Edamse bijstandsvrouw (HR 09-01-1987, NJ 1987, 928; AB 1987, 231)

Casus

G. is een gescheiden vrouw met drie kinderen. Zij ontving sedert 1977 een aanvullende bijstandsuitkering. B en W-college van Edam heeft in 1983 deze uitkering ingetrokken omdat er vanuit gegaan werd dat G. samenwoonde met de heer E. en aldus geen aanvullende bijstand meer nodig had. In een beroepsprocedure bij GS Noord-Holland het college van B en W in het ongelijk gesteld, waarna de uitkering is hervat.
G. heeft K., adjunct directeur van de GSD Edam, gedagvaard voor kort geding rechter en gevorderd dat K. zich onthoudt van aantekening te houden over haar gedrag en haar relaties en daaromtrent mededeling te doen aan derden, alles onder verbeurte van een dwangsom van fl 10.000,- voor iedere keer dat K. dit verbod overtreedt.

Rechtsvraag

In hoeverre speelt art. 8 EVRM (recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer) hier

Casus

Italië heeft in 1962 de particuliere ondernemingen die elektriciteit produceren en distribueren bij wet genationaliseerd (verplichte overdracht aan de Staat). Een aandeelhouder van één van die genationaliseerde ondernemingen vecht in een procedure voor een Italiaanse rechter de rechtmatigheid van die nationalisatie aan, onder andere met een beroep op het EEG-verdrag. De Italiaanse rechter verzoekt het Hof van Justitie van de EEG om het EG-oprichtingsverdrag op dit punt uit te leggen. Het Hof doet dit in een zogenaamde prejudiciële beslissing (art. 177 EG-oprichtingsverdrag, inmiddels art. 267 VWEU).

HvJ

Het Hof overweegt dat het EEG-verdrag voorrang heeft boven het nationale recht van de lidstaten. Het EEG-verdrag heeft een eigen rechtsorde in het leven geroepen, die bij haar inwerkingtreding van rechtswege (automatisch)

Tehran Hostages (Verenigde Staten v. Iran) (ICJ 24-05-1980, EIL 481 (468, 418))

Relevante artikelen

Vienna conventions van 1961 en 1963.

Casus

In 1979 werd tijdens de Iraanse revolutie de Amerikaanse ambassade bezet door Iraanse demonstranten. Deze gijzelden het ambassadepersoneel en namen documenten in beslag. De VS daagt Iran voor het Internatinale Gerechtshof.

Rechtsvraag

Heeft Iran zijn verplichting als ontvangende staat ten opzichte van de VS geschonden door de schadelijke gebeurtenissen bij de ambassade, dan wel door niets te doen om de situatie erna te doen eindigen? Het gaat hier specifiek om diplomatieke en consulaire bescherming door het ontvangende land.

Rechtsoverweging

Volgens het ICJ gaat het in casu om twee feiten:

• De bestorming en inname van de Amerikaanse ambassade

• Het laten voortduren van de gijzeling van de medewerkers van de ambassade

Iran heeft volgens het ICJ inderdaad met betrekking tot de inname van

Shrimp and Shrimp products (Appellate Body of the WTO, 12-10-1998, WT/DS58/AB/R)

Casus

In 1987 heeft de VS in overeenstemming de Endangered Species Act (1973) regels uitgevaardigd dat Turtle Excluder Devices (TEDs) of andere middelen gebruikt moeten worden tijdens de garnalenvangst om een bepaalde soort schildpad te beschermen. Deze regels werden in 1990 effectief en was van toepassing in alle relevante gebieden. Op 21 november 1989 werd Sectie 609 uitgevoerd. Er zouden onderhandelingen met staten moeten komen om bilaterale of multilaterale verdragen op te richten ter bescherming van deze schildpadden. In onderdeel b1 van de Sectie staat dat er niet later dan 1 mei 1991 een verbod wordt ingesteld op invoer van garnalen die zonder nodige maatregelen zijn gevangen. In b2 staat de uitzondering op het verbod, namelijk op landen die zijn gecertificeerd.

Er zijn twee soorten certificering: een voor landen met een veilige omgeving (dwz. waar deze schildpaddensoort