Tjoapack (Hof Amsterdam 18-06-2015, ECLI:NL:GHAMS:2015:2662)

Feiten

E. Tjoa is enig aandeelhouder en bestuurder van Tjoapack Emmen en van Tjoapack Etten-Leur. De Tjoapack Groep is sinds 1989 actief als loonverpakker in opdracht van farmaceutische bedrijven van geneesmiddelen.

Het bedrijf Tjoapack heeft dus twee productielocaties: namelijk in Emmen en in Etten-Leur, met elk een ondernemingsraad. Op voorstel van de bestuurder is in oktober 2014 een centrale ondernemingsraad (COR) geïnstalleerd. Vijf OR-leden hebben zitting genomen in de COR (waarvan twee uit Emmen en drie uit Etten-Leur). Een dag na vaststelling van de groep, heeft de ondernemer bij de COR een adviesaanvraag ingediend over het sluiten van de vestiging in Emmen. De COR heeft hiermee ingestemd met twee stemmen tegen en drie stemmen vóór.

De OR van de vestiging Emmen gaat in beroep tegen dit besluit. Zij menen dat het besluit tot sluiting van Emmen aan hen had moeten worden voorgelegd en niet aan de COR. Zij stellen dat de COR ingesteld is om de OR Emmen buiten spel te zetten.

Hof

De Ondernemingskamer verwerpt het beroep van de OR. Het besluit tot sluiting van Emmen is genomen door beide vestigingen en door de aandeelhouder. De gevolgen van het besluit voor de werknemers van Emmen zijn verstrekkender dan voor de collega’s van Etten-Leur. Dit neemt niet weg dat er toch sprake kan zijn van een gemeenschappelijk belang. Door het sluiten van de vestiging in Emmen komt men tot een structurele besparing en hierdoor worden de werkzaamheden in Etten-Leur aanzienlijk uitgebreid.

Er zijn geen omstandigheden die er voor zorgen dat ook afzonderlijk advies had moeten worden gevraagd aan de OR Emmen.

De Ondernemingskamer stelt dat het feit dat de COR ook met het oog op de besluitvorming over de sluiting van Emmen is ingesteld, wil niet zeggen dat sprake is van misbruik van recht. Daarnaast is het begrijpelijk dat de COR uit 3 leden van Etten-Leur en 2 leden van Emmen bestaat, gezien de verdeling van de aantallen werknemers van de twee vestigingen.

Het Hof stelt wel dat het medezeggenschapstraject op verschillende punten mankementen vertoont. Zoals de late toezending van een concept sociaal plan en de tijdsdruk. Ook was de ondernemer niet consistent wat betreft de rolverdeling tussen COR en vakbond en had hij geringe informatie gegeven rondom de sluiting. De COR had hierover kunnen klagen (in plaats van de OR).

Kern

I.c. gaat het om de werking van art. 35 WOR. Op grond van artikel 35 lid 2 WOR komt de adviesbevoegdheid in principe alleen toe aan de COR. Er moet worden gekeken of er sprake was van een aangelegenheid van gemeenschappelijk belang, en hiervoor wordt gekeken naar de beweegredenen voor het besluit en of die van gemeenschappelijk belang zijn voor de meerderheid van de ondernemingen. Niet de ondernemingsraad maar de centrale ondernemingsraad was i.c. bevoegd over het besluit tot sluiting van de vestiging. De Ondernemingskamer heeft gesteld dat de adviesbevoegdheid over het besluit om een van beide vestigingen te sluiten op grond van art. 35 lid 2 WOR in principe toekwam aan de centrale ondernemingsraad (COR). De OR heeft geen omstandigheden gesteld waardoor ondanks het hebben van een COR, ook afzonderlijk advies moest worden gevraagd aan de OR.