Essentie
Het Hof heeft besloten dat het niet aannemelijk is geworden dat verdachtes handelen ontstaan is als een onmiddellijk gevolg als gevolg van een hevige gemoedsbeweging. De Hoge Raad vindt dit oordeel niet onbegrijpelijk.

Casus
De verdachte wordt door het slachtoffer in zijn gezicht geslagen met een keukendeur. De verdachte was hierdoor zo kwaad geworden dat het naar de kelder is gerend om een vuurwapen te halen. Met dit wapen heeft hij vervolgens verscheidene keren op het slachtoffer geschoten als gevolg waarvan het slachtoffer is komen te overlijden.

In feitelijke instanties
Het Hof heeft in hoger beroep ten aanzien van de volgende tenlasteleggingen:
·    doodslag;
·    handelen in strijd met art. 26 lid 1 Wet wapens en munitie en het feit begaan met een wapen van categorie II;
·    opzettelijk handelen in strijd met art. 3, lid 1 onder B van de Opiumwet gegeven verbod;
veroordeeld tot een gevangenisstraf van tien jaar met verbeurdverklaring, onttrekking aan het verkeer en teruggave van de in beslag genomen voorwerpen. Daarnaast moet de verdachte voldoen aan een betalingsverplichting.

Hoge Raad
De klacht richt zich erop dat het Hof de verwerping van een noodweerexcesverweer ontoereikend heeft gemotiveerd.

Het Hof heeft het verweer verworpen op grond van het volgende: gezien de casus is het niet aannemelijk dat de verdachte ter noodzakelijke verdediging van zijn lijf tegen een ogenblikkelijke wederrechtelijke aanranding zich moest verdedigen. De verdachte moest naar een ander vertrek om het wapen te halen en weer terug en heeft hierbij voldoende tijd gehad om zich te bezinnen op zijn daad in die tijd. Er valt dus niet te spreken van een wederrechtelijke aanranding zoals vermeld in art. 41 Sr. De HR vindt de denkwijze van het Hof niet onbegrijpelijk. Er is geen sprake van een feitelijke grondslag en derhalve kan het genoemde middel niet tot cassatie leiden.

De HR verwerpt het beroep.

Dit arrest draait om het subsidiariteitvereiste: had de verdachte redelijkerwijs een andere oplossing kunnen en moeten kiezen? Bovendien eist de wet dat wil een beroep op noodweerexces kunnen slagen verdachtes reactie een ‘onmiddellijk’ gevolg moet zijn van de klap met de keukendeur. Dat ‘onmiddellijke’ kan ontbreken door de tijd die is verstreken tussen de aanranding en verdachtes reactie daarop, zoals in deze casus, waarin de verdachte, nadat hij door het slachtoffer met een keukendeur in het gezicht was geslagen en beiden zich daardoor in verschillende ruimten bevonden, is weggerend om een geladen wapen uit een kelderkast te pakken en vervolgens is teruggerend naar de keuken, de bijkeuken is binnengegaan en vervolgens het slachtoffer heeft doodgeschoten.