrekkelijke speelgoed aan het begin vast heeft
• Notities: ruimte voor opmerkingen.

Samenvatting van het observatie-instrument Sibling Interactie-Speelgoed bij werkgroep 5 bij het derdejaars vak Observatie van gezinnen van de studie Pedagogische Wetenschappen aan de Universiteit Leiden. 

Literatuur: Observatie-instrument Sibling Interactie-Speelgoed

Introductie

Naturalistische dyadische opeenvolgingen van onderwijzen en leren waarbij oudere en jongere broers en zussen betrokken waren, werden onderzocht in 39 middenklasse-dyades gedurende een periode van 2 jaar in de vroege kinderjaren.

De broer-zusrelatie is een sleutelcontext waarin kinderen hun sociale begrip tonen tijdens naturalistische interacties. Er is maar weinig bekend over de longitudinale aard van het naturalistische onderwijzen en leren door broers en zussen tijdens de vroege kinderjaren, waarbij er geen instructie van een volwassenen is. Zo is er de vraag of eerste- en tweedegeboren broers en zussen vergelijkbare of verschillende onderwijststrategieën gebruiken in de loop van de tijd en heeft de geboortevolgorde verbonden met hun reactie op lesgeven?

In het samenwerkingsmodel van Rogoff leidt de goed geïnformeerde leraar opzettelijk de minder geïnformeerde leerling via strategieën die bruggen slaan tussen bekende en onbekende informatie, de betrokkenheid van de leerling bevorderen en structureren, en de leerling in staat stellen de verantwoordelijkheid op zich te nemen voor het oplossen van een probleem. Hierbij wordt hiërarchische structuur dus weggelaten en gaat het echt om de mate van kennis. In broer en zus interacties zien we vaak dat de oudere broer of zus vaker de geïnformeerde leraar is, vanwege een inherente voorsprong op ontwikkeling, en is de jongste vaak de leerling die veel van de oudste kan leren. Echter kan het soms ook andersom zijn, wat aanduidt dat er een naturalistische, dyadische onderwijzen en leren interactie bestaat tussen broers en zussen.

Doelstellingen

In dit onderzoek lag de focus op 3 onderwerpen:

• Het onderzoeken van naturalistisch lesgeven aan broers en zussen in de vroege kinderjaren toen broers en zussen zowel 2 en 4 jaar oud waren als 2 jaar later, op de leeftijd van 4 en 6
• Het vergelijken van de benaderingen van oudere en jongere broers en zussen qua lesgeven en reacties op lesgeven over de twee tijdspunten heen
• Het onderzoeken van de verschillen in de geboortevolgorde in leerstrategieën en reacties van broer/zus op het lesgeven na correctie voor de leeftijd van de broer/zus die les geeft.

Methode

Op T1 N = 40 blanke gezinnen (M-leeftijd van oudere broers en zussen = 4,4 jaar en M-leeftijd van jongere broers en zussen = 2,4 jaar). Op T2 was M-leeftijd van oudere broers en zussen = 6,3 jaar was M-leeftijd van jongere broers en zussen = 4,4 jaar.

Op elk tijdspunt werd de familie voor 6 keer 90 minuten thuis gefilmd, waarbij de onderzoeker geen interactie had met de familie. Interbeoordelaarsbetrouwbaarheid varieerde van .63 tot .98.

De volgende variabelen werden gemeten:

• Broer/zus onderwijzen: zowel directe als indirecte kind's intentie om te onderwijzen
• Initiatie van onderwijzen en onderwijs/leraar rollen: is de initiatie in vraagvorm of een demonstratie vanuit de leraar rol of een vraag vanuit de leerling
• Leerstrategieën: de aanwezigheid of afwezigheid van de volgende 7 leerstrategiën:
  
  • Directe instructie (= labeling, beschrijven of delen van informatie)
  • Demonstratie
  • Uitleggen
  • Plannen (= het vertellen van de stappen die nodig zijn om iets te leren)
  • Verduidelijking (= vragen of de leerling het begrepen heeft)
  • Positieve feedback (= complimenten en bevestiging)
  • Negatieve feedback (= correctie)
• Reactie van leerling: gecodeerd op basis van de volgende 4 reacties:
  
  • Geen reactie
  • Afwijzing (e.g. "Nee, het moet hier")
  • Naleving (= accepteren van onderwijzing en volgen van instructies)
  • Actieve betrokkenheid (= accepteren van onderwijzing en bouwt voort op instructie)

Resultaten

Er zijn geen significante effecten gevonden van gender, gender compositie (broer/zus, broer/broer, zus/zus) of leeftijdskloof op onderwijzen en leren.

Er was een significant effect van broer/zus onderwijzen: de eerstgeborene onderwezen vaker de tweede geborene zowel op T1 als T2, maar de tweede geborene onderwees proportioneel meer op T2 dan op T2 relatief tot de oudere broer/zus.

Eerstgeborenen en tweede geborenen onderwijzen op tijdspunten

Initiatie van onderwijzen

• Eerstgeborenen initieerde significant vaker zelf onderwijzen dan dat ze onderwezen als reactie op een vraag van de jongere broer/zus. Op T1 initieerde eerstegeborenen significant vaker zelf onderwijzen dan op T2 en op T2 reageerden eerstegeborenen significant vaker op de vraag van onderwijzen door de tweede geborenen dan op T1.
• Tweede geborenen initieerden significant vaker zelf onderwijzen dan dat ze onderwezen als reactie op een vraag van de oudere broer/zus. 

Leerstrategieën

• Eerstegeborenen gebruikten significant meer leerstrategieën dan tweede geborenen.
• Eerstgeborenen gebruikten significant meer directe instructie en demonstratie dan andere strategieën. Negatieve feedback werd significant meer gebruikt dan uitleggen, plannen, verduidelijken en positieve feedback. Daarnaast werd plannen bij eerstegeborenen vaker gebruikt op T1 dan T2, terwijl positieve feedback vaker op T2 dan op T1 werd gebruikt.
• Tweede geborenen gebruikten significant meer directe instructie dan andere strategieën. Verder werd demonstratie vaker gebruikt dan uitleggen, plannen en verduidelijken, maar niet meer dan positieve ennegatieve feedback. Er waren geen signficante verschillen tussen T1 en T2.

Reactie van leerling

• Eerstegeborenen reageerden significant vaker met geen reactie op of navolgen van het onderwijs van de tweede geborenen dan met afwijzing of actieve betrokkenheid. Er waren geen signficante verschillen tussen T1 en T2.
• Tweede geborenen reageerden significant vaker met geen reactie op of navolgen van het onderwijs van de tweede geborenen dan de andere soorten reacties. Actieve betrokkenheid kwam vaker voor dan het afwijzen van het onderwijs. Tweede geborenen reageerden significant vaker niet op het onderwijs van de eerstegeborenen op T1 dan op T2, terwijl ze vaker actief betrokken waren op T2 dan op T1.

Verschillen in geboortevolgorde

Initiatie van onderwijzen

• Zowel eerstgeborenen als tweede geborenen 4-jarigen initieerde significant vaker zelf onderwijzen dan dat ze onderwezen als reactie op een vraag van de andere broer/zus. Eerstegeborenen op T1 initieerden significant vaker zelf onderwijzen dan tweedegeborenen op T2. Tweede geborenen op T2 onderwezen significant meer als reactie op een vraag van de oudere broer/zus dan eerstegeborenen op T1.

Leerstrategieën

• Eerstegeborenen gebruikten significant meer strategieën op T1 dan tweedegeborenen op T2. Directe instructie was significant meer frequent, daarna demonstratie, negatieve feedback, plannen en uitlggen. Deze strategieën waren meer gebruikt dan verklaring en positieve feedback. Eerstegeborenen op T1 gebruikte significant vaker demonstratie, plannen en negatieve feedback dan tweede geborenen op T2.

Reactie van leerling

• Zowel eerstegeborenen op T1 als tweede geborenen op T2 reageerden significant vaker met geen reactie op of navolgen van het onderwijs van de andere broer/zus dan met afwijzing of actieve betrokkenheid.

Conclusie

Uit de studie bleek dat onderwijzen vaak voorkwam, zelfs op jonge leeftijd, en toenam naarmate kinderen ouder werden. Oudere broers en zussen hadden de neiging om meer les te geven, maar jongere broers en zussen lieten in de loop van de tijd een grotere proportionele toename zien, wat duidt op ontwikkelingsveranderingen in hun kennis en motivatie om les te geven. Geslacht was geen significante factor bij het onderwijzen. Genderverschillen in lesgedrag uit eerdere onderzoeken kunnen worden beïnvloed door methodologische, contextuele of leeftijdsverschillen.

Initiatie van onderwijzen

Zowel oudere als jongere kinderen waren meer geneigd om direct in het onderwijs te beginnen, de rol van leraar op zich te nemen of instructie aan te bieden zonder te reageren op het verzoek van de leerling om les te geven. Dit suggereert een geloof in hun eigen begrip van de vereiste kennis en hoe deze over te dragen aan hun minder geïnformeerde broer of zus. Na verloop van tijd reageerden oudere broers en zussen meer op de verzoeken van hun jongere broers en zussen om les te geven, wat aangeeft dat jongere broers en zussen hun gebrek aan kennis en de expertise van hun oudere broer of zus erkenden. De bevindingen ondersteunen het idee dat onderwijzen afhangt van kennisverschillen en een samenwerkingsproces is tussen leraar en leerling.

Leerstrategieën

Oudere broers en zussen gebruikten een groter aantal leerstrategieën dan jongere broers en zussen, waarbij zowel oudere als jongere broers en zussen het meest waarschijnlijk gebruik maakten van directe instructie en demonstratie. Oudere broers en zussen waren ook meer geneigd om negatieve feedback, uitleg, planning, verduidelijkingen en positieve feedback te gebruiken. Interessant is dat oudere broers en zussen meer plannen gebruikten op T1 dan op T2, maar meer positieve feedback gaven op T2 dan op T1. Het gebruik van planningsstrategieën op T1 suggereert dat oudere broers en zussen het begrip van de taak door de jongere broer of zus ondermijnden, terwijl het gebruik van positieve feedback op T2 een manier kan zijn geweest om de leerling te motiveren.

Reacties op onderwijs

Uit het onderzoek bleek dat leerlingen actieve deelnemers zijn die vragen stellen, blijk geven van begrip en betrokken raken bij het onderwijs- en leerproces. Zowel jongere als oudere kinderen reageerden het vaakst op onderwijzen door ofwel niet te reageren of het onderwijs na te volgen. Echter waren er in de loop van de tijd veranderingen in de reacties van tweede geborenen, wat wijst op een verschuiving naar meer samenhang en evenwicht in interacties tussen broers en zussen. Deze verschuiving kan het gevolg zijn van toenemende cognitieve verfijning bij de jongere broer of zus en een grotere flexibiliteit in denken en het vermogen om zich aan te passen aan de stijl van onderwijzen van de oudere broer of zus.

Geboortevolgorde

Zowel eerstgeborenen als tweedegeborenen zijn meer geneigd om de rol van leraar op zich te nemen, maar eerstgeborenen beginnen vaker met lesgeven, terwijl tweedegeborenen eerder geneigd zijn te reageren op het verzoek van de oudere broer of zus om te onderwijzen. Bovendien gebruiken eerstgeborenen een groter aantal en meer verschillende onderwijsstrategieën dan tweedegeborenen, met name het demonstreren, plannen en gebruiken van negatieve feedback bij het onderwijzen aan jongere broers en zussen. De reacties van leerlingen op het lesgeven was over het algemeen positief zijn, waarbij broers en zussen vaak gehoor geven aan of actief voortbouwen op het onderwijs dat ze ontvangen. De auteurs suggereren dat verder onderzoek zou kunnen onderzoeken hoe kinderen selectief positieve feedback gebruiken in verschillende onderwijscontexten.

Een aantal limieten van het onderzoek zijn:

• Er is een relatief kleine steekproefomvang
• Er is afhankelijkheid van transcripties in plaats van video-opnamen.

De studie geeft inzicht in het ontwikkelingstraject van onderwijzen aan broers en zussen in de vroege kinderjaren. De bevindingen suggereren dat jonge kinderen geavanceerde strategieën gebruiken om elkaar te leren en positief te reageren op lesgeven, wat hen helpt kennis over de wereld op te doen. De implicaties van de studie suggereren mogelijke toekomstige vragen met betrekking tot de associaties tussen de onderwijs- en leerstrategieën van broers en zussen, de kwaliteit van de relatie, de aanpassingsresultaten en de en benaderingen van broers en zussen om les te geven. Over het algemeen wordt de broer/zus-relatie gezien als een rijke context voor socialisatie en het faciliteren van elkaars sociale en cognitieve ontwikkeling op collaboratieve en rijke manieren.

Introductie

Ouderlijke genderpraat = manier waarop ouders met hun kinderen over gender praten en wordt gezien als een mogelijk sterkere invloed op de houding van kinderen ten aanzien van gender dan gendergerelateerde overtuigingen van ouders. De rol van ouderlijke genderpraat in de vroege kinderjaren is niet uitgebreid onderzocht en studies zijn meestal uitgevoerd in Engelssprekende landen. Een alternatieve manier om genderpraat te bestuderen is via het lezen van plaatjesboeken, aangezien het moeilijk is om genderpraat te onderzoeken door middel van zelfrapportagevragenlijsten of korte observaties.

Theorieën gerelateerd aan genderpraat door ouders

Dit onderzoek is gebaseerd op:

• Sociale Leertheorieën (Bandura, 1977): Ouders geven vorm aan de communicatie van hun kinderen door middel van gendertypische omgevingen, een verschillende behandeling van meisjes en jongens en hun houding ten opzichte van gender.
• Sapir-Whorf-hypothese (Kay & Kempton, 1984): Taal is bepalend voor de manier waarop kinderen hun wereld conceptualiseren. Kinderen spelen een actieve rol bij het leren van taal en het verwerven van genderconcepten.
• Genderschema-theorie (Bem, 1983): Gendergerelateerd gedrag/informatie wordt geleid door genderschema's van kinderen. De theorie suggereert dat ouders met genderschema's die bestaan ​​uit sterke stereotiepe opvattingen over genderrollen, meer geneigd zijn om hun kinderen op een genderrolconsistente manier te socialiseren.

Eerder onderzoek

Er zijn eerder 3 studies gedaan naar gendersocialisatie door ouder-kindcommunicatie over gender. De studies maakten gebruik van prentenboeken met plaatjes met positieve activiteiten om genderlabeling te beoordelen, gendercontrasten toe te passen, genderstereotypen te bevestigen en te verwerpen, en gendergelijkheid uit te drukken.

• De eerste studie vond een mannelijke vooringenomenheid bij het labelen door moeders van sekseneutrale beren bij vrouwelijke en mannelijke activiteiten.
• De tweede studie toonde echter aan dat ouders genderstereotypen indirect uitten door middel van genderlabeling en evaluatieve opmerkingen over genderstereotiepe en niet-stereotiepe gedragingen.
• De derde studie richtte zich op meer expliciete en generaliserende berichten over gender, waarbij moeders meer directe contra-stereotiepe opmerkingen maakten dan stereotiepe opmerkingen in reactie op een verhalenboek.

Vaders

De rol van vaders is in eerdere studies over genderpraat over het hoofd gezien. Studies suggereren dat vaders meer directieve en informatieve spraak gebruiken en minder ondersteunende spraak dan moeders. Vaders praten over het algemeen ook minder tegen hun kinderen dan moeders, en ze hebben meer expliciete genderstereotypen dan moeders, die meer impliciete stereotypen hebben. Dit impliceert dat vaders hun boodschappen over gender directer aan hun kinderen kunnen overbrengen dan moeders, terwijl moeders indirecter over gender kunnen praten.

Broers en zussen

Er zijn geen empirische studies over de mogelijke invloed van de samenstelling van het geslacht tussen broers en zussen op de interactiestijl van ouders en genderpraat. Echter suggereert eerder onderzoek dat ouders in gezinnen met hetzelfde geslacht zich meer richten op het socialiseren van één geslacht, terwijl ouders in gezinnen met gemengd geslacht een meer genderneutrale omgeving verzorgen. Er zijn echter concurrerende hypothesen over de vraag of gezinnen van hetzelfde geslacht of gezinnen van gemengd geslacht meer genderstereotiep zijn. Deze hypothesen worden getest in de huidige studie, en eerder onderzoek suggereert dat de effecten van het geslacht van broers en zussen op gendergerelateerd gedrag of attitudes van ouders sterker zijn voor vaders dan voor moeders.

Doelstellingen

Het onderzoeksdoel is tweedelig:

1. Het onderzoeken van de gendersocialisatie van ouders van hun kinderen door het lezen van een speciaal ontworpen prentenboek (Gender Stereotypes Picture Book), waarbij de genderpraat van moeders en vaders met hun kinderen in vier verschillende gezinstypes wordt vergeleken:
   • 2 jongens
   • 2 meisjes
   • Oudere jongen en jongere meisje
   • Oudere meisje en jongere jongen
2. Het evalueren van de methodologie van het prentenboek en onderzoeken hoe verschillende soorten afbeeldingen verschillende vormen van genderpraat uitlokken.

De hypotheses zijn als volgt:

• Vaders zullen directer praten over genderstereotypen, en de interacties van vaders zullen worden beïnvloed door de samenstelling van het geslacht tussen broers en zussen in het gezin.
• Genderpraat van ouders houdt verband met hun impliciete houding ten opzichte van gender.

Methode

N= 304 gezinnen met twee kinderen. De studie maakt deel uit van een longitudinaal onderzoek naar de invloed van gendersocialisatie op de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen in Nederland.
Elk gezin werd twee keer bezocht, een keer met de moeder en de twee kinderen en een keer met de vader en de twee kinderen, met een tussenpoos van ongeveer 10 dagen. Een van de taken was om met beide kinderen tegelijkertijd te praten over het Gender Stereotypes Picture Book. De interactie werd gefilmd en aan het einde van het huisbezoek voerden de ouders een computertaak uit.

Ouderlijke genderpraat werd gemeten met behulp van:

• Gender Stereotypes Picture Book (In het artikel wordt ook uitleg gegeven over dit observatie-instrument, maar dit heb ik apart samengevat voor werkgroep 6).
• Action inference paradigm (AIP), waarbij cadeautjes aan een jongen en een meisje worden uitgedeeld op basis van hun voorkeur voor vrouwelijk of mannelijk stereotiep speelgoed. De taak wordt uitgevoerd op een laptop die reactietijden en nauwkeurigheidsscores registreert.
  
  • Een hoge positieve score duidt op sterkere stereotiepe ideeën over de geschiktheid van bepaald speelgoed voor meisjes en jongens.

Resultaten

Uit het onderzoek bleek dat de meeste ouders ten minste één genderlabel gebruikten en dat meer dan de helft ten minste één genderopmerking maakte bij het bespreken van het Gender Stereotypes Picture Book met hun kinderen.

Moeders vs vaders

Ouders waren over het algemeen neutraal in hun evaluatieve opmerkingen, zonder significante verschillen tussen moeders en vaders in termen van:

• Impliciete genderstereotypen:
  • Moeders maakten meer positieve opmerkingen over meisjes en jongens die activiteiten deden die overeenkwamen met genderstereotypen (congruente plaatjes) dan vaders.
  • Moeders en vaders verschilden niet in hun beoordeling van incongruente plaatjes en plaatjes met negatief gedrag van meisjes en jongens.
• Genderlabels:
  
  • Moeders en vaders verschilde niet in het gebruik van genderlabels (vrouwelijk of mannelijk).
• Totale opmerkingen over genderstereotypen:
  
  • Moeders en vaders verschilde niet in hun gebruik van opmerkingen die genderstereotypen bevestigen of tegenspreken.
  • Voor stereotype-congruente afbeeldingen was er geen verschil in het gebruik van genderboodschappen door moeders en vaders.
  • Vaders maakten echter significant meer opmerkingen die genderstereotypen bevestigden wanneer ze foto's bespraken waarop meisjes en jongens activiteiten uitvoerden die in strijd waren met genderstereotypen.

Invloed van gendersamenstelling kinderen

De invloed van gendersamenstelling van kinderen was als volgt:

• Impliciete genderstereotypen:
  • Moeders bleken positiever te zijn over gendercongruente plaatjes dan incongruente plaatjes, terwijl vaders niet verschilden in hun beoordeling van congruente en incongruente plaatjes.
  • Vaders met twee jongens waren minder negatief over een foto met negatief gedrag van jongens dan over een foto met negatief gedrag van meisjes, terwijl dit bij andere gezinstypen niet werd gevonden.
  • Er waren geen verschillen in de beoordeling van het negatieve gedrag van meisjes en jongens voor zowel moeders als vaders.
• Genderlabels:
  
  • Ouders bestempelden genderneutrale kinderen eerder als mannelijk dan als vrouwelijk op foto's met mannelijk-stereotiepe activiteiten. Er was ook een interactie met het gezinstype, waar vaders van twee jongens vaker het mannelijke label gebruikten dan moeders.
  • Er waren geen verschillen in het gebruik van geslachtslabels in foto's met vrouwelijk-stereotiepe activiteiten, en geen interacties met het gezinstype.
• Totale opmerkingen over genderstereotypen:
  
  • Zowel moeders als vaders maakten meer stereotiepe opmerkingen dan contra-stereotiepe opmerkingen.
  • Moeders maakten meer stereotiepe opmerkingen bij het bespreken van congruente afbeeldingen dan bij het bespreken van incongruente afbeeldingen, maar voor vaders was dit verschil niet significant.

Associatie tussen genderpraat en genderstereotypes

• Impliciete genderstereotypen:
  • Moeders met sterkere impliciete genderstereotypen beoordeelden foto's met meisjes en jongens die zich bezighielden met contra-stereotiepe activiteiten negatiever.
  • Moeders met sterkere impliciete genderstereotypen beoordeelden afbeeldingen met negatief gedrag van jongens positiever.
  • Er was geen significant verband tussen de impliciete genderstereotypen van moeders en hun evaluaties van foto's met negatief gedrag van meisjes of congruente foto's.
• Genderlabels:
  
  • Moeders die het vrouwelijke label gebruikten voor genderneutrale kinderen in mannelijk-stereotiepe activiteitenfoto's hadden minder impliciete genderstereotypen op de AIP, in vergelijking met moeders die het vrouwelijke label niet gebruikten.
  • Het gebruik van een mannelijk label op dezelfde foto's stond echter niet in verband met de impliciete genderstereotypen van moeders.
  • Het gebruik van genderlabels in foto's met genderneutrale kinderen in een vrouwelijk-stereotype activiteit was niet gerelateerd aan de impliciete genderstereotypen van moeders.
• Totale opmerkingen over genderstereotypen:
  
  • Moeders die stereotiepe opmerkingen maakten, hadden sterkere impliciete genderstereotypen dan moeders die dat niet deden.
  • Het gebruik van contrastereotiepe opmerkingen door moeders stond echter niet in verband met de impliciete genderstereotypen van moeders.

Conclusie

Deze studie onderzocht:

• Gendersocialisatie van hun kinderen door ouders met behulp van het lezen van prentenboeken
• Gendergerelateerde attitudes van ouders
• Hoe deze attitudes ouderlijk gendersocialisatiegedrag beïnvloeden

Uit het onderzoek bleek dat ouders genderlabels gebruikten die in overeenstemming waren met stereotypen over genderrollen, ook al hadden ze de mogelijkheid om genderneutrale voornaamwoorden in het Nederlands te gebruiken. Vaders met twee jongens hadden de neiging om genderneutrale karakters die zich bezighouden met masculiene stereotiepe activiteiten als jongens te beschrijven, waardoor ze werden voorbereid op een samenleving die conformiteit met genderstereotypen voor jongens meer waardeert dan voor meisjes. Vaders met twee jongens waren ook minder negatief over foto's van negatief gedrag van jongens dan over foto's van negatief gedrag van meisjes.

Moeders gaven er de voorkeur aan dat kinderen activiteiten deden die verwacht worden op basis van stereotypen, terwijl vaders over het algemeen minder positief waren maar geen onderscheid maakten tussen stereotype-congruente en stereotype-incongruente activiteiten.

De studie levert bewijs voor een effect van het geslacht van ouders op evaluatieve commentaren, waarbij moeders positiever zijn over foto's van meisjes en jongens in activiteiten die in overeenstemming zijn met genderstereotypen. Zowel moeders als vaders maakten meer stereotiepe opmerkingen over geslacht dan contra-stereotiepe opmerkingen over geslacht. met moeders die positiever zijn over foto's waarop meisjes en jongens te zien zijn bij activiteiten die in overeenstemming zijn met genderstereotypen. Zowel moeders als vaders maakten meer stereotiepe opmerkingen over geslacht dan contra-stereotiepe opmerkingen over geslacht. met moeders die positiever zijn over foto's waarop meisjes en jongens te zien zijn bij activiteiten die in overeenstemming zijn met genderstereotypen. Zowel moeders als vaders maakten meer stereotiepe opmerkingen over geslacht dan contra-stereotiepe opmerkingen over geslacht.

Dit onderzoek heeft de volgende limieten

• Niet alle ouders gebruikten veel genderpraat, wat mogelijk komt door het opnemen van opvulfoto's, de mogelijkheid om sekseneutrale karakters te labelen met genderneutrale voornaamwoorden en het hoge aantal hoogopgeleide ouders in de steekproef.
• De uitingen van kinderen over gender werden niet gecodeerd, en toekomstige studies zouden dit kunnen onderzoeken om de relatie tussen ouder- en kind-genderpraatjes te onderzoeken.
• Er waren sterk scheve variabelen over genderpraat, waardoor het onderzoek niet in staat was om frequentie- of proportiescores te gebruiken, die individuele verschillen in de gendergerelateerde attitudes van kinderen beter zouden kunnen verklaren.
• Er zijn alleen plaatjes van storend gedrag meegenomen en niet van prosociaal gedrag van meisjes en jongens in het prentenboek.

What is this article about?

This article is about parental sensitivity to their infants in different contexts and to what degree the context of the situation plays a role in the displayed sensitivity.

Parental sensitivity is defined by the parents’ ability to interpret and react according to their children’s signals, resulting in positive outcomes in the child, including attachment security and adaptive cognitive development. Parental sensitivity is usually measured by short observations in a broad range of settings. It is not yet examined how the different settings might influence parental sensitivity, even though many different settings have been used for observation so far. Little is known about the stability and consistency of parental sensitivity across different contexts. Furthermore, the question arises if mothers are more sensitive to their children’s needs compared to fathers.

This is what this study will focus on.

How has the study been conducted?

Dutch expecting parents were asked to participate in this study. 132 couples joined the prenatal assessment, 119 a follow-up 4-months assessment.

During the 4-months assessment, both parents have been observed separately, but with the exact same amount of observations.

The parents were video taped with their infant during 4 settings. A free play on the parent’s lap or on the floor, a SFP baseline, a SFP reunion and a routine caregiving task.

SFP is a so called Still-Face Paradigm, a stress inducing factor in interaction with infants.

During the first task, parents played with their infant for 5 minutes, without a toy. During the SFP tasks, parent and infant first interacted as they would usually do, followed by a “still face episode”, in which the parent kept a neutral face and gave no response to the infant. After this "still face episode" a reunion followed, in which the parent interacted with the infant again. The last task consisted of a caregiving task, such as bathing or changing diapers.

What are the results of this study and how can they be interpreted?

Overall, parents who were more sensitive in one context, also showed higher sensitivity in the other three contexts. The highest correlation was shown between the two SFP tasks, but this is logical since both tasks are part of the same overall task. There was no significant difference in sensitivity between mother and father in all four settings.

The mean score of sensitivity during the caregiving task was higher compared to during free play. Sensitivity was the lowest during the SFP tasks.

It can be assumed that the amount of experience with a task influences the parents’ sensitivity. In less experienced contexts it is more difficult to pick up and correctly interpret the signs of the infants. Furthermore, this study showed that there are no differences in sensitivity between mothers and fathers.

Who is Mary Ainsworth and what is reviewed in this article?

Mary Ainsworth researched a lot in the field of maternal sensitivity and contributed valuable results to the knowledge of parenting and child development. She contributed to the design and development of the Sensitivity-Insensitivity to Infant Signals and Communications scale, as part of the Maternal Care scales, based on the attachment theory. Most importantly, she introduced the concept of maternal sensitivity itself. Her work is still used in todays research. However, new measurements to measure parental sensitivity have been designed since then and also the construct sensitivity has been variously formulated and defined in the past years of research. Additionally, the focus of the target group, participants' age and observational settings varied in past research, contributing to differences in measurements and concept definition.

This systematic review aims to provide an overview of observational instruments that have been used to measure parental sensitivity. Furthermore, these instruments will be analyzed and compared to the original construct definition of Mary Ainsworth. Her definition of parental sensitivity requires the parents to notice the child’s signals, to interpret those signals correctly, and to respond to those signals in a prompt and appropriate manner. This definition refers to the acts of contingent responding, proximity to the child and appropriate parental interventions, as universal aspects of caregiving. Positive affect and warmth is not listed in her definition of sensitive parenting, but a specific scale was developed for this purpose.

Ainsworth’s studies were conducted by an observant in natural settings and based on naturalistic interactions, often at home of the observed families. It was mostly focused on mothers, as it was common at this time. Even though her scale has been used in non-Western countries, her studies were focused on observing Western families.

In the systematic review of this article, only global rating scales were examined and compared to Ainsworth’s scale.

How was the systematic review conducted?

Web of Science was used to search for literature regarding observational instruments, with help of keywords. After excluding irrelevant papers, 1014 papers were further screened for the use of global instruments of parental sensitivity, leaving 50 relevant papers for this study.

Eight instruments were found to be used most often in those publications.

A coding system for all eight scales was developed. The coded characteristics are:

1. Availability of the instrument
2. Age range for which the instrument was applicable
3. The observational setting
4. If the scale was used to code father sensitivity as well
5. If the scale has been used on non-Western countries as well
6. The inclusion of a single sensitivity scale and a composite sensitivity scale
7. Whether positive affect and warmth is included in the construct definition of sensitivity
8. Whether the instrument is linked with attachment quality

What were the results for each scale?

The Child-Adult Relationship Experimental Index (CARE-Index)

The CARE-Index measures sensitivity in adult-child interaction among toddlers and infants up to 36 months. With this scale maternal and paternal facial expressions, vocal expressions, position and body contact, expression of affection, pacing of turns, control and choice of activity is measured to evaluate sensitivity, control and unresponsiveness among parents. The scale is available for those who followed some training. Even though the scale’s description includes aspects of Ainsworth’s sensitivity description, it also explicitly includes warmth and affection, which is missing in Ainsworth’s scale. The CARE-Index was found to predict attachment security in several situations and several countries and to detect improvements in parental sensitivity after training.

Coding Interactive Behavior (CIB)  

The CIB measured different aspects of adult-child interactions, consisting of 22 scales. Different versions exist for different age ranges. CIB is used in free-play settings. The information material of this scale mentioned Ainsworth’s work. They also include attachment, and the attachment theory. CIB can be used to detect maternal sensitivity improvements after interventions and was also used in non-Western countries.

Emotional Availability Scales (EA Scales)

The EA is an often used scale to measure paternal and maternal sensitivity in free-play settings. The newest edition, the 4^th, can be used for children in an age range from 0-14 years. It is used on Western and non-Western countries and also relates to attachment. Changes in maternal sensitivity after training can be detected with BIC.

Erickson scales

The Erickson scales are a commonly used tool to code teacher-child interactions among toddlers and preschoolers. Included aspects in the scales are supportive presence, lack of respect for autonomy, hostility, clarity of instruction, sensitivity and timing of instructions and confidence. The first study using this scale grounded their theory in the attachment theory. Different aspects of sensitivity used in the Erickson scales are also used int Ainsworth’s concept constructions. The scales were found to be related to child attachment security in Western an non-Western countries and to detect maternal sensitivity improvements after training.

Global Ratings of Mother-Infant Interaction

This instrument was designed to measure mother-child interactions with 2-5 months-old infants in face-to-face settings. However, also father-child interactions have been assessed with this scale. The description of this scale includes aspects of Ainsworth’s original definition and also reflects positive affect. Infant attachment security and improvement in sensitivity can be detected with help of this scale.

Maternal Behavior Q-Sort (MBQS)

This instrument consist of 90 cards with written statements about maternal behaviors, sorted into 9 piles of 10 cards each, ranging from characteristics to uncharacteristic criterions. Originally developed to assess mother-infant interaction, MBQS is now additionally used to assess father-child interactions. Ainsworth’s work as explicitly mentioned to  be used as a foundation for the framework of this scale and the items on the cards include references to her work. The scores are highly correlated to Aintworth’s scale.

NICHD-SECCYD sensitivity scales

Several sensitivity scales were used to assess parental responsiveness to their infants with an age up to 24 months. The bundle of scales has been widely used in research. The framework of this scales includes important aspects of Ainsworth’s construct, but no particular mentioning of positive affect or warmth. It was found to assess infant attachment quality and child separation anxiety and to detect improvements in maternal sensitivity after training.

Parent-Child Early Relational Assessment (PCERA)

This rating scale is used to assess frequency, duration and intensity of adaptive behavior among infants up to the age of 12 months. Sensitivity is not assessed in a separate single scale and the work of Ainsworth is not used in the framework of this scale. Furthermore, PCERA was not found to be used in non-Western countries.

How can those result be summarized?

Of all eight analyzed instruments, only three were found to include a single global rating scale for sensitivity. The other five required to summarize the scores of other subscales. As a comparison; Ainsworth’s scale of sensitivity can be used as a single scale. Some scales broaden the construct of sensitivity and the age range of assessed children. Again, in other scales, e.g. CARE-Index, sensitivity as a construct was split up into subcategories, such as facial and bodily expressions. 7 out of 8 analyzed instruments included positive affect and warmth as an aspect of sensitivity, which differs from Ainsworth’s scale. The weight of this factor differs from each instrument.

Most instruments focused on early childhood, with exception of EA scales and CIB. If sensitivity is assessed among adolescents, it often is a follow up study, with first assessment during early childhood. All instruments, include those designed to measure maternal sensitivity in particular, are nowadays used to assess paternal sensitivity as well. Some studies, even designed for Western families, are also used on non-Western countries. During the process of this review, the authors asked themselves whether many different instruments to measure sensitivity are necessary, concluded that well-defined constructs would be beneficial for research.

What is this article about?

The study aims to investigate factors and effect of children’s (non-)compliance. There is no doubt about the importance of a certain amount of compliance among children, which has also been reported by developmental psychologists. Hereby, the age groups plays a role since children with a regular cognitive, linguistics and motor development can be expected to show compliance at the age of four. Compliance is seen as an important factor in socialization of children. Compliance covers a broader spectrum than children following their parent’s direct instructions. In most studies is the ability to perform a task not measured, but the children’s willingness and motivation.

Continued non-compliance in a child has been embraced as a risk factor for psychopathy, defined by developmental symptoms. The diagnosis of continued non-compliance often relies on the parents’ report, due to the difficulties to observe a 6-month old child. As with every diagnosis, it has to be dealt with caution, since a diagnosis can influence care service and reimbursement.

In the study of this article, the developmental transition of (non-) compliance at home was investigated.

How was the study conducted?

For the study, 40 families with children who met the inclusion criteria were recruited and equally divided into four age groups (2.0-2.9 years, 3.0-3.9 years, 4.0-4.9 years and 5.0-5.9 years). Children with a diagnosis of any sorts were excluded. The parents had to fill out the Aggression Behaviour Subscale. Subsequently, 4 families were excluded of this study.

In the beginning, all parents had to complete the Child Behaviour Checklist. Parents participated in Behaviour Record Card training in a seperate room from their children. The following two weeks, the parents were required to record any noncompliance of their children with help of the Behaviour Record Card.

After the 2-week period, the cards were returned to the researcher and an accuracy test was conducted. During this test, the parents were shown videos of a scripted parent-child interaction. The participants were asked to fill out their cards according to how they would rate the behaviour of the child in the video.

What were the results of the study?

Results of this study showed that an average of non-compliance did not occur among children until the age of 5. This finding is consistent with other developmental psychological studies, finding reduction in non-compliance after the age of 4.

Analyzing the Behaviour Record Card together with occurring symptoms classified under Oppositional Defiant Disorder (ODD), revealed that 37 out of 40 children showed symptoms of symptomatic level of non-compliance, according to the DSM 5. This is surprising since diagnosed children and children with high scores of aggression were excluded from this study.

Analyzing these results is difficult since no norm exists to compare the results to. Reported results rely mostly on parental rating and reports. A common used alternative is to use measurements assessing aggression level, but these measurements only provide a poor proxy of noncompliance.

Overall, the researchers of this article state that a certain level of noncompliance between the age of 2 and 6 is normal and part of children’s socialization process. However, more research is needed in this field.

What is this article about?   

Obesity is common in US children and adults, also in children between age of 0-2 years. People who are obese during their childhood experience difficulties to reduce their weight during adolescents and adulthood.

The first years of a child's life are crucial for developing a healthy eating behavior. However, during those years, infants and their eating behavior depends on their caregiver. If the children’s signals are not interpreted correctly eating in absence of hunger can occur, resulting in over-nutrition. If children are fed according to their signals, development of appetite control can be supported. The definition of parental responsiveness to child feeding is build on the broader definition of parental responsiveness. The definition entails three components: (1) perception of the child’s cue, (2) accurate interpretation of the cue and (3) appropriate response to the cue. Previous research about responsive feeding has been conducted with preschool aged children and data collection of parents’ self-report.

This article aims to report the development and psychometric evaluation of observational measures of caregiver responsiveness to feeding cues of their children until the age of two years.

How was this study conducted?

Via convenience sampling recruited participants for this study were mothers and their children between the age of 7-24 months who already took part in a larger study regarding dietary assessment methods. The mothers taking part in this study were from diverse ethnicities. Aiming to reduce social desirability, participants with a degree in nutrition and/ or psychology were not allowed to take part in this study.

To collect data, feeding sessions were recorded. The mothers were asked not to feed their children before the feeding sessions. During the observations, the mothers were asked to feed their child the same way and as often as they would usually. One of the used instruments was the Responsiveness to Child Feeding Cues Scale (RCFCS), a coding scheme to assess child’s feeding cues. The development and use of this coding scheme was part of the current study.

What were the results of this study and how can they be interpreted?

The observations showed that mothers who are overall responsive to their child’s cues are also responsive to the child’s feeding cues, and in turn, the children of responsive mothers showed a high responsiveness to their mother. Mothers reporting higher education, higher income and less children at home were shown to be relatively more responsive towards their children.

Previous recommendations and efforts to develop a healthy feeding relationship was largely based on experts, rather than on science. However, the RCFCS coding scheme shows promising results in being an useful assessment tool. This coding scheme showed to have a high inter-rater reliability for most items, besides the physical disposition of children and mothers during feeding.

After analyzing the results, mothers showed a higher responsiveness to hunger cues than to fullness cues, which can reflect humans’ universal needs and parental goal to ensure their children’s survival. Mothers who breastfed their children longer, showed a higher responsiveness to fullness cues.

What is Gendered Parenting?

The term gendered parenting describes the information parents convey in their interactions, messages and behaviour about how girls and boys are supposed to behave according to social norms.

Parents generally use similar broad parenting styles with both sons and daughters and studies show there are few differences in how boys and girls are parented in terms of warmth, sensitive responsiveness, or parental control. Theories on gendered child development suggest that parents form gendered expectations and evaluations, which appear in more specific parenting practices. Explicit messages to children about gender are rare in societies which value gender equality, and gender stereotypes are mostly implicit and unconscious. In such societies, parents are less likely to report gender-stereotypical ideas as they would not be accepted. While there is a lack of evidence for sex differences in broad parenting styles or explicit gendered parenting practices, gendered socialization is mainly expressed through specific parenting practices that are mostly implicit. These covert behaviors and statements convey messages about differential expectations of girls and boys without stating these messages overtly. These practices can be divided into direct and indirect messages that concern the child and others around them. Gendered socialization is particularly relevant in early childhood when children first start to understand major principles of gender.

Direct Messages

The gendered parenting practices that parents display towards their children convey expectations based on sex and can shape their development. Parents choose the films, books, and toys to which their children are exposed, which can convey gendered messages and encourage certain gender roles. Exposure to highly gender-stereotyped products can affect children's gendered thoughts and behaviors. These choices can lead to differences in skills and later development between boys and girls. Sex differences in children's behavior are not present in infancy but emerge slowly in early childhood. Gendered parenting precedes behavioral differences, with parents often responding differently to the same behaviors in girls and boys. Parental expectations and demands regarding how sons and daughters should behave can send differential messages of approval or disapproval. Children pick up on these evaluations and notice gendered behavior and evaluative messages regarding others' actions.

Indirect Messages

Indirect gendered parenting practices communicate gender stereotypes to children. Researchers study these processes by observing parents' responses to materials that challenge gender stereotypes. The most common way to measure these implicit messages is by asking parents to read books to their children featuring gender-neutral or human characters engaging in gender-stereotypical and counter-stereotypical activities. Overall, parental modeling shapes children’s gender roles and expectations, even when these roles are not explicitly taught. Children infer gendered patterns and behavioral rules from the actions they observe, leading to the development of general ideas and expectations about gender roles. These expectations then guide children’s social behavior towards others and perpetuate gender stereotypes.

What can be concluded from this study?

Based on the review conducted in this study, it can be concluded that expectations about gender roles are also conveyed in indirect messages. It is the parent’s responsibility to uncover and be aware of this responsibility.

Gendered parenting also occurs even if the parents do not want to engage in it, due to unconscious gender stereotypes. Acknowledging different conceptualizations of gender is important to decrease gender stereotypes.