Geraets-Smits en Peerbooms (HvJ 12-07-2001, Zaak C-157/99)

Relevante artikelen

Artikel 59 EEG-verdrag.

Casus

Het gaat om Smits en Peerbooms. Smits lijdt aan de ziekte van Parkinson. Zij vroeg het VGZ een vergoeding voor de kosten die zij had gemaakt bij een kliniek in Duitsland. Het VGZ deelt mevrouw Smits mee dat haar geen vergoeding toekomst op grond van de ZFW. Volgens het VGZ zijn er in Nederland prima behandeling en was er geen noodzaak om naar Duitsland te gaan. Peerbooms is na een ongeval in coma geraakt, na enige tijd is hij in vegetatieve toestand opgenomen in een Kliniek in Oostenrijk. Hij ondergaat daar een behandeling die hij in Nederland niet had kunnen ondergaan, omdat deze hier slechts experimenteel is. De neuroloog vraagt vergoeding van de kosten van het CZ, deze wijst de aanvraag af omdat er in Nederland adequate behandelingen voor handen zijn.

De rechtbank Roermond stelt aan het Hof de volgende prejudiciële vraag; moeten de artikelen 59 en 60 van het EEG-verdrag dat een bepaling als bovenstaande daarmee onverenigbaar is?

Uitspraak

Om te beginnen moet erop gewezen worden dat volgens vaste rechtspraak het gemeenschapsrecht de bevoegdheid om socialezekerheidsstelsels in te richten overlaat aan de lidstaten. Niettemin behoren de lidstaten daarbij wel het gemeenschapsrecht te eerbiedigen. Vanuit het perspectief van het Hof lijkt het vereiste, dat verzorging in een ziekenhuis in een andere lidstaat slechts door het nationale socialezekerheidsstelsel wordt vergoed indien daarvoor voorafgaande toestemming is verleend, zowel een noodzakelijke als een redelijke maatregel. Er kan daarom worden gesteld dat een dergelijke regeling kan worden gerechtvaardigd uit hoofde van artikel 59, indien de toestemming alleen mag worden geweigerd indien er een tijdig een identieke of voor de patiënt doeltreffende behandeling kan worden verkregen.

Rechtsregel

Een dergelijke regeling om een behandeling in een andere lidstaat niet te vergoeden kan worden gerechtvaardigd uit hoofde van artikel 59, indien de toestemming alleen mag worden geweigerd indien er een tijdig een identieke of voor de patiënt doeltreffende behandeling kan worden verkregen. Op de vraag of er tijdig een even doeltreffende behandeling kan worden verkregen, moet door de nationale autoriteiten worden getoetst, waarbij zij alle omstandigheden van het geval meenemen.