Artikel 4:2 en bewijslastverdeling - Arrest - CRvB 15 november 2002, USZ 2003/17

Feiten

I.c. gaat het om een geding tussen de appellante en de Sociale Verzekeringsbank (gedaagde). Bij besluit van 14 mei 1998 heeft de SVB de aanvraag van appellante om toekenning van kinderbijslag vanaf het derde kwartaal 1995 voor haar 4 kinderen afgewezen.

Appellante, die in 1992 vanuit Ghana naar Nederland is gekomen, heeft kinderbijslag aangevraagd voor de kinderen. De kinderen verblijven in Ghana en worden daar door een tante verzorgd. Zij heeft geboorteakten overgelegd. De akten zijn gelegaliseerd door de Nederlandse Ambassade te Accra, maar niet inhoudelijk geverifieerd. Uit de akten blijkt dat een kind een andere vader heeft dan de drie overige kinderen. Dit is echter door appellante tegenover SVB medewerker ontkend. De appellante heeft voor de onjuistheid in de geboorteakte van dat kind geen verklaring kunnen geven. Gezien deze verlate registratie en de onduidelijkheid over de vader van het kind heeft de SVB de gegevens in deze zaak laten verifiëren door de Nederlandse Ambassade in Accra. Uit het ambtsbericht wordt geconcludeerd dat de registratie geen conclusies worden getrokken ten aanzien van de inhoudelijke juistheid van een akte. De appellante is niet in staat geweest om andere geboorteakten over te leggen.

Bij het bestreden besluit heeft SVB aangegeven niet te twijfelen aan de juistheid van het ambtsbericht en hieruit is geconcludeerd dat de overgelegde geboorteakten inhoudelijk als onjuist moeten worden gezien. SVB kan niet vaststellen dat de kinderen zijn aan te merken als de eigen kinderen van appellante in de zin van de AKW. Daarom wordt de afwijzing van de aanvraag om kinderbijslag gehandhaafd. De SVB heeft het bezwaar van appellante ongegrond verklaard. De rechtbank heeft bij het beroep ongegrond verklaard.

CRvB

In hoger beroep heeft de appellante betoogd dat haar aanvraag om kinderbijslag niet had mogen worden afgewezen op basis van het ambtsbericht van de ambassade te Accra. Gewezen wordt op het tijdsverloop tussen de geboorte van de kinderen en het ambtsbericht. Ook betoogd zij dat voor de beoordeling van de gevolgen die het ambtsbericht moet hebben voor wat betreft de waardering van de geboorteakten inzicht nodig is in de vraagstelling van de Nederlandse ambassade en het antwoord van het ziekenhuis, welk inzicht ontbreekt nu niet duidelijk is welke vraag exact door de ambassade aan het ziekenhuis is gesteld. Geconcludeerd wordt dat het ambtsbericht onvoldoende basis biedt om te oordelen dat alle vier de geboorteakten onjuiste gegevens vermelden.

Het gaat i.c. om de beantwoording van de vraag of de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit terecht ongegrond heeft verklaard. De Raad stelt voorop dat gedaagde zich met recht, op de door hem aangegeven gronden, bevoegd heeft geacht een onderzoek te doen naar de juistheid van de door appellante overgelegde geboorteakten. M.b.t. het betoog dat de besluitvorming van de SVB niet voldoende zorgvuldig is geweest wijst de Raad er op dat in een geval als deze, blijkens artikel 4:2 lid 2 Awb, het primair aan appellante, als aanvrager van de beschikking, was de gegevens en bescheiden te verschaffen die voor de beslissing op de aanvraag nodig zijn en waarover zij redelijkerwijs de beschikking kon krijgen.

Nu gedaagde, volgens de Raad, voldoende aannemelijk heeft weten te maken dat de door appellante ingebrachte gegevens onvolledig en/of onjuist zijn, bleef op appellante de last rusten de (inhoudelijke) juistheid en/of volledigheid van de ingebrachte gegevens en bescheiden voldoende aannemelijk te maken. Gedaagde heeft appellante vóór het nemen van het bestreden besluit hiertoe ook de gelegenheid geboden, maar de appellante laten weten hiertoe niet in staat te zijn. De Raad oordeelt dat gedaagde met recht heeft geconcludeerd dat op grond van door appellante overgelegde gegevens en bescheiden niet kan worden vastgesteld dat de kinderen zijn aan te merken als de eigen kinderen van appellante. De rechtbank heeft het bestreden besluit op goede gronden in stand gelaten.