De meeste zwangere vrouwen bevallen vaginaal à terme van een kind in hoofdligging. Daarentegen bevalt meer dan dertig procent met een vaginale kunstverlossing of keizersnede.

Ontsluitings- en uitdrijvingsfase

Het is essentieel van de diagnose in partu goed wordt gesteld, in partu omschrijft; pijnlijke en regelmatige contracties en een volledig verstreken portio. Daarnaast kunnen ook pijnlijke regelmatige contracties voorkomen met gebroken vliezen. Als de ontsluiting niet voldoende vordert, kan er worden gekozen om oxytocine toe te voegen. Oxytocine heeft als doel de ontsluiting te bevorderen. Een amniotomie wordt verricht bij onvoldoende voortgang van de baring, dit betekent minder dan één centimeter per uur. De latente fase wordt omschreven met een ontsluiting tussen de nul en vier centimeter. Er ontstaat ontsluiting met onregelmatige pijnlijke contracties. Deze kunnen variëren in kracht en frequentie. Tijdens de ontsluitingsfase zijn er regelmatige en pijnlijke contracties. De vooruitgang van de ontsluiting is al voorbij de vier centimeter. Tijdens de actieve fase van de ontsluitingsfase, is er sprake van volledige ontsluiting van de cervix. Na de ontslutingsfase treedt de uitdrijvingsfase op. Als er een lange ontsluitingsfase is, is er vaak een minder gunstige uitkomt voor moeder en kind. Tijdens de uitdrijvingsfase is er een passieve en actieve fase. Tijdens de passieve fase is er voor de volledige ontsluiting afwezigheid van reflectoire persdrang. Tijdens de actieve fase daarentegen, is er sprake van volledige ontsluiting met reflectoire persdrang.

De baring begint met het wegvallen van het remmende effect van het myometrium. Op het moment van de baring worden er genen geactiveerd, waaronder oxytocine receptoren en connexonen, die ervoor zorgen dat de baring op gang komt.

Om de weeën te beoordelen moet er worden gekeken naar de progressie in de baring. Alleen elektrische gecoördineerde weeën zijn efficiënt. Alleen deze goede weeën leiden tot vordering van de baring.

Het blijkt dat rechtop zitten en rondlopen tijdens de ontsluitingsfase, de duur van de ontsluiting verkort is en geassocieerd wordt met een verminderde behoefte aan epidurale analgesie. Ook is er een verminderde kans op het krijgen van een sectio caesarea. Ook blijkt dat een houding recht op zittend of in zijligging tijdens de uitdrijving, de kans op afwijkende cortonen verlaagd.

Het is van belang dat er continue persoonlijke aandacht en ondersteuning is tijdens de baring. Dit bevordert namelijk de maternale en neonatale uitkomst. Als er onvoldoende voorgang is van de baring met minder dan één centimeter per uur, wordt er geadviseerd om een amniotomie te doen.

Eventueel kan dit gevolgd worden door oxytocine tegelijkertijd toe te dienen. Als er na de bevalling actief wordt ingeleid, wordt de hoeveelheid bloedverlies tijdens het nageboortetijdperk beperkt. Het actief leiden van de nageboortetijdperk blijkt zinvol te zijn.

Hieronder staan de risicofactoren genoemd voor een pathologisch verloop van de bevalling;

• nullpariteit; voor de eerste keer bevallen

• eerdere kunstverlossing

• obesitas

• maternale leeftijd boven de 39 jaar

• epidurale analgesie

Hieronder staan de foetale risicofactoren in het geval de bevalling niet goed verloopt;

• macrosomie; een te hoog geboortegewicht

• standafwijking

• epidurale analgesie leidt tot meer vaginale kunstverlossingen. Als er wordt gewacht op reflectoire persdrang bij volledige ontsluiting met epidurale analgesie, vermindert dit de kans op het krijgen van een kunstverlossing.