Deskundige - Arrest

Deskundige (CRvB 30-06-2017, AB 2017/366)

Casus

Appellant ontving een uitkering op grond van de Werkloosheidswet. Het UWV heeft bij besluit geweigerd appellant van een uitkering op grond van de Ziektewet te voorzien, omdat hij geschikt werd geacht voor zijn eigen werk. In een beroepsprocedure heeft appellant een rapport ingebracht van orthopedisch chirurg C.W. Jolles. Volgens appellant heeft het UWV onvoldoende rekening gehouden met de medische gegevens, in het bezonder het deskundigenrapport van Jolles. Daarnaast is appellant ook van mening dat de rechtbank het beginsel van equality of arms (op grond van de uitspraak Korošec van het EHRM) heeft miskend doordat er geen deskundige is benoemd of om de deskundige Jolles te raadplegen (die in de Ziektewetzaak had gerapporteerd). 

CRvB

Het uitgangspunt is dat de beoordeling door de bestuursrechter in drie stappen wordt gedaan.

1. Zorgvuldigheid van de besluitvorming: de besluitvorming van het UWV moet aan de vereisten voldoen die voortkomen uit de Awb en het Schattingsbesluit arbeidsongeschiktheidswetten (Sb). Als een rapport van een verzekeringsarts niet voldoet aan de eisen van artikel 4 Sb houdt het bestreden besluit alleen al hierom geen stand. Wanneer een verzekeringsarts in dienst van het UWV is, kan dit er toe leiden dat er twijfel rijst over de onpartijdigheid van deze verzekeringsarts. 

2. Equality of arms: alleen wanneer er een evenwicht is tussen beide partijen met betrekking tot de mogelijkheid om bewijsmateriaal te leveren, is het voor de bestuursrechter mogelijk om een onafhankelijk en onpartijdig oordeel te vellen. Wanneer het aankomt op de onpartijdigheid van de verzekeringsartsen van het UWV volstaat het als de rechter kijkt naar of de betrokkene voldoende ruimte heeft gehad tot betwisting van de medische bevindingen van de verzekeringsartsen. Als er een rapport wordt ingebracht door betrokkene dat is opgesteld door een door hem ingeschakelde medisch deskundige, is er in beginsel voldaan aan de eis van gelijke procespositie. Wanneer een bestuursrechter besluit niet in te gaan op het verzoek een deskundige te benoemen, zal hij dit moeten motiveren. Het is hierbij de vraag of de betrokkene voldoende in de gelegenheid is gesteld om een weerwoord te bieden aan wat de verzekeringsartsen hebben aangevoerd. In het arrest Korošec is bepaald dat voor de onpartijdigheid van de bestuursrechter bij een van een door de bestuursrechter benoemde (medisch) deskundige van belang is:

   1. de aard van de aan de deskundige opgedragen taak

   2. de positie van de deskundige in de hiërarchie tot het betrokken bestuursorgaan

   3. de rol van de deskundige in de procedure, in het bijzonder het gewicht dat door de rechter aan het deskundigeoordeel wordt toegekend.

3. Inhoudelijke beoordeling: wanneer bij de bestuursrechter de twijfel aan de juistheid van de beoordeling niet bij de bestuursrechter wordt weggenomen kan dat een reden zijn dat de bestuursrechter een (medisch) deskundige benoemt. Wanneer de rechter het verzoek tot het inschakelen van een deskundige afwijst moet hij motiveren waarom hij zichzelf in staat acht het geschil te beslechten op grond van de door partijen ingebrachte medische informatie. 

Verder benadrukt het EHRM dat uit art. 6 EVRM onder andere voortvloeit dat elke partij een redelijke kans of gelegenheid moet hebben gehad om haar zaak te bepleiten zonder dat er kan worden gesproken van een substantieel ongelijke positie ten opzichte van de wederpartij.