Feiten

De eiser heeft in 2009 om afgifte van een Verklaring Omtrent Gedrag (VOG) verzocht ten behoeve van zijn aanvraag voor een chauffeurspas. Voor het uitoefenen van het beroep van taxichauffeur moet men een zo’n verklaring hebben conform de Wet justitiële en strafvorderlijke gegevens (de Wjsg). De verweerder (Minister van Justitie) heeft aan de eiser meegedeeld voornemens te zijn de VOG te weigeren. Eiser heeft zijn zienswijze tegen dit besluit kenbaar gemaakt maar de verweerder heeft aangegeven dat dit geen aanleiding geeft tot een ander standpunt. Bij besluit van 14 juli 2009 (bestreden besluit) heeft verweerder de bezwaren van eiser ongegrond verklaard. Waarna de eiser hoger beroep heeft ingesteld.

Op grond van art. 35 lid 1 Wjsg, weigert de Minister de VOG, als de aanvrager een strafbaar feit heeft begaan en dit aan een behoorlijke uitoefening van de taak waarvoor de VOG wordt gevraagd, in de weg zal staan. Bij de beoordeling van het verzoek om afgifte van een VOG zijn de criteria neergelegd in de Circulaire Beleidsregels. De vraag of een VOG kan worden afgegeven wordt beantwoord aan de hand van een objectief en een subjectief criterium.

De eiser i.c. is eerder veroordeeld wegens verduistering in dienstbetrekking en het rijden in een onverzekerd motorvoertuig. Ook is hij met justitie in aanraking geweest wegens heling, uitkeringsfraude en diefstal. Vervolgens heeft de verweerder, na te hebben vastgesteld dat aan het objectieve criterium is voldaan, op grond van de subjectieve criteria een belangenafweging gemaakt. Daarbij heeft verweerder het belang van de eiser afgewogen tegen het risico voor de samenleving bij de afgifte van de VOG. De eiser meent echter dat de VOG ten onrechte is geweigerd en de besluitvorming niet is gebaseerd op een zorgvuldige belangenafweging. Volgens hem is o.a. onvoldoende rekening gehouden met het feit dat hij in dienstbetrekking als taxichauffeur gaat werken en dat de werkgever voor de verzekering van de taxi zal zorgdragen. Hij voert argumenten aan omtrent zijn eerdere veroordeling en dat hij een arbeidsongeschiktheidsuitkering ontvangt en in verband met zijn beperkingen slechts een beperkt aantal functies, waaronder de functie van taxichauffeur, kan uitoefenen.

Rechtbank

M.b.t. de vraag of verweerder op grond van art. 35 lid 1 Wjsg de VOG mocht weigeren, stelt de rechtbank dat blijkens artikel 3:2 Awb bij de voorbereiding van een besluit als uitgangspunt geldt dat een b.o. voldoende kennis over de relevante feiten en de af te wegen belangen moet vergaren. Blijkens de gedingstukken heeft verweerder bij de deze besluitvorming geen rekening gehouden met het feit dat eiser in dienstbetrekking als taxichauffeur gaat werken en dat de werkgever voor de verzekering van de taxi zal zorgdragen, dat eiser in verband met medische beperkingen slechts een beperkt aantal functies, waaronder de functie als taxichauffeur, kan uitoefenen en dat het feit inzake de verduistering in dienstbetrekking in hoger beroep is komen te vervallen. Volgens de rechtbank verdraagt het bestreden besluit zich niet met het bepaalde in de artikelen 3:2 van de Awb. De rechtbank acht zich momenteel niet in staat om het geschil tussen partijen definitief te beslechten. Verweerder is niet ter zitting van de rechtbank verschenen en heeft niet gereageerd op een van de standpunten van eiser. In het kader van finale geschilbeslechting is volgens de rechtbank aangewezen dat verweerder ook die feiten en omstandigheden bij zijn besluitvorming betrekt. De rechtbank geeft de verweerder (op grond van art. 8:51a lid 1 Awb) de gelegenheid om het gebrek te herstellen.

Kern: i.c. is de bestuurlijke lus toegepast (art. 8:51a Awb). Verweerder moet nader onderzoek verrichten, met inachtneming van hetgeen de rechtbank heeft overwogen ten aanzien van de omstandigheid dat eiser de taxiwerkzaamheden in dienstbetrekking gaat verrichten en dat de werkgever voor de verzekering van de taxi zorg zal dragen, de medische beperkingen van eiser en de omstandigheid dat het feit omtrent de verduistering in hoger beroep is komen te vervallen.