Repression in Residential Youth Care: A Scoping Review - Valk et al. - Universiteit Utrecht

Repression in Residential Youth Care: A Scoping Review 

Valk 

Inleiding 

Residentiële zorg en behandeling kan effectief zijn (bijv. in het bevorderen van psychologisch welzijn), maar niet-therapeutische aspecten van het instituut kunnen de effectiviteit bedreigen, zoals machtsmisbruik, ongepaste straffen, schending van rechten > een verblijf kan meer kwaad aanrichten dan dat het psychiatrische of gedragsproblemen van jongeren verminderd. 

Jongeren zijn in een residentiële inrichting omdat ze een gevaar zijn voor zichzelf of voor anderen of wanneer ze beschermd moeten worden voor hun omgeving. Doel opname: jongeren voorbereiden voor terugkeer in de maatschappij. Veel van deze jongeren hebben een psychiatrische/gedragsstoornis en hebben speciale aandacht nodig. Ook kan het zo zijn dat ze een delict hebben gepleegd en gevangen worden gehouden. Dit alles moet wel plaatsvinden in het belang van het kind.  

De macht die personeelsleden hebben, neemt een aantal risico’s met zich mee: 1) mensen met macht zijn eerder geneigd tot morele hypocrisie dan personen die geen macht hebben; 2) eigen morele waarden en normen zijn belangrijker dan die van een ander; 3) de kans op dehumanisering neemt toe. Maar ook ‘soft power’ (het gebruik maken van overhalen en verleiding) kan ongewenste gevolgen hebben.  

Straf dat is bedoeld om gedrag te controleren of wraak te nemen kan ongewenste gevolgen met zich meebrengen: gebrek aan vertrouwen, minder uitwisseling van informatie, toename van agressie. Dit kan ook op lange termijn schadelijk zijn. Ook coercion is aanwezig in de residentiële instelling > verlaging van psychologisch welzijn en toename van suïcide. Ook kan coercion zorgen voor verhoging van antisociaal gedrag en recidivisme. Een voorbeeld van een coercive maatregel is de isolatie. Dit zorgt voor verhoogde levels van stress en kan daardoor de mentale gezondheid aantasten, wat er weer voor kan zorgen dat men meer gewelddadig handelt. Daarnaast kan stress zorgen voor cognitieve verslechtering, dysregulatie van emotionele respons en doet de kans op recidivisme toenemen. Hier tegenover staat dat hoe meer persoonlijke controle de jongere voelt, des te minder de kans dat er aanpassingsproblemen worden ervaren. 

Humanistische visie 

• Drie technieken van controle van Foucault’s disciplinaire maatschappij: 

• Hiërarchische observatie: een persoon met meer macht (personeel) observeert mensen met minder macht (jongeren); 

• Normalisering van oordeel: om deviant gedrag te corrigeren (niet met wraak als doel, maar hervorming); 

• Dit kan natuurlijk ook extreme vormen aannemen. 

• Onderzoek: combinatie van hiërarchische observatie met normalisering van oordeel. Het roept de waarheid boven van degene die onderzocht wordt.  

• Het beste is om discipline te verkrijgen door bovenstaande drie technieken te combineren. 

• Coercion is de macht van een autoritair persoon die gehoorzaamheid afdwingt door bedreiging of sancties te gebruiken. 

• Discussie gaande of coercion nou wel of niet gebruikt mag worden. Belangrijk hierbij zijn de autonomie, waardigheid en negatieve consequenties voor de jongere, en gebrek aan positieve effecten van coercion.  

Sociaal psychologisch perspectief 

• Wanneer personeel geen controle kan behouden over de jongeren, of wanneer autoriteit wordt bedreigd, worden ze gefixeerd op het controle houden op de jongeren > geweld en ‘pesten’ tegen jongeren. 

• Personeel moet het gedrag van de jongere vanuit twee perspectieven bekijken: 1) het welzijn van de jongere en 2) de mogelijkheid van bedreigende acties waarin het personeel zelf in gevaar komt. 

• Angst: wanneer personeel geen bedreiging ervaart, zal er een meer exploratieve benadering gehanteerd worden. 

• Empathie: een gebrek aan empathie is gerelateerd aan repressief gedrag, zoals harde straffen. 

• Bepaalde vormen van dehumanisering lijken functioneel: ze zorgen ervoor dat personeel om kan gaan met de stressvolle vragen die komen bij het interacteren met jongeren. Er wordt aangenomen dat dehumanisering vaker voorkomt wanneer er weinig contact is tussen mensen of groepen. Om dehumanisering te voorkomen moet de jongere gezien worden als een uniek individu met kwaliteiten. 

• Rationalisering kan ervoor zorgen dat sanctionering wordt ‘goedgepraat’ en daarna wordt vergeten. Goedgepraat omdat het sociaal nodig is of omdat het een moraal doel heeft. 

• Repressief gedrag door een individueel personeelslid is afhankelijk van: de identificatie met de formele/informele teamleider en socialisatie binnen een team (beïnvloeding van ideologieën). 

Organisatorisch perspectief 

• De organisatie beïnvloedt de mate van repressie op drie levels: 

• De benadering en structuur van de organisatie; 

• Benadering: spanning tussen oriëntatie naar correctie en controle, versus oriëntatie naar behandeling en rehabilitatie (hiervoor is sociale cohesie nodig).  

• Structuur: hiërarchie-aanmoedigend (HE) of hiërarchie-verzachtend (HA). HE is vaak meer hiërarchisch gestructureerd, HA is meer gelijke sociale groepen en positieve sociale waarden.  

• De persoon-omgeving fit (P-E fit) 

• Het kan zo zijn dat personeel controle-georiënteerd is, terwijl de organisatiebenadering en –structuur dit niet promoten > misfit van P-E.  

• De P-E fit wordt gedreven door vijf processen: zelfselectie, institutionele selectie, institutionele socialisatie, verschillende beloningen en verschillende uitvalpercentages. 

• Personeelsselectie 

• Meer opgeleid personeel staan waarschijnlijk negatiever tegenover het toepassen van repressietechnieken. 

Discussie 

Doorlezen.