Hoe verklaart het netwerkperspectief het ontstaan van mentale stoornissen?

Volgens het netwerkperspectief kan een mentale stoornis worden beschouwd als een systeem van elkaar beïnvloedende symptomen. Mentale stoornissen ontstaan als gevolg van causale relaties tussen symptomen.

Hoe verklaart het netwerkperspectief comorbiditeit?

Mentale stoornissen zouden tegelijk kunnen voorkomen als gevolg van wederzijdse beïnvloeding van symptomen. Comorbiditeit ontstaat wanneer er symptomen zijn die bij beide stoornissen voorkomen. Dit worden brugsymptomen genoemd. Deze brugsymptomen kunnen er toe leiden dat een mentale stoornis een andere mentale stoornis aanwakkert. Stoornissen die geen symptomen met elkaar delen zullen zelden tegelijk voorkomen, doordat er geen brugsymptomen zijn. Uit onderzoek is gebleken dat wanneer twee stoornissen een aantal symptomen met elkaar delen, de afstand tussen deze stoornissen in het DSM netwerk klein is en er gemakkelijk van de ene stoornis naar de andere stoornis kan worden gegaan.

Hoe voorspelt het netwerkperspectief het ontstaan van mentale stoornissen?

Het netwerkperspectief richt zich hierbij op twee aspecten. Ten eerste wordt er gekeken naar waarschuwingssignalen die de opkomst van een psychopathologie indiceren. Ten tweede wordt gekeken naar de kenmerken van netwerken op groepsniveau die mogelijk de richting van de psychopathologie kunnen aangeven.

Hoe voorspellen waarschuwingssignalen psychopathologie?

Voordat iemand een mentale stoornis ontwikkeld is er sprake van een zogenaamde fasetransitie. Deze bepaalt de grens tussen het wel of niet hebben van een mentale stoornis. Voordat deze fasetransitie plaatsvindt, geeft het systeem een aantal waarschuwingssignalen af. Transities worden vaak voorafgegaan door een fenomeen dat ‘critical slowing down’ wordt genoemd. Daarbij heeft een systeem steeds meer tijd nodig om zich te herstellen van een gebeurtenis. Tevens wordt het systeem steeds gemakkelijker te voorspellen op basis van de voorafgaande staten. Fasetransities zouden zichtbaarder worden wanneer er hogere niveaus van connectiviteit aanwezig zijn. Voor netwerken met zwak verbonden symptomen leiden negatieve externe condities (bijvoorbeeld het overlijden van een geliefde) tot een graduele toename van symptomen. Voor netwerken met sterk verbonden symptomen leiden negatieve externe condities tot een spontane verschuiving van het niet hebben van een mentale stoornis naar het hebben van een mentale stoornis.

Wat zeggen netwerkkenmerken over de voorspelling van mentale stoornissen?

Onderzoek stelt dat groepsnetwerken met sterk verbonden symptomen kwetsbaarder zijn voor het ontwikkelen van psychopathologie. De resultaten wijzen er op dat de aard van de symptomen, in plaats van de hoeveelheid symptomen, een belangrijkere rol zou kunnen spelen bij het voorspellen van het ontstaan van mentale stoornissen. Dit brengt ons naar het onderwerp van centraliteit.

Wat is centraliteit binnen het netwerkperspectief?

Centraliteit kan worden geïnterpreteerd als het belang van een symptoom in een netwerk. Als een bepaald symptoom veel verbindingen heeft met andere symptomen in het netwerk heeft het hogere centraliteit dan een symptoom dat minder verbindingen heeft met andere symptomen in het netwerk. Als een persoon een symptoom ontwikkeld dat zeer centraal is, loopt deze persoon meer risico op het ontwikkelen van andere symptomen. Helaas is de wetenschap er nog niet goed in geslaagd om te achterhalen welke symptomen centraler zijn dan andere.