Feiten

I.c. gaat het om een zaak tussen “Mojo Concerts B.V.” (appellante) en het college van burgemeester en wethouders van Leiden. Bij besluit van 20 september 2001 heeft het college Mojo Concerts B.V. onder aanzegging van bestuursdwang gelast binnen 24 uur na de telefonische inkennisstelling op 20 september 2001 van de geconstateerde overtreding van artikel 2 lid 2 van de Algemene plaatselijke verordening al het aangeplakte te verwijderen en de overtreding ongedaan te maken.

Het bezwaar van de appellante is ongegrond verklaard. De rechtbank 's-Gravenhage heeft het beroep van appellante ongegrond verklaard. Waarna Mojo hoger beroep heeft ingesteld.

Het geschil heeft alleen betrekking op het oordeel van de rechtbank dat het college voldoende duidelijk heeft gemaakt welke maatregelen van appellante werden verlangd om tenuitvoerlegging van de bestuursdwang te voorkomen. Appellante betoogt dat de rechtbank heeft miskend dat er sprake is van een onduidelijke aanschrijving en dat het voor haar niet mogelijk was daaraan binnen de gegeven begunstigingstermijn van 24 uur te voldoen.

ABRvS

De Afdeling overweegt dat het beginsel van de rechtszekerheid meebrengt dat in de bestuursdwangaanschrijving de maatregelen worden omschreven door het treffen waarvan de betrokkene kan voorkomen dat de bestuursdwang wordt geëffectueerd, waarbij verder alleen maatregelen mogen worden verlangd, die voor degene aan wie de bestuursdwang wordt aangezegd binnen de begunstigingstermijn uitvoerbaar zijn. Volgens de Afdeling voldoet de bestuursdwangaanschrijving i.c. niet aan deze met het oog op de rechtszekerheid te stellen vereisten.

De aanschrijving bevat de constatering dat er posters, afkomstig van Mojo, op diverse locaties in Leiden door controleurs van de gemeente zijn aangetroffen, die in strijd met de Apv zijn aangeplakt. Daaruit blijkt echter niet op welke locaties die posters zijn aangetroffen en ook niet kan dit worden opgemaakt uit het later die dag aan appellante verzonden faxbericht en foto’s van drie aangetroffen posters. Het college heeft zich ter zitting weliswaar op het standpunt gesteld dat een ambtenaar van de gemeente de desbetreffende locaties destijds telefonisch aan een Mojo medewerker heeft doorgegeven, echter dit is voor de Afdeling niet komen vast te staan. Hierbij is in aanmerking genomen dat dit telefonisch onderhoud niet schriftelijk is vastgelegd, waardoor de inhoud van dit gesprek niet kan worden bevestigd. Verder is hierbij van belang dat in het advies van de commissie voor de beroep- en bezwaarschriften van de gemeente Leiden van 1 november 2002 is overwogen dat de exacte locaties van de drie posters eerst in de rekening voor het kostenverhaal zijn vermeld, nu die pas bekend zijn geworden nadat het schoonmaakbedrijf die aan de gemeente had doorgegeven. Voor het oordeel dat het voor appellante ten tijde van de bestuursdwangaanschrijving duidelijk moest zijn waar de drie posters waren aangetroffen, bestaat dan ook geen grond.

Het gebrek aan bekendheid met de locaties klemt in dit geval temeer, waar aan appellante, die de desbetreffende posters niet zelf had opgeplakt maar dit aan een plakbedrijf had uitbesteed, slechts een begunstigingstermijn van 24 uur na het eerder die dag met haar gevoerde telefonisch onderhoud was gegund. De Afdeling acht die termijn, waarbinnen appellante bij de door haar ingeschakelde plakbedrijven moest zien te achterhalen waar de betreffende posters geplakt waren en de verwijdering van die posters moest bewerkstelligen, onder genoemde omstandigheden te kort.

Concluderend heeft de rechtbank miskend dat het college, door de aan hem toekomende handhavingsbevoegdheid op deze wijze aan te wenden, in strijd heeft gehandeld met het rechtszekerheidsbeginsel.