The outcome of institutional youth care compared to non-institutional youth care for children of primary school age and early adolescence  - Strijbosch - Universiteit Utrecht

The outcome of institutional youth care compared to non-institutional youth care for children of primary school age and early adolescence 

Strijbosch 

Doel studie: uitkomst van jongeren in institutionele jeugdzorg vergelijken met jongeren uit niet-institutionele jeugdzorg voor kinderen in de leeftijd van de primaire school en jonge volwassenheid.  

Inleiding 

Er is een discussie gaande over de juistheid van institutionele zorg voor kinderen. Hierbij is er sprake van steeds meer gemeenschapszorg en een meer verdiepende focus, vooral bouwend op familiekrachten en –bronnen. Vanuit dit perspectief zijn steeds meer alternatieven ontwikkeld, zoals Multisysteem Therapie (MST) en Multidimensionale Behandeling Foster Care (MTFC). Het is nog wel van belang om institutionele en niet-institutionele jongeren te vergelijken en daarbij het type en de ernst van de problemen van de kinderen mee te nemen. 

Institutionele en niet-institutionele zorg voor kinderen 

Omdat kinderen kwetsbaar zijn en snel ontwikkelen, wordt familie/familieachtige omgeving vaak geprefereerd boven institutionele zorg. Veel van deze behandelingen focussen op behandeling thuis of dicht bij het kind. Onderzoek van Weisz toonde dat niet-institutionele behandeling voordelen had boven institutionele behandeling, maar dit was maar een matig voordeel. Een familieachtige omgeving is geprefereerd, maar het kan moeilijk worden wanneer kinderen persistent agressief en antisociaal gedrag vertonen waardoor het risico op frequente verplaatsingen toeneemt. Dit kan zorgen voor emotionele en gedragsproblemen. 

Vergeleken met kinderen in niet-institutionele zorg, vertonen kinderen in institutionele zorg meer agressief gedrag en zijn vaker gediagnostiseerd met ODD en CD. Dit kan te maken hebben met abnormale hersenontwikkeling als gevolg van verwaarlozing en trauma. Dit maakt behandeling complex. Daarnaast kan het leven in een instelling op zich al een negatieve of positieve impact hebben. Kritiek is o.a.: te veel focus op kind als individu i.p.v. het hele kindsysteem (school, peers, ouders), onderwijsachterstanden. 

Institutionele zorg voor kinderen: EBT versus CAU 

Institutionele zorg is een 24-uurs zorgfaciliteit voor kinderen met emotionele en gedragsproblemen. Doel: een veilige en gestructureerde omgeving waarin het kind reguliere (lange termijn) zorg ontvangt om te kunnen opgroeien op een veilige manier (institutionele CAU), of reguliere zorg gecombineerd met (korte termijn) specifieke kind- en familiegecentreerde behandelingen uit multidisciplinaire teams die individuele zorg en behandelingsplannen voor het kind maken (institutionele EBT). EBT bevat zowel groeps- als individuele behandelingen, wat grotendeels is gebaseerd op gedrags-, cognitieve en oplossingsgefocuste behandelmodellen. 

              Selectiefactoren 

Het type, de ernst van de problemen en de leeftijd van het kind kunnen bepalen of een kind wordt geplaatst in institutionele of niet-institutionele zorg. Jongeren die uit hun familie en huis worden geplaatst laten doorgaans meer problemen, minder krachten en meer risicofactoren zien dan de jongeren die thuisblijven. Risicofactoren kunnen afkomstig zijn van kindermishandeling, delinquentie of beide. Vooral meisjes hebben vaak een verleden van kindermishandeling. Uit meta-analyse blijkt dat ouderkenmerken en familiefactoren het meest voorspellend waren voor fysieke mishandeling en verwaarlozing. Samenvattend: ouder en familiefactoren en gedragsproblemen, vaardigheden en delinquentie kunnen de verwijzing naar institutionele zorg of niet-institutionele zorg verklaren. De mate waarin de (dynamische) risicofactoren verminderd worden tijdens behandeling, en ook bepaalde achtergrondvariabelen, kunnen invloed hebben op de kans om succesvol naar huis terug te keren. 

Resultaten 

Het effect was niet hetzelfde in alle studies. Dit is een voorwaarde om significante uitkomsten uit de moderatoranalyse te kunnen verwachten. Type van vergelijking was een significante moderator. De vergelijking tussen CAU en niet-institutionele CAU verschilde significant van de referentiegroep > kinderen in niet-institutionele CAU hadden betere uitkomsten dan kinderen in institutionele CAU, terwijl er geen significante verschillen waren in de effecten van EBT tussen institutionele en niet-institutionele zorg. 

Een andere moderator variabele met een significant effect was het studiedesign: niet-gematchte studies verschilden significant van gematchte studies. Gematchte studies hadden een negatief significant effect, niet-gematchte studies hadden een positief significant effect. Gematchte studies toonden betere uitkomsten voor kinderen in niet-institutionele zorg, terwijl niet-gematchte studies betere uitkomsten toonden voor kinderen in institutionele zorg. 

Tot slot was het type van uitkomst een significante moderator. Delinquentie verschilde significant van de referentiegroep > kinderen in institutionele zorg toonden meer delinquent gedrag vergeleken met kinderen in niet-institutionele zorg. 

Ook waren er de volgende continue moderatoren: jaar van publicatie, geslacht.  

Discussie  

De hoofdconclusie is dat institutionele CAU een klein-matig negatief significant effect vertoonde vergeleken met niet-institutionele CAU. Dit betekent dat kinderen in niet-institutionele CAU, meestal pleegzorg, wat betere uitkomsten hadden dan kinderen in institutionele CAU, wat meestal reguliere groepszorg is in een gestructureerde leefgroep. Er zijn geen verschillen gevonden tussen institutionele en niet-institutionele zorg wanneer de behandeling evidence-based was. Er was geen significant voordeel in het aanbieden van institutionele EBT i.p.v. institutionele CAU.  

Kinderen in institutionele zorg toonden meer delinquent gedrag. Studies die meer recent zijn gepubliceerd en studies met een hoger percentage vrouwen hadden kleinere effectgroottes.