Singh (Hvj 07-07-1992, Zaak C-370/90)

Casus

Singh, een man van Indiase nationaliteit, is door de Secretary of State for the Home Department uit het Verenigd Koninkrijk gezet. Singh is getrouwd met een Britse onderdaan. Van 1983 tot en met 1985 werkten de echtelieden Singh in de Bondsrepubliek Duitsland in loondienst. Eind 1985 keerden zij terug naar het Verenigd Koninkrijk om daar een zaak te beginnen. In 1986 kreeg Singh een tijdelijke vergunning om in het Verenigd Koninkrijk te verblijven als echtgenoot van een Brits onderdaan. In juli 1987 werd op vordering van zijn vrouw een voorlopig echtscheidingsvonnis (decree nisi) tegen hem uitgesproken. Naar aanleiding van deze uitspraak kortten de Britse autoriteiten de geldigheidsduur van zijn verblijfsvergunning en werd hem een permanente verblijfsvergunning als echtgenoot van een Brits onderdaan geweigerd. 

Rechtsvraag

Als een gehuwde vrouw die onderdaan is van een lidstaat (Verenigd Koninkrijk), in een andere Lidstaat (Duitsland) rechten uit het EEG-Verdrag heeft uitgeoefend door daar te werken (48 EEG), en vervolgens weer terugkomt naar het Verenigd Koninkrijk en daar samen met haar echtgenoot een zaak opent, geven dan artikel 52 EEG-Verdrag en richtlijn 73/148 haar echtgenoot (die geen onderdaan van de Gemeenschap is) het recht met zijn echtgenote laatstgenoemde staat binnen te komen en daar te verblijven in de zin van artikel 52 van het EEG-verdrag? 

HvJ

Inderdaad heeft, zoals het Verenigd Koninkrijk stelt, een onderdaan van een Lid-Staat toegang tot het grondgebied van die staat en verblijft hij daar op grond van de rechten die aan zijn nationaliteit zijn verbonden en niet op grond van rechten die het gemeenschapsrecht hem verleent. Hier is echter niet een nationaal recht in geding, maar het zijn de rechten van verkeer en vestiging die de artikelen 48 en 52 EEG-Verdrag aan gemeenschapsonderdanen toekennen. Deze rechten kunnen hun volle werking niet hebben indien de onderdaan door obstakels die in zijn land van herkomst aan de toegang en het verblijf van zijn echtgenoot in de weg worden gelegd, ervan kan worden weerhouden om die rechten uit te oefenen. Daarom moet de echtgenoot van een gemeenschapsonderdaan die van deze rechten gebruik heeft gemaakt, wanneer laatstgenoemde naar zijn land van herkomst terugkeert, ten minste dezelfde rechten van toegang en verblijf genieten als die welke het gemeenschapsrecht hem zou toekennen indien zijn echtgenoot zou besluiten om naar een andere Lidstaat te gaan en daar te verblijven. De artikelen 48 en 52 EEG-Verdrag staan echter niet eraan in de weg, dat Lidstaten voor de buitenlandse echtgenoten van hun eigen onderdanen gunstigere regels voor toegang en verblijf hanteren dan die waarin het gemeenschapsrecht voorziet. De lidstaat moet dus worden verplicht om toegang tot en het verblijf of zijn grondgebied toe staan aan de echtgenoot van een onderdaan van die lidstaat.

Hierbij moet nog worden aangegeven dat er geen sprake leek te zijn vaan een schijnhuwelijk. Daarnaast is de definitieve echtscheiding ook niet relevant voor de prejudiciële vraag, die die de grondslag voor het recht van verblijf van de betrokkene vóór de datum van dat vonnis betreft.