Vragen

Vraag 1

Royce wordt veroordeeld ter zake van afpersing (art. 317 lid 1 Sr). Hij heeft onder bedreiging het horloge, de Iphone en de bromfiets afhandig gemaakt van een man die voor een stoplicht stond te wachten. Royce heeft al vaker dit soort delicten gepleegd. De rechter veroordeelt Oscar tot:

• twee jaar gevangenisstraf waarvan één jaar voorwaardelijk met een proeftijd van drie jaren met als bijzondere voorwaarde dat hij de schade die door het misdrijf is veroorzaakt geheel vergoedt;
• een geldboete van € 1000,-;
• een taakstraf van 40 uur.

Is deze strafoplegging rechtens?

1. Ja, de combinatie met de taakstraf is mogelijk nu geen ernstige inbreuk is gemaakt op de lichamelijke integriteit van het slachtoffer;
2. Ja, de straffen en de combinatie daarvan zijn in overeenkomst met de wettelijke bepalingen;
3. Nee, de gevangenisstraf mag niet in combinatie met de taakstraf worden opgelegd;
4. Nee, een proeftijd van drie jaar is te lang bij een veroordeling tot twee jaar gevangenisstraf waarvan één jaar voorwaardelijk.

Vraag 2

Welke van onderstaande alternatieven geeft het beste het verschil weer tussen een rechtvaardigingsgrond en een schulduitsluitingsgrond?

1. Een schulduitsluitingsgrond excuseert de verdachte maar - anders dan een rechtvaardigingsgrond - niet eventuele deelnemers;
2. Een schulduitsluitingsgrond heft de strafbaarheid van het tenlastegelegde feit op, terwijl een rechtvaardigingsgrond de strafbaarheid van de verdachte opheft;
3. Een rechtvaardigingsgrond is strafuitsluitend voor de verdachte, hetgeen - anders dan een schulduitsluitingsgrond - niet voor eventuele deelnemers geldt;
4. Een geslaagd beroep op een schulduitsluitingsgrond leidt tot ontslag van alle rechtsvervolging, terwijl een geslaagd beroep op een rechtvaardigingsgrond leidt tot vrijspraak.

Vraag 3

Waar is het legaliteitsbeginsel neergelegd?

1. Het is een algemeen rechtsbeginsel en is dus niet neergelegd in een wet;
2. Het staat in de Grondwet en in wetten waarin een formele delictsomschrijving is opgenomen;
3. Het staat in de Grondwet en in wetten waarin een materiële delictsomschrijving is opgenomen;
4. Het staat in de Grondwet, het Wetboek van Strafrecht, en het Wetboek van Strafvordering.

Vraag 4

Art. 40 Wegenverkeerwet 1994 is een:

1. delictsomschrijving;
2. materiële norm;
3. sanctienorm;
4. strafbepaling.

Vraag 5

In de 19 eeuw verenigden strafrechtsgeleerden en -practici zich achter de Moderne Richting, in reactie op de -tot dan toe- dominante Klassieke Richting. De aanhangers van de Moderne Richting hadden duidelijk een andere visie op de rechtvaardiging en het nut van strafrechtspleging. In welk opzicht onderscheidde de Moderne Richting zich vooral van de Klassieke Richting?

1. De Moderne Richting benadrukte de noodzaak van proportionaliteit tussen de ernst van het feit en de zwaarte van de straf;
2. De Moderne Richting drong aan op codificatie van strafbaarstellingen in wetboeken als uitdrukking van de volkswil;
3. De Moderne Richting besteedde aandacht aan speciale preventie bij de strafoplegging, opdat de delinquent

Vragen

Vraag 1

Welke stelling over het legaliteitsbeginsel is juist?

Stelling I Het lex certa-beginsel verbiedt het gebruik van open termen.

Stelling II Uit het legaliteitsbeginsel volgt dat de rechter wettelijke bepalingen niet extensief mag interpreteren.

1. Alleen stelling I is juist.
2. Alleen stelling II is juist.
3. Stelling I en II zijn beide juist.
4. Beide stellingen zijn onjuist.

Vraag 2

Naar heersende opvatting is analogische interpretatie van strafbepalingen

1. toegelaten omdat de wetgever ten tijde van het opstellen van een strafbepaling niet alle in de toekomst voor strafbaarheid van belang zijnde omstandigheden kan voorzien.
2. toegelaten omdat strafbepalingen onvermijdelijk een abstract karakter hebben.
3. niet toegelaten omdat dit in strijd is met de legaliteitseis van art. 1 Sr.
4. niet toegelaten omdat wettelijke strafbepalingen met terugwerkende kracht de nullum crimen regel opzij zetten.

Vraag 3

Uit het legaliteitsbeginsel van artikel 1 Sr worden in het algemeen vier verboden afgeleid. Welk van de volgende alternatieven behoort daar niet toe?

1. Het verbod van terugwerkende kracht.
2. Het verbod van onduidelijke, onnauwkeurige strafbepalingen.
3. Het verbod van teleologische interpretatie.
4. Het verbod van toepassing van ongeschreven recht.

Vraag 4

Welke filosoof wordt geassocieerd met de idee van de vergelding als voornaamste grondslag voor bestraffing?

1. De Schotse filosoof David Hume.
2. De Franse filosoof Michel Foucault.
3. De Engelse filosoof Jeremy Bentham.
4. De Duitse filosoof Immanuel Kant.

Vraag 5

Art. 5 Wegenverkeerswet 1994 bevat een

1. formele norm.
2. materiële norm.
3. sanctienorm.
4. ambtelijk bevel.

Vraag 6

In het strafrecht wordt zowel onderscheiden tussen formele en materiële delicten als tussen krenkings- en gevaarzettingsdelicten. Maak de zin af: art. 307 Sr (dood door schuld) is

1. zowel een formeel delict als een gevaarzettingsdelict.
2. zowel een materieel delict als een gevaarzettingsdelict.
3. zowel een formeel delict als een krenkingsdelict.
4. zowel een materieel delict als een krenkingsdelict.

Vraag 7

Welke stelling(en) is/zijn (on)juist?

Stelling I Zowel bij een commissiedelict als bij een formeel omschreven delict dient een bepaald gevolg te zijn ingetreden.

Stelling II Bij een omissiedelict dient een bepaald gevolg te zijn ingetreden.

1. Alleen stelling I is juist.
2. Alleen stelling II is juist.
3. Beide stellingen zijn juist.
4. Beide stellingen zijn onjuist.

Vraag 8

Het belang van het arrest van de Hoge Raad van 20 februari 1933 (Veearts) is gelegen in het feit dat de Hoge Raad in dit arrest

1. uitbreiding heeft gegeven aan de strafuitsluitingsgrond wettelijk voorschrift.
2. uitbreiding heeft gegeven aan de strafuitsluitingsgrond overmacht.
3. een ongeschreven schulduitsluitingsgrond aanvaardde.
4. een ongeschreven rechtvaardigingsgrond aanvaardde.

Vraag 9

Het begrip ‘facetwederrechtelijkheid’ verwijst naar

1. de wederrechtelijkheid als element van het strafbare feit.
2. de specifieke betekenis die de wederrechtelijkheid heeft in verschillende strafbepalingen.
3. de wederrechtelijkheid als bestanddeel van de delictsomschrijving.
4. de wederrechtelijkheid als ongeschreven voorwaarde

Deze oefenbundel bevat 3 oefententamens, allen gebaseerd op 2014-2015 van het vak Straf(proces)recht I, Universiteit van Amsterdam, rechtsgeleerdheid jaar 1. Vanaf 2017-2018 is dit vak voortgezet onder de naam Inleiding strafrecht, de inhoud van het vak is grotendeels hetzelfde gebleven.

Oefententamen I

Deel 1

Niels zal, evenals voorgaande jaren, op het slotfeest van de intreeweek voor eerstejaars rechtenstudenten Amsterdam naast drank en andere versnaperingen, ook spacecake verkopen. De burgemeester van Amsterdam komt dit ter ore. In overleg met de hoofdofficier van justitie wordt besloten, dat politieagenten, van wie sommige in burger, een oogje in het zeil zullen houden en zullen ingrijpen als dat nodig is. Als zij Niels een aantal malen stukken cake hebben zien verkopen, gaan zij tot aanhouding over. Als omstanders zich er tegenaan bemoeien, ontstaat er een opstootje tussen bezoekers van het feest en de aanwezige politie.

Dit loopt dusdanig uit de hand dat de politie besluit een einde te maken aan het feest, de omgeving wordt schoongeveegd. Een klein stukje verderop, in de Taksteeg, wordt Daan door een politieagent te verstaan gegeven dat hij dient te vertrekken. Aangezien Daan dat naar het inzicht van de agent niet snel genoeg doet, wordt hij, wegens het verstoren van de orde, aangehouden en naar het politiebureau gebracht. Na verhoor en het opmaken van proces-verbaal mag hij het politiebureau weer verlaten.

Enige tijd later wordt Daan door de officier van justitie voor de kantonrechter gedagvaard ter zake van overtreding van art. 2.2 lid 1 APV Amsterdam. De officier legt het volgende ten laste: “dat hij de orde heeft verstoord door zich niet aanstonds, na het gedane bevel van een ambtenaar van politie daartoe, te verwijderen maar in plaats daarvan de agent op luide toon heeft gevraagd of “hij geen boeven kon gaan vangen” en hem daarbij heeft uitgescholden en daarbij onder andere de woorden “kut-Marrokaan” en “geitenneuker” heeft gebezigd’. De kantonrechter acht zich bevoegd kennis te nemen van het ten laste gelegde feit.

Ter terechtzitting stelt de raadsman van Daan, dat art. 2.2 lid 1 APV buiten toepassing moet worden gelaten. De delictsomschrijving is niet duidelijk genoeg, althans niet zo duidelijk dat voor Daan (de burger) vooraf helder is welke gedraging krachtens het artikel strafbaar is en welke niet. Artikel 1 Sr is daarom geschonden.

Vraag 1. Op welke norm in het legaliteitsbeginsel doelt de raadsman?

Art. 2.2 lid 1 APV Amsterdam luidt:

Het is verboden op of aan de weg of in een voor publiek toegankelijk gebouw of vaartuig deel te nemen aan een samenscholing of in groepsverband dan wel afzonderlijk onnodig op te dringen, anderen lastig te vallen, te vechten of op andere wijze de orde te verstoren.

Vraag 2. Heeft het verweer