Onuekwere (HvJ 07-03-2014, Zaak C-378/12)

Casus

N. Onuekwere is Nigeriaans staatsburger. Op 2 december 1999 is hij getrouwd met een Ierse staatsburger die haar recht van vrij verkeer en verblijf in het Verenigd Koninkrijk uitoefende en met wie hij twee kinderen heeft gekregen. Op 5 september 2000 is hem als familielid van een burger van de Unie een vergunning voor verblijf in het Verenigd Koninkrijk verleend met een geldigheid van vijf jaar. Op 26 juni 2000 is Onuekwere veroordeeld tot negen maanden voorwaardelijke gevangenisstraf met een proeftijd van twee jaar. Deze veroordeling heeft niet tot een daadwerkelijke detentie van de betrokkene geleid. Vier jaar later wordt hij weer veroordeeld. Ditmaal wel met een gevangenisstraf. In 2005 is hij in vrijheid gesteld. In november van dat wordt heeft de Secretary of State de uitzetting van Onuekwere in gang gezet. In 2008 wordt hij opnieuw gevangengenomen. Na zijn vrijlating wordt opnieuw een uitzetting in gang gezet. De uitzetting werd echter nietig verklaar. Het verblijfsrecht was wel enkel verworven door de vrouw van Onuekwere, maar de elementen in verband met de persoonlijke situatie van Onuekwere wogen zwaarder dan het algemeen belang van de uitzetting van de Onuekwere. Na de beslissing is Onuekwere een aanvraag voor duurzaam verblijf gestart. Hij krijgt het duurzaam verblijf niet. Onuekwere gaat in hoger beroep. Deze rechter stelt echter vragen over de eigenlijke verblijfsduur van Onuekwere. Hij stelt daarom de volgende vragen aan het Hof van Justitie.

Rechtsvragen

1. Kunnen perioden die in het gastland in een gevangenis zijn doorgebracht door een derdelander die familielid is van een burger van de Unie die gedurende die perioden een duurzaam verblijfsrecht heeft verworven in die lidstaat, worden meegeteld voor de verwerving, door die derdelander, van een duurzaam verblijfsrecht in de zin van die bepaling. 

2. Indien een in de gevangenis doorgebrachte periode niet geldt als legaal verblijf, mag een persoon die een gevangenisstraf heeft uitgezeten, dan de verblijfsperioden vóór en na zijn gevangenschap bij elkaar optellen voor de berekening van de voor de verkrijging van een duurzaam verblijfsrecht krachtens richtlijn 2004/38 vereiste periode van vijf jaar?” 

HvJ

(In het lesmateriaal is slechts de beantwoording van de eerste prejudiciële vraag opgenomen)

De oplegging van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf door de nationale rechter toont aan dat de betrokkene de door de samenleving van het gastland in diens strafrecht tot uiting gebrachte waarden niet eerbiedigt, zodat de in aanmerkingneming van in de gevangenis doorgebrachte perioden voor de verwerving van het duurzame verblijfsrecht in de zin van artikel 16, lid 2, van richtlijn 2004/38 door de familieleden van een burger van de Unie die niet de nationaliteit van een lidstaat hebben, klaarblijkelijk zou indruisen tegen het doel dat door deze richtlijn met de instelling van dat verblijfsrecht wordt nagestreefd. 

Gelet op het voorgaande dient op de eerste vraag te worden geantwoord dat artikel 16, lid 2, van richtlijn 2004/38 in die zin moet worden uitgelegd dat perioden die in het gastland in een gevangenis zijn doorgebracht door een derdelander die familielid is van een burger van de Unie die gedurende die perioden een duurzaam verblijfsrecht heeft verworven in die lidstaat, niet kunnen worden meegeteld voor de verwerving, door die derdelander, van een duurzaam verblijfsrecht in de zin van die bepaling.