Feiten

I.c. gaat het om een zaak tussen appellanten en de Minister van Veiligheid en Justitie.

De appellanten waren als arrestantenbewaarder/complexbeveiliger werkzaam bij de Penitentiaire Inrichting. Bij brief van 10 juni 2009 hebben betrokkenen de minister verzocht een aantal in de brief nader omschreven toezeggingen na te komen. Bij besluit van 16 juni 2009 zijn deze verzoeken afgewezen. Hiertegen hebben betrokkenen gezamenlijk bezwaar gemaakt. De minister heeft dit bezwaar bij besluit van 15 juni 2010 (bestreden besluit) ongegrond verklaard. De rechtbank heeft het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

In de tussenuitspraken is geoordeeld dat het bestreden besluit in strijd is met art. 7:12 lid 1 Awb. Daartoe is overwogen dat sprake is van een stellig geformuleerde toezegging dat iedereen, dus ook het zittend personeel, opnieuw zou worden ingeschaald en dat ook dit personeel in aanmerking kwam voor 2 extra periodieken, althans ophoging van het salaris. Dit rechtvaardigt de conclusie dat van de kant van de minister aldus uitdrukkelijke, ondubbelzinnige en onvoorwaardelijke toezeggingen zijn gedaan die bij betrokkenen gerechtvaardigde verwachtingen hebben gewekt, zodat de minister hun beroep op het vertrouwensbeginsel ten onrechte heeft verworpen.

De minister is bij de tussenuitspraken opgedragen dit gebrek in het bestreden besluit te herstellen. In het ten aanzien van appellanten genomen besluit van 31 januari 2013 (besluit 1) heeft de minister deze appellanten een compensatie toegekend ter grootte van één bruto maandsalaris. De minister heeft daartoe overwogen dat hij zich schaart achter de conclusie van de Raad; de betrokken medewerkers moeten dus worden gecompenseerd. De minister acht het daarbij wenselijk om al de betrokken medewerkers op gelijke en transparante wijze te compenseren. De minister heeft daarbij onder meer acht geslagen op de systematiek in de ‘Inschalingsrichtlijn voor bewaarders/complexbeveiligers GW bij indiensttreding en het toekennen van periodieken in het eerste jaar en toepassingsrichtlijn voor zittend bewakingspersoneel’ (circulaire). De minister is tot de conclusie gekomen dat hanteren van de systematiek in de circulaire een niet te rechtvaardigen ongelijkheid in de compensatie van de afzonderlijke medewerkers met zich brengt. Het toekennen van een gratificatie heeft dit ongewenste effect niet. Daarbij is tot uitgangspunt genomen dat een gratificatie ter grootte van één bruto maandsalaris overeenkomt met het bedrag van één periodiek over een periode van vijf jaar, aldus de minister.

CRvB

Anders dan de minister veronderstelt, laat het in de tussenuitspraken neergelegde oordeel dat sprake is van een stellig geformuleerde toezegging dat iedereen, dus ook het zittend personeel, opnieuw zou worden ingeschaald en dat ook dit personeel in aanmerking kwam voor (twee) extra periodieken, althans ophoging van het salaris, geen ruimte voor het standpunt dat kan worden volstaan met een compensatie in de vorm van een gratificatie ter grootte van één bruto maandsalaris. Daarbij is in aanmerking genomen dat het toekennen van een gratificatie niet op één lijn valt te stellen met het toekennen van (een) extra periodiek(en), althans ophoging van het salaris. Een hogere inschaling werkt door in het pensioen en eventuele werkloosheidsuitkeringen waarop een betrokkene te zijner tijd aanspraak kan maken. Dit is niet het geval bij een gratificatie.

De Centrale Raad van Beroep vernietigt de aangevallen uitspraak.