Artikelsamenvatting bij An Overview of Conceptualizations of Eating Disorder Recovery, Recent Findings, and Future Directions van Bardone-Cone e.a. - 2018

Wat is de huidige stand van zaken betreffende het onderzoek naar het herstellen van een eetstoornis?

Een al lang bestaand probleem binnen het veld van de eetstoornissen is dat er bijna net zoveel verschillende definities van herstel bij eetstoornissen zijn als dat er studies over dit onderwerp zijn. Als gevolg hiervan is er een enorme variatie in de gevonden recovery rate (herstel percentage) tussen verschillende onderzoeken. Zo zijn er onderzoeken die een herstel percentages vinden van 0%, maar ook van 92%. 

In deze review worden de problemen beschreven betreffende de conceptualisatie en operationalisatie van herstel van eetstoornissen, belicht recente bevindingen over herstel (sinds 2016) en stelt toekomstige richtingen voor. 

In de klinische praktijk wordt herstel vaak beoordeeld aan de hand van fysieke (zoals BMI), gedragsmatige (functioneren) en psychologische / cognitieve criteria. Dit is anders dan in de medische settig, waar fysieke en gedragsmatige criteria centraal staan. Deze studie toont aan dat er in de afgelopen jaren (sinds 2016) een algemene verschuiving is geweest naar het accepteren dat psychologische en cognitieve symptomen belangrijke componenten zijn voor herstel naast fysieke en gedragsmatige factoren.

Daarnaast zijn er in de afgelopen twintig jaar verschillende operationalisaties van herstel voorgesteld, en er bestaan ​​er enkele inspanningen om de operationalisaties te valideren. Dit werk heeft echter een beperkte impact en opname gehad, zodat het veld lijdt aan "gebroken record syndroom" (broken record syndrome) waarbij steeds opnieuw wordt opgeroepen tot het creeëren van universele (dus algemeen geldende) definities. Het is van cruciaal belang dat voorgestelde operationalisaties empirisch worden vergeleken om op die manier tot een consensusdefinitie te komen die institutionele en organisatorische ondersteuning mogelijk maakt.

Thema's in recent onderzoek naar het behandelen van eetstoornissen omvatten het identificeren van voorspellers, het onderzoeken van biologische en neuropsychologische factoren, en het overwegen van ernstige en langdurige anorexia nervosa. Uit kwalitatief onderzoek benadrukken degenen die eetstoornissen hebben ervaren herstel als een reis, evenals factoren zoals hoop, zelfacceptatie en het profiteren van steun van anderen als een integraal onderdeel van het herstelproces. Dit zijn dus belangrijke componenten, die onderdeel dienen te zien van de behandeling van eetstoornissen. 

Op basis van deze beoordeling van recent onderzoek concluderen de auteurs dat een geschikte conceptuele weergave van herstel de beoordeling van fysieke, gedragsmatige en (eetstoornis-specifieke) psychologische / cognitieve domeinen dient te omvatten, evenals de afwezigheid van iedere eetstoornis (niet alleen de voorheen aanwezige eetstoornis). Verder bevelen de auteurs aan dat er bij het opstellen van een conceptuele definitie gebruikt wordt gemaakt van het transdiagnostisch model, zodat er tegemoet wordt gekomen aan de huidige diagnostische migratie (wisselen van de ene stoornis naar de andere).