Introductie

Een bipolaire stoornis is een mentale stoornis die een zware last legt op de patiënt en op de samenleving. De symptomen van de stoornis worden al vele jaren besproken, maar ze variëren en een echte duidelijke diagnose blijkt lastig met deze stoornis. Onjuiste of vertraagde diagnoses hebben grote gevolgen voor de patiënt, omdat het de stoornis kan verergeren en de behandeling in de weg kan staan.

Waarom is het diagnosticeren van een bipolaire stoornis op jonge leeftijd lastig en waarom juist zo belangrijk?

Het diagnosticeren van een bipolaire stoornis bij kinderen en adolescenten is in eerste instantie lastig door de overlap van de symptomen met andere stoornissen die zich bij kinderen en adolescenten vaak voordoen. De prognosis van een bipolaire stoornis op jonge leeftijd kan slechter zijn dan de prognosis van een bipolaire stoornis in de volwassenheid, wellicht door het samenspel met de ontwikkelingsprocessen en een verhoogde kans op lastige levensomstandigheden (hormonen, ontwikkeling van de sociale vaardigheden, middelengebruik, etc.).

Waarom wordt er onderscheid gemaakt tussen prodroom en subdrempel?

Er bestaat nog geen duidelijk profiel over de symptomen die worden waargenomen voordat een bipolaire episode begint. Na de eerste episode zijn patiënten echter wel vaak in staat om de symptomen te beschrijven. Deze informatie kan gebruikt worden om iets te zeggen over de symptomen die te zien zijn voordat de bipolaire episode begint. Daarmee kunnen de patiënten geholpen worden die nog nooit een bipolaire episode hebben gehad en hun eigen symptomen niet waarnemen. Er kan echter ook een verschil bestaan tussen de symptomen die zich voordoen voor de eerste bipolaire episode en de symptomen die zich voordoen voor een herhaalde bipolaire stoornis. Daarom wordt hier onderscheid gemaakt tussen prodroom en subdrempel. Prodroom verwijst naar de symptomatische periode voor de eerste bipolaire episode. Subdrempel verwijst naar de symptomen die plaatsvinden net vóór een herhaalde bipolaire episode. Door dit onderscheid te maken kunnen symptomen worden geïdentificeerd die uniek zijn voor het initiële prodroom.

Welke conclusies kunnen uit dit onderzoek worden getrokken?

• Helaas lijkt het er op dat er geen pathognomonisch symptoom van de bipolaire stoornis bestaat. Wat men wel ziet is dat de meeste patiënten meer dan één symptoom ervaren voordat de bipolaire episode zich voordoet. Dat wijst er op dat er wellicht een cluster van symptomen bestaat, of een combinatie van risicofactoren, die het ontstaan van een bipolaire episode zouden kunnen voorspellen.

• De gemiddelde duur van een initiële prodroom is vrij lang. Dat zou kunnen betekenen dat er veel tijd is om in te grijpen gedurende die periode, als symptomen en patiënten vroegtijdig kunnen worden geïdentificeerd.

• Er is een tekort aan consistentie met betrekking tot hoe de symptomen worden beschreven en gemeten. Men moet zich richten op het ontwikkelen van specifieke prodroom methoden die door meerdere groepen kunnen worden gebruikt. Dan kan de standaardisatie, granulatie en generaliseerbaarheid worden verbeterd.

• Veranderingen in energie en slaapbehoeftes waren veel voorkomende symptomen voor het plaatsvinden van een herhaalde manische episode. Deze symptomen kunnen gemakkelijke objectief worden gemeten en aan de hand van de hedendaagse technologie zouden patiënten zichzelf in de gaten kunnen houden en veranderingen kunnen opmerken.