Stress bij ouders van dove en slechthorende kinderen: associaties met taalachterstanden en gedragsproblemen - Quittner et al - Artikel

Abstract

Er is bewijs dat ouder-stress de relatie tussen kind en ouder kan beïnvloeden en hierbij ook de ontwikkeling van het kind. Hogere levels van ouder-stress kunnen worden gelinkt aan slechtere sociale en emotionele ontwikkeling. Het hebben van jonge kinderen die doof zijn kan op lange termijn veel obstakels geven tijdens het ouderschap. Dit artikel onderzoekt ouder-stress met zowel algemene als geval specifieke metingen.

Introductie

Verschillende onderzoeken hebben al de hoogte van ouder-stress gemeten bij ouders van jonge dove kinderen. Jammer genoeg zijn er tegenstrijdige uitkomsten. Zo opperde Meadow-Orlans (1994) dat ouder-stress stijgt als kinderen ouder worden en het communicatie gat groter wordt. Volgens Lederberg and Golbach (2002) zijn de schommelingen binnen de ouder-stress mogelijk door de veranderingen binnen de ontwikkeling. assessed the developmental changes in

Predictoren van ouder-stress

Eerder onderzoek heeft ervoor gezorgd dat verschillende factoren konden worden geïdentificeerd die te maken hebben met ouder-stress. Die factoren zijn onder andere, leeftijd bij diagnose, hoeveelheid gehoorverlies, taalvaardigheid, manier van communiceren en de sociale steun die ontvangen wordt. Daarnaast kunnen er nog andere dingen zijn die ouder-stress kunnen veroorzaken. Bij kinderen die geen gehoorproblemen hebben is er een link gevonden tussen gedragsproblemen en ouder-stress.

Communicatie

Voor ouders die kunnen horen en dove kinderen hebben is communicatie het grootste probleem. Ouders moeten actief leren hoe ze moeten communiceren omdat het anders is dan normaal. Ongeacht de methode die ouders gebruiken om te communiceren met hun kinderen (gebarentaal, spraak of beide) zullen er problemen zijn die betrekking hebben op de communicatie. Dit kan uiteindelijk zorgen voor minder goede interactie tussen de ouders en het kind. Volgens Lederberg and Everhart (2000) zijn moeders van dove kinderen even goed in het opmerken van de aandacht focus van het kind dan moeders van horende kinderen. Dit is goed voor de taalontwikkeling van het kind.

De taalvaardigheid kan op twee manieren de ouder-kind relatie beïnvloeden. Een daar van is het reguleren van aandacht, emotie en gedrag. De tweede is het zorgen voor meer interactie tussen ouders en kinderen, ook over onder andere gevoelens.

Gewone kinderen met een taalachterstand hebben te maken met verschillende uitdagingen. Kinderen met en taalachterstand zullen dit tekens meer merken wanneer er tijdens hun ontwikkeling telkens meer van hun taalvaardigheden wordt verwacht. Hetzelfde geldt ook voor dove kinderen.

Gedragsproblemen

Onderzoek heeft aangetoond dat in vergelijking met horende kinderen, dove kinderen vaker gedragsproblemen vertonen. Gedragsproblemen kunnen ouder-stress veroorzaken. Volgens Barker et al. (2009) is een lagere taalvaardigheid gekoppeld aan problemen met concentratie en minder ouder-kind communicatie en ook meer gedragsproblemen.

Deze studie

Ondanks de vele verschillende onderzoeken is er nog maar weinig onderzoek gedaan naar objectieve metingen van taalontwikkeling, de groei van gedragsproblemen en de mogelijke ouder-stress die hier bij hoort.

Er worden vier hypothesen getest

1. Ouders van dove kinderen worden verwacht meer normale en concext-specifieke stress te hebben dan horende kinderen.

2. Van dove kinderen wordt verwacht dat ze een grotere taalachterstand te hebben en meer gedragsproblemen.

3. De taalachterstand medieert de relatie tussen de staat van het horen en gedragsproblemen.

4. Taalachterstand en gedragsproblemen mediëren de relatie tussen de staat van het horen en ouder-stress

Methode

In deze studie is er gekeken naar kinderen met een gehoor implantaat. De kinderen komen van 6 verschillende clinische implantaat centrums en twee peuterspeelzalen met horende kinderen. De criteria die werden gebruikt voor het uitkiezen van kinderen waren:

1. jonger dan 5 jaar.

2. grote hoeveelheid gehoorverlies.

3. Ouders van het kind waren gemotiveerd om het kind Engels te leren.

Kinderen met een grote cognitieve beperking mochten niet meedoen aan het onderzoek. De controle groep met horende kinderen werden gematcht op basis van leeftijd en geslacht. De kinderen werden getoetst op de basislijn (voor het verkrijgen van de implantaat voor de dove groep) en elke zes maanden voor drie jaar.

De groep participanten bestonden uiteindelijk uit 188 dove en 97 horende kinderen. De dove kinderen waren gemiddeld 2.2 jaar oud en de horende kinderen 2.3 jaar.

Procedure

Voor de implantaat geplaatst wordt, worden de kinderen getest. Op de eerste dag moeten de ouders een vragenlijst invullen met vragen daarin over communicatie en gedrag. Kinderen krijgen een taaltest, een cognitietest en een audiologisch examen. Op de tweede dag werden kinderen gefilmd toen ze opdrachten moesten uitvoeren met ne zonder ouders.

Ouder-stress werd gemeten met de Parenting Stress Index-Short Form (Abidin, 1995), dit is een 36-item test die ongeveer 10 minuten duurt. Voor de context-specifieke stress werd de FSS-test gebruikt. Deze bestaat uit 16 items. De door ouders opgemerkte gedragsproblemen werden gemeten door de Child Behavior Checklist 1½–5 (CBCL; Achenbach & Rescorla, 2000). te gebruiken. Het kinderlijk gedrag en negativiteit werd gemeten door het kijken naar gedrag dat werd gefilmd tijdens de opdrachten. De opdrachten bestonden uit het oplossen van puzzels. Taal werd gemeten op de The Reynell Developmental Language Scales ( RDLS; Reynell & Gruber, 1990) schaal. Dit is een vaak gebruikte en gewaardeerde schaal.

Resultaten, conclusie en discussie

Alle testen werd uitgevoerd binnen het SEM (structural equation modeling) framework. De missende data was minimaal, tussen 0 en 10%, behalve voor de CBCL test. Zoals de hypothese al stelde ervaren de ouders van dove kinderen meer ouder-stress dan ouders van horende kinderen. Dit past ook bij onderzoek wat eerder is uitgevoerd.

Kloppend hierbij is dat er hogere levels van doof specifieke ouder-stress is gevonden bij ouders met dove kinderen dan bij ouders met horende kinderen. Uit dit onderzoek blijkt ook dat context-specifieke metingen gevoeliger zijn voor verschillen in geobserveerd gedrag dan meer algemene metingen. Dit werd gedaan door middel van vragenlijsten die door ouders werden ingevuld maar ook door het gedrag van kinderen te observeren. Ouders van dove kinderen gaven aan tijdens het onderzoek dat er communicatie problemen kunnen zijn, onderwijs gerelateerde zorgen en ook de druk om een goede taaldocent te zijn voor het kind. Naast deze resultaten is er ook een verband gevonden tussen ouder-stress en eventuele psychologische klachten zoals depressie. Dit klopt ook met eerder onderzoek. Dit onderzoek had echter ook wat minpunten, er was geen meetinstrumenten voor emotie en aandacht regulatie van het kind direct, alleen via vragenlijsten voor de ouders. Vervolgens was het cross-sectional wat niet het beste design is voor dit soort onderzoek. Daarnaast was er een kleine variatie tussen het taalniveau van de dove kinderen en is er alleen op orale taalvaardigheid getest.