De Deense Zeevervoerder Vz. - Arrest

De Deense Zeevervoerder Vz. (ABRvS 18-04-2013, ECLI:NL:RVS:2013:BZ8384)

Feiten

I.c. gaat het om de uitleg van het begrip besluit en “afvalstof” in een zaak tussen de Deense vervoerder Stena Weco AS uit Kopenhagen en de staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu (verweerder). Bij brieven van 23 november en 20 december 2012 heeft de staatssecretaris aan Stena Weco medegedeeld dat een partij HSFO stookolie aan boord van het zeeschip ‘Freja Crux’ als afvalstof wordt aangemerkt. En dat dit daarom als afvalstof moet worden verwerkt.

Het bezwaar van Stena Weco is niet-ontvankelijk verklaard omdat de brieven niet op een rechtsgevolg zijn gericht en dus geen besluiten zijn in de zin van de Awb. Stena Weco stelt dat de brieven wel besluiten zijn. Verordening 259/93/EEG van 1 februari 1993, thans Verordening (EG) 1013/2006 betreffende de overbrenging van afvalstoffen, is in deze zaak niet van toepassing. Volgens Stena Weco kan zij dan ook niet via de in de Verordening geregelde kennisgevingsprocedure de vraag aan de orde stellen of de stookolie een afvalstof is. Zij verzoekt in de voorlopige voorziening te verklaren dat de stookolie geen afvalstof is.

ABRvS

De Afdeling stelt dat een bestuurlijk rechtsoordeel in beginsel geen besluit is in de zin van artikel 1:3 lid 1 Awb. In uitzonderingssituaties moet echter een bestuurlijk rechtsoordeel (ondanks het ontbreken van een rechtsgevolg) als besluit worden aangemerkt. Daarvoor is o.a. vereist dat het voor de betrokkenen onevenredig bezwarend is om het geschil over de interpretatie van de betrokken rechtsregels via een beroepsprocedure over een daadwerkelijk besluit bij de bestuursrechter aan de orde te stellen.

De financiële risico's voor Stena Weco die samenhangen met het uitlokken van een handhavingsbesluit in dit geval zijn zo groot, dat het voor haar onevenredig bezwarend is om het geschil over de vraag of de partij stookolie een afvalstof is, via het uitlokken van een handhavingsbesluit bij de bestuursrechter aan de orde te stellen. Onder die omstandigheden zijn de brieven besluiten in de zin van de Awb.

Stena Weco verzoekt dat wordt verklaard dat de stookolie geen afvalstof is. Zo’n voorlopige voorziening is te verstrekkend. Daarbij is van belang dat in beroep bij de Afdeling nu alleen de vraag aan de orde is of de staatssecretaris het door Stena Weco gemaakte bezwaar terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard. Als de Afdeling zou oordelen dat de brieven besluiten zijn en het bestreden besluit daarom moet worden vernietigd, is het aan de staatssecretaris om in een nieuw besluit op bezwaar te oordelen of de stookolie een afvalstof is. Het verzoek moet dus worden afgewezen.

Ter zitting heeft de staatssecretaris laten weten dat hij een nieuw besluit op bezwaar zal nemen, waarbij hij het bezwaar wel inhoudelijk zal beoordelen en naar aanleiding van dat bezwaar opnieuw zal beoordelen of de stookolie een afvalstof is. Stena Weco acht het voldoende dat de staatssecretaris nu alsnog tot die inhoudelijke behandeling van het bezwaar overgaat. Onder deze omstandigheden ziet de voorzitter aanleiding het bestreden besluit bij wijze van voorlopige voorziening te schorsen.

Kern

Een bestuurlijk rechtsoordeel is in beginsel geen besluit, als bedoeld in artikel 1:3 lid 1 Awb. Het roept geen rechtsgevolgen in het leven en houdt dus geen rechtshandeling in. Er kan een uitzondering gelden als (ondanks het ontbreken van een rechtsgevolg) het voor betrokkenen onevenredig bezwarend is om het geschil over de interpretatie van de rechtsregels via een beroepsprocedure over een daadwerkelijk besluit te beslechten.