ABRvS 4 december 2013 (ECLI:NL:RVS:2013:2348) (Herhaalde asielaanvraag)

Feiten

I.c. gaat het om een zaak tussen een vreemdeling en de minister voor Immigratie, Integratie en Asiel. Bij besluit van 22 oktober 2012 heeft de minister een aanvraag van de vreemdeling om haar een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen afgewezen, haar opgedragen de EU onmiddellijk te verlaten (terugkeerbesluit) en een inreisverbod tegen haar uitgevaardigd. Het beroep van de vreemdeling is gegrond verklaard en tegen deze uitspraak heeft de staatssecretaris hoger beroep ingesteld. De staatssecretaris klaagt dat de voorzieningenrechter het rapport van het Instituut voor Mensenrechten en Medisch Onderzoek (iMMO) ten onrechte als nieuw gebleken feit of veranderde omstandigheid heeft aangemerkt en ten onrechte heeft overwogen dat hij artikel 3:2 van de Awb heeft geschonden door geen nader onderzoek naar de psychische gesteldheid van de vreemdeling en de conclusies uit het iMMO-rapport te verrichten. 

ABRvS

De Afdeling geeft aan dat uit eerdere jurisprudentie blijkt dat alleen als in de bestuurlijke fase nieuw gebleken feiten of veranderde omstandigheden zijn aangevoerd, dan wel uit het aldus aangevoerde kan worden afgeleid dat zich een relevante wijziging van het recht heeft voorgedaan, de bestuursrechter een besluit en de motivering ervan kan toetsen. Nieuw gebleken feiten zijn feiten of omstandigheden die na het eerdere besluit zijn voorgevallen of die niet vóór dat besluit konden en dus behoorden te worden aangevoerd, alsmede bewijsstukken van reeds eerder gestelde feiten of omstandigheden, die niet vóór het nemen van het eerdere besluit konden worden overgelegd. Is hieraan voldaan, dan doen zich niettemin geen feiten of omstandigheden voor die een (hernieuwde) toetsing rechtvaardigen, als op voorhand is uitgesloten dat hetgeen alsnog is aangevoerd aan het eerdere besluit kan afdoen. De vreemdeling heeft eerder een aanvraag om verlening van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd ingediend. Die aanvraag is afgewezen. Het besluit van 22 oktober 2012 is wat betreft de afwijzing van de aanvraag om verlening van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd van gelijke strekking als dat van 5 oktober 2010, zodat op het tegen het besluit van 22 oktober 2012 ingestelde beroep in zoverre voormeld beoordelingskader van toepassing is. De rechter is op dit punt terecht tot hetzelfde oordeel gekomen.

De vreemdeling voert aan dat de staatssecretaris ondeugdelijk heeft gemotiveerd dat zij het land onmiddellijk moet verlaten omdat een risico bestaat dat zij zich aan het toezicht zal onttrekken. Volgens haar had de staatssecretaris dit nader moeten motiveren. Zij stelt dat zij een vaste woonplaats heeft via stichting Gast en dat zij via hen voldoende middelen van bestaan heeft.

Volgens de Afdeling maakt dat de vreemdeling zich niet aan haar vertrektermijn heeft gehouden, en dat zij zich niet heeft gehouden aan één of meer voor haar geldende verplichtingen uit het Vreemdelingenbesluit 2000, in beginsel aannemelijk dat een risico bestaat dat zij zich aan het toezicht zal onttrekken. De staatssecretaris heeft deugdelijk gemotiveerd waarom er een risico is.

Verder geeft de Afdeling aan dat de staatssecretaris zich in het besluit van 22 oktober 2012 in redelijkheid op het standpunt heeft  kunnen stellen dat de vreemdeling niet heeft aangetoond dat zij een vaste woonplaats heeft, omdat zij niet staat ingeschreven in de Gemeentelijke Basisadministratie. Dat zij een vaste woonplaats heeft via stichting Gast, toont dit niet voldoende aan. Ook heeft de staatssecretaris financiële afhankelijkheid van een stichting in redelijkheid niet gelijkgesteld aan het beschikken over voldoende middelen van bestaan, omdat het inkomen waarover de vreemdeling zelfstandig beschikt bepalend is. De staatssecretaris heeft deugdelijk gemotiveerd waarom een risico bestaat dat de vreemdeling zich aan het toezicht zal onttrekken en daarom faalt het beroepsgrond.